Σκέψεις με αφορμή το δανέζικο animation “Ονειρομπελάδες” και τη νέα ταινία “The Tomorrow War”
Aπό τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Σκέψεις με αφορμή την κυκλοφορία του δανέζικου animation
“Ονειρομπελάδες – Dreambuilders - Drommebyggerne”
και της νέας ταινίας του Chris Pratt
“The Tomorrow War”
Η Δανία και οι ΗΠΑ θεωρούνται προηγμένες κοινωνίες με ανεπτυγμένη οικονομία και βρίσκονται μεταξύ των κορυφαίων χωρών όσον αφορά στην ποιότητα ζωής. Την ερχόμενη εβδομάδα κυκλοφορεί ένα animation από την Δανία, ενώ ήδη παίζεται στο Prime της Amazon μία περιπέτεια sci-fi από τις ΗΠΑ. Αν και τόσο ανόμοιες, οι δύο ταινίες έχουν ένα βασικό, κοινό χαρακτηριστικό. Οι ήρωές τους βίωσαν το τραύμα της απώλειας ενός γονέα, όχι λόγω θανάτου, αλλά λόγω εγκατάλειψης.
Στους Ονειρομπελάδες (6/10) η ανήλικη Minna πενθεί για την μητέρα, που κυνήγησε το όνειρό της. Η ετεροθαλής αδελφή της Jenny πενθεί για τον πατέρα, που δεν άντεξε την αλλαγή ισορροπιών στον γάμο. Στο The Tomorrow War o Chris Pratt υποδύεται τον Dan Forester, ο οποίος δεν έχει σχέσεις με τον πατέρα του James (J. K. Simmons) από τότε, που τους εγκατέλειψε.
Στην πρώτη τους σκηνοθεσία μεγάλου μήκους (Dreambuilders) οι Kim Hagen Jensen και Tonni Zinck ασχολούνται με την βιομηχανία των ονείρων, καθώς εκεί καταφεύγει η Minna, για να αλλάξει ότι δεν πάει καλά στη ζωή της. Το σενάριο τoυ Soren Grinderslev Hansen, βασισμένο σε ιδέα του Jensen, αποτίει φόρο τιμής στον κινηματογράφο, ήτοι στην πραγματική βιομηχανία παραγωγής ονείρων και ψευδαισθήσεων. Όπως ο Jim Carrey στο The Truman Show βλέπει πέρα από το σκηνικό της ζωής του, έτσι και η Jenny διεισδύει στα παρασκήνια των ονείρων της, γράφοντας και σκηνοθετώντας αυτά της οικογένειάς της.
Λείπει μία ουσιαστική εμβάθυνση στο θέμα της συμπεριφοράς των γονέων, όταν χωρίζουν και τσακώνονται μπροστά στα παιδιά τους. Μέσω σεναριακών απλουστεύσεων το φιλμ οδηγείται άρον-άρον στο φινάλε με την σχέση των δύο κοριτσιών να θυμίζει στους μεγαλύτερους τις φιλονικίες των Laura Ingalls και Nellie Oleson στον Μικρό σπίτι στο λιβάδι. Μένουν τρία συμπαθητικά τραγουδάκια (Don’t wake me-Mike Vasko, Le Chant des etoiles-Lola Dubini και Looking For A Lonestar/Dage Uden Dig του Kristian Eidnes Andersen με την Alberte Winding).
https://www.youtube.com/watch?v=OCmdPpW_OwM&ab_channel=AlberteWinding-Topic
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 8 Ιουλίου από την Tanweer.
Το The Tomorrow War (6/10) έρχεται ως πρόταση για τον εορτασμό στις ΗΠΑ της Ημέρας της Ανεξαρτησίας (κοινώς 4th of July). Θυμίζει λιγότερο ταινία και περισσότερο πολεμικό video-game. Κατακλέβει τα Jurassik Park και τα Alien. Γίνεται ακροθιγώς αναφορά στη διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), που διέλυσε οικογένειες βετεράνων πολέμου, αφού επέστρεψαν από το Βιετνάμ, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Καλό το μουσικό θέμα του Lorne Balfe. Θα διασκεδάσεις.
Το φιλμ παίζεται στο Prime.
