Ο Πετρίδης του 1975 παραμένει επίκαιρος
Επιτρέψτε μου μια προσωπική στιγμή. Με αφορμή τα φετινά Χριστούγεννα είχα την ευκαιρία να δω πρόσωπα που η καθημερινότητα το απαγορεύει. Ο φίλος μου Ξενοφών είναι ένα πλάσμα παθιασμένο για βιβλία, κινηματογράφο και μουσική. Η εισαγωγή της συνάντησής μας έγινε με τον πολίτη Κέιν και τους εντιμότατους φίλους του Μάριο Μονιτσέλι.
Σχεδόν νομοτελειακά η συζήτηση έφερε το ροκ στο προσκήνιο, τους Yes, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και την ντροπή μας για το πόσο λίγο έχουμε αναγνωρίσει, εμείς οι ομοεθνείς του, το τεράστιο πολιτιστικό του εκτόπισμα, την εφηβική του έκπληξή του, στο πρώτο άκουσμα του Bohemian Rhapsody αλλά και στον συνήθη ύποπτο, τον Πετρίδη, αυτή τη φορά του 1975. Μου μετέφερε δε, ως αυτήκοος μάρτυρας, την παρουσίαση του Γιάννη σε μια από τις καλύτερες στιγμές των Led Zeppelin και την επιμονή του, παρά τις πολλές αντιρρήσεις των οπαδών τους της εποχής, ότι το έκτο τους άλμπουμ Physical Graffiti είναι φτιαγμένο για να μείνει στο πέρασμα του χρόνου κλασσικό.
Ως Νοστράδαμος του ροκ είχε δίκιο…. Η κορωνίδα του, το Kashmir, αυτό το bolero του ροκ, στοιχειώνει ακόμη καθημερινότητα αλλά και όνειρα μας. Με αφορμή το πάθος του Φώντα για μουσική αλλά και του κάθε «Φώντα» που είμαι σίγουρος ότι έχουν επιλέξει να έχουν οι περισσότεροι που επισκέπτονται αυτή την ιστοσελίδα, σας εύχομαι με τη λίστα που ακολουθεί ευτυχισμένο το 2023, με υγεία, ευτυχία και πολύ μουσική.
