«Γυναίκες που αγαπήσαμε» που συνεχίζουν να μας γοητεύουν και να μας εκπλήσσουν!
Πέρασε γρήγορα κι αυτό το ΣΚ … και λίγο πριν το κλείσιμο της σημερινής ημέρας, καταφέρνω να στείλω λίγα σχόλια μέσα απ τα συνεχιζόμενα εκπληκτικά ερεθίσματα που προσλαμβάνω κάθε μέρα απ τις εκπομπές σου, ιδιαίτερα αυτές του αφιερώματος για τις «Γυναίκες που αγαπήσαμε» που συνεχίζουν να μας γοητεύουν και να μας εκπλήσσουν!
Στο τέλος της 18ης εκπομπής του αφιερώματος της περασμένης Πέμπτης , σχολίασες κάτι πολύ σημαντικό. Για τις περίπου 200 διαφορετικές γυναικείες φωνές που έχουμε ακούσει έως τώρα στον ενάμιση μήνα μέσω αυτής της εκπομπής… και που πράγματι δεν θα μπορούσαν ν ακουστούν ούτε μέσα σ ένα χρόνο από τους κλασικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς οι οποίοι στηρίζονται κυρίως στις playlists. Ετσι ακριβώς είναι! Γι αυτό και η δική σου εκπομπή παραμένει μοναδική!
Γι αυτή την 18η εκπομπή της 13ης Φεβρουαρίου, όπως σου έγραψα και σε πιο σύντομο σχόλιο μου την ίδια εκείνη ημέρα, δεν υπάρχουν λόγια…! Μόνο ίσως μια λέξη θα μπορούσε να ειπωθεί, αυτή που ανέφερες κι εσύ Γιάννη στο τελευταίο μέρος του αφιερώματος με την Annie Haslam και τους Renaissance! «ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ»!
Πράγματι ξεκινώντας απ το τέλος της εκπομπής, να πω πάλι πως με συνεπήρε και ήταν αποθεωτική η φωνή της Annie Haslam καθώς και η καταπληκτική ευφυής μουσική του γκρουπ που την συνόδευε, των Renaissance! Το συγκεκριμένο άλμπουμ στο οποίο αναφέρθηκες “Scheherazade and other stories” και τα αποσπάσματα που ακούσαμε, ήχησαν σαν κάτι θεϊκό … και μου ήρθαν κάποιες αμυδρές μνήμες απ το παρελθόν οταν το είχα ακούσει… το οποίο δυστυχώς όμως είχε κάπου ξεχαστεί μέσα στα χρόνια. Και σκεφτόμουν πως είναι δυνατόν να ξεχνιούνται τέτοια κλασικά αριστουργήματα … και αν δεν συνεχίζουμε να ψάχνουμε και να σκαλίζουμε το θρυλικό μουσικό παρελθόν μας , θα υποβαθμίσουμε χωρίς να το καταλάβουμε τις μουσικές μας γνώσεις και καταβολές. Γι αυτό χαίρομαι πολύ που η εκπομπή σου παραμένει ένας θησαυρός, αφού μέσα απ αυτήν αναβιώνουμε τα πιο συναρπαστικά μουσικά ακούσματα απ το παρελθόν μέχρι σήμερα ή και συνεχίζουμε να γνωρίζουμε σπουδαίους μουσικούς καλλιτέχνες προηγούμενων δεκαετιών.
Σχολιάζοντας λίγο ακόμα για την ίδια 18η εκπομπη του αφιερώματος, θα σταθώ στην Melissa Etheridge , μια άλλη υπέροχη γυναικεία φωνή της ροκ μουσικής που μας θύμησες και το θαυμάσιο κομμάτι που ακούσαμε
“ Don’t you need”. Και βέβαια όλα τα πολύ σημαντικά σχόλια σου για το ακτιβιστικό της έργο που επεσήμανες και για τη ζωή της γενικότερα, ήταν πολύ διαφωτιστικά.
Και άλλη μια εξαίσια classical crossover soprano φωνή που θαύμασα στην ίδια εκπομπή και που μας την θύμισες κι αυτήν Γιάννη, ήταν αυτή της Sarah Brightman. Καταπληκτική πραγματικά, καλλιεργημένη κλασική φωνή, η οποία όντως ξεχώρισε, ιδιαίτερα σε κάποια μιούζικαλ όπως αυτά που ανέφερες, το Cats, και The phantom of the opera.
Θα επαναλάβω και κάτι που είχα αναφέρει στο πρόσφατο σχόλιο μου. Πως η καλή μουσική δεν θα πάψει ποτέ να είναι βάλσαμο για την ψυχή μας! Και η δική σου εκπομπή Γιάννη έχει πιάσει αυτό το νόημα εδώ και 50 χρόνια!
Όπως είχε πει κι ο Νίτσε, «Χωρίς τη μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος»!
Γι αυτό και συνεχίζουμε όλοι εμεις οι ακροατές, παλιοί η καινούργιοι να καλλιεργούμε το μυαλό μας και την ψυχή μας με ό τι πιο διαφορετικό, σπάνιο ή κλασικό άκουσμα έχει να μας προσφέρει η εκπομπή σου και να διανθίζουμε έτσι υπέροχα την καθημερινότητα μας!
Μαρία Μενδρινού
