O Φρέντι Μέρκιουρι γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1946 και έφυγε από την ζωή στις 24 Νοεμβρίου του 1991...
Ο Μέρκιουρι γεννήθηκε ως Φαρόχ Μπουλσάρα στη Ζανζιβάρη, ένα αφρικανικό νησί που τότε ήταν βρετανική αποικία και σήμερα μέρος της Τανζανίας. Οι γονείς του, Μπόμι (1908–2003) και Τζερ Μπουλσάρα (1922–2016), και η μικρότερη αδερφή του Κασμίρα, ήταν Παρσί με καταγωγή από την Ινδία. Ως Παρσί, η οικογένεια ασπαζόταν την θρησκεία του ζωροαστρισμού. Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει στη Ζανζιβάρη για να μπορέσει να συνεχίσει ο πατέρας του την εργασία του ως ταμίας στο βρετανικό αποικιακό γραφείο.
Το 1955 στάλθηκε πίσω στην Ινδία στο St. Peter's School, ένα αγγλικό οικοτροφείο αρρένων στο Panchgani, 250 χλμ. περίπου από τη Βομβάη (το σημερινό Mumbai). Εκεί πήρε το παρατσούκλι «Φρέντι» που θα κρατούσε για όλη του τη ζωή. Ο διευθυντής του σχολείου παρατήρησε το μουσικό ταλέντο του Φρέντι και πρότεινε στους γονείς του να κάνει μαθήματα πιάνου, πράγμα που έγινε όταν ήταν επτά ετών. Επίσης τραγουδούσε στην χορωδία του σχολείου.
Στην ηλικία δώδεκα ετών προσχώρησε στο πενταμελές μουσικό συγκρότημα The Hectics το οποίο έπαιζε σε διάφορες κυρίως σχολικές εκδηλώσεις. Το 1963 επέστρεψε στη Ζανζιβάρη, η οποία στα τέλη του της χρονιάς απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αφού τον Ιανουάριο του 1964 ξέσπασε βίαιη επανάσταση κατά του σουλτάνου της Ζανζιβάρης ο δεκαεπτάχρονος τότε Φρέντι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί μαζί με τους γονείς και την αδελφή του.
Το 1968 οι Τιμ Στάφελ (τραγουδιστής και μπασίστας), Μπράιαν Μέι (κιθάρα) και Ρότζερ Τέιλορ (ντραμς) ίδρυσαν την μπάντα Smile.
Η οικογένεια του Μέρκιουρι εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου ο Μέρκιουρι σπούδασε γραφιστική στο Ealing College of Art και αποφοίτησε το 1969.
Μετά την αποφοίτησή του, ο Μέρκιουρι συμμετείχε σε έναν αριθμό συγκροτημάτων και πουλούσε μεταχειρισμένα ρούχα την Αγορά Κένσινγκτον στο Λονδίνο με την κοπέλα του, Μαίρη Όστιν. Επίσης, εργάστηκε ως αχθοφόρος στο Αεροδρόμιο Heathrow.
Οι τότε φίλοι του -αλλά και ο Ρότζερ Τέιλορ μετέπειτα- τον περιγράφουν ως έναν ήσυχο και ντροπαλό νεαρό με μεγάλο ενδιαφέρον στη μουσική. Το 1969 συμμετείχε στο συγκρότημα από το Λίβερπουλ με όνομα Ibex, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Wreckage. Μπήκε στην μπάντα The Dovedale Towers για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και, όταν αυτή απέτυχε, μπήκε στους Sour Milk Sea, οι οποίοι επίσης διαλύθηκαν στις αρχές του 1970.
Οι Smile διαλύθηκαν όταν ο Τιμ Στάφελ αποχώρησε και επανενώθηκαν τον Απρίλιο του 1970 με την προσθήκη του Μέρκιουρι (φωνητικά). Ο Τζον Ντίκον (μπάσο) εισήλθε στη μπάντα το 1971. Ο Μέρκιουρι επέλεξε για το συγκρότημα το καινούριο όνομα "Queen". Αργότερα δήλωσε ότι "είναι προφανώς πολύ μεγαλειώδες, και ακούγεται εξαίσιο. Είναι ένα δυνατό όνομα, πολύ οικουμενικό και άμεσο.
Είχα σίγουρα επίγνωση των γκέι συνειρμών, αλλά αυτό ήταν μόνο μία πλευρά του". Περίπου την ίδια περίοδο άλλαξε και το επίθετό του, Μπουλσάρα, σε Μέρκιουρι. Σύμφωνα με τον Μπράιαν Μέι, υπάρχει σχέση με το κομμάτι του Μέρκιουρι My Fairy King από το πρώτο άλμπουμ των Queen. Αυτό περιέχει τον ακόλουθο στίχο: «Mother Mercury, look what they've done to me, I cannot run I cannot hide.» Αφού ηχογραφήθηκε το κομμάτι ο Φρέντι Μπουλσάρα ρωτήθηκε εάν η «Mother Mercury» του τραγουδιού αναφέρεται στην μητέρα του και αυτός απάντησε: «Yes, and from now on I'll be Freddie Mercury.»
Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ τους, ο Μέρκιουρι σχεδίασε το λογότυπο της μπάντας, γνωστό ως το "έμβλημα των Queen". Το λογότυπο συνδυάζει ζωδιακά σύμβολα των τεσσάρων μελών των Queen: δύο λιονταριών για τους Ντίκον και Τέιλορ, έναν κάβουρα για τον Μέι, και δύο νεράιδες για τον Μέρκιουρι.Τα λιοντάρια αγκαλιάζουν ένα καλλιγραφικό γράμμα Q, ο κάβουρας στέκεται πάνω από το γράμμα με φλόγες να βγαίνουν από πάνω του, και οι νεράιδες καταφεύγουν κάτω από το κάθε λιοντάρι. Επίσης, μέσα στο Q υπάρχει ένα στέμμα και όλο το λογότυπο επισκιάζεται από έναν μεγάλο φοίνικα.
Σύμφωνα με έρευνα που έκαναν Τσέχοι, Σουηδοί και Αυστριακοί επιστήμονες, η φωνή του Freddie Mercury είχε ξεχωριστές δυνατότητες που υπήρχαν μόνο σε τενόρους της όπερας όπως ο Luciano Pavarotti.
Διαβάστε το πόρισμα της μελέτης.
>> https://www.tandfonline.com/doi/full/10.3109/14015439.2016.1156737
