Ηθελα να πω ξανά, πως χαίρομαι ιδιαιτερα που ένας ανθρωπος σαν κι εσένα με μια τόσο σημαντική και μακρόχρονια καριέρα στο χώρο της μουσικής, εκτιμά και βρίσκει ενδιαφέροντα τα δικά μου σχόλια σε σχέση με τα τραγουδια και τη μουσική των εκπομπών σου.
Αν μη τι άλλο Γιάννη, αξίζει νομιζω και αρκεί που τα διαβαζεις τουλάχιστον εσυ και οι συνεργάτες σου, γιατί απ ο τι έχω παρατηρήσει μέσα σ αυτό το 8μηνο που έχω ξεκινήσει να παρακολουθώ συστηματικά την εκπομπή σου και το σάιτ σας, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν ένα μουσικό άρθρο ή ένα κειμενο. Αρκούνται στη λεζάντα και ο τι καταλάβουν.
Το είχαμε συζητήσει αυτό το θέμα και με τον Κώστα πριν δυο τρεις μηνες … και είναι λυπηρό που ο περισσοτερος κοσμος σήμερα παρακολουθεί και κρίνει επιφανειακά τη μουσική επικαιροτητας. Ακόμα κι αυτοί … κι εμεις … της γενιας των 60s και 70s, οσο δίκιο κι αν έχουν ή έχουμε, πως τετοιες μουσικες δεν ξαναγίνονται, (τοχω πει κι εγώ και το αναφέρεις κι εσυ φυσικά στα αφιερώματα σου), ωστόσο δεν μπορούμε να μένουμε κολλημένοι στις εποχές μας και να αρνούμαστε να βλέπουμε το τώρα ή το αύριο. Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε παιδιά ή και εγγόνια. Και τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας, μας δείχνουν τον δρόμο μπροστά και δεν είναι δίκαιο να γινόμαστε τόσο επικριτικοί και καυστικοί στις απόψεις μας.
Έχω κόρη 27 χρονών. Στην εφηβικά της πηγαινα μαζί της στις συναυλίες της Katy Perry, του Justin Bieber , της Avril Lavigne, της Taylor Swift, της Lana Del Rey … και άλλων κυρίαρχων της pop/alrernative rock μεταξύ 2011 μεχρι και 2013.
Δεν ήταν δικες μου οι επιλογές , ωστοσο αφού ήταν δικες της, χαιρόμουν με την εφηβική έξαρση της και απολάμβανα κι εγώ μαζί της και με τις φιλες της παρέας της, το ρεύμα της εποχής και κάποια στιγμή μαλιστα, ενοιωσα κι εγώ να αφομοιώνομαι μέσα σ αυτό το κλίμα της μουσικης.
Μεταξύ αυτών που ανεφερα, αν και ολες ή ολοι ταλαντούχοι και με ωραίο μουσικό υφος, η Lana Del Rey ήταν και εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα αγαπημένη μου τραγουδίστρια. Έχει ποιότητα και προσωπικότητα. Είχα ακούσει που ειχες αναφερθεί σ αυτήν εκτενώς πέρυσι κάποια στιγμή σε μια εκπομπή σου, όταν ακόμη δεν σε άκουγα συστηματικά. Και εξακολουθεις φυσικά να αναφέρεσαι σ αυτήν. Έτσι λοιπόν γίνεται σε κάθε εποχή όπως πολύ συχνά σχολιάζουμε.
Τώρα η κόρη μου, όχι μόνο τώρα, αλλά από τα 18 της χρόνια ακούει κυρίως rap/ hip hop και την τρελαίνουν οι rappers. Εδώ έχω ακόμα ένα κόλλημα και τις αντιρρήσεις μου. Είναι το μόνο είδος μουσικης που δεν έχει περάσει μέσα μου και δεν έχω καταφέρει ακόμη να το αποδεχτώ. Υπάρχουν φυσικά στοιχεία και μουσικές βάσεις αυτου του ειδους εξαιρετικες και καποιες δεν τις αμφισβητώ, όπως και κάποιοι -πολύ λίγοι για μένα - τραγουδιστές/τραγουδοποιοί της rap που μου αρέσουν.
Ωστόσο ο τρόπος έκφρασης των rappers, ή οι στίχοι των τραγουδιών τους στο σύνολο τους με αποστασιοποιούν. Να πω πως μόνο δυο φορες στο παρελθόν έχω πάει μαζί με την κόρη μου σε συναυλίες hip hop, μια του Drake με τη Nicki Minaj και μια του Eminem, αλλά σ αυτή τη συναυλία είχα και δική μου παρεα. Ήταν περισσότερο δική μου επιλογή. Ο Eminem αποτελεί για μένα την εξαίρεση και τον θαυμάζω. Και οι στίχοι του είναι ποίηση. Και τώρα είναι και πάλι μετά τόσα χρόνια καριερας στην πρώτη θέση.
Μαρία Μενδρινού
