Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Κριτική της νέας ταινίας της Disney
Cruella/Κρουέλα
7/10
Θυμάμαι ήταν Άνοιξη του 1997, όταν είδα σε ένα σινεμά στην Μύρινα της Λήμνου – κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας – το 101 Dalmatians με την Glenn Close, συμπαραγωγό της νέας live-action έκδοσης. Η Cruella πιάνει το νήμα της ιστορίας από γεννησιμιού της ηρωίδας κάπου στις αρχές της δεκατίας των ‘50’ς. Το διχασμένο κοριτσάκι (Estella/Cruella) υφίσταται bulling το 1964 και – μετά από μία σειρά δυστυχών γεγονότων - εξελίσσεται σε θηλυκή εκδοχή του βάνδαλου Joker (2019) στη βρετανική πρωτεύουσα εν έτει 1974.
Στο κάδρο του φιλμ μπαίνει μια παρεξηγημένη – αλά Maleficent – Cruella. Την ενσαρκώνει η Αμερικάνα Emma Stone, που έχει να ανταγωνιστεί σεναριακά και υποκριτικά την συνονόματή της Λονδρέζα Emma Thompson (The Baroness), η οποία παίζει επί έδρας, αφού η παραγωγή έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου. Τυχερός σκηνοθέτης ο Craig Gillespie (I, Tonya, 2017), που χαρίζει εξίσου την προσοχή του στις βραβευμένες με Oscar ηθοποιούς. Η Stone έρχεται με φόρα από την οσκαρική υποψηφιότητα για το The Favourite (2018) και κινείται άνετα και στην κωμική και στη δραματική γκάμα της. Ο σεναριογράφος του The Favourite Tony McNamara υπογράφει και το σενάριο του Κρουέλα. Για 45’ νομίζεις πως παρακολουθείς μια νεότερη εκδοχή του The Devil Wears Prada. Όλα τα βασικά συστατικά της ταινίας του 2006 είναι παρόντα: η αδίστακτη αφεντικίνα (η Emma Thompson αντί της Meryl Streep), η φιλόδοξη υπάλληλος (η Emma Stone αντί της Anne Hathaway), ο πιστός βοηθός (ο Mark Strong αντί του Stanley Tucci), η μαύρη φίλη (η Kirby Howell-Baptiste αντί της Tracie Thoms) και η μόδα.
Η διαφορά έγκειται στο ότι δεν υπάρχει καλός πρωταγωνιστής σε αυτήν τη σκοτεινή ταινία της Disney (PG-13). Το δεύτερο μέρος του φιλμ αποτελείται από πράξεις εκδίκησης και σχέδια εξόντωσης. Το καλό είναι ο κομπάρσος της ταινίας και μάλλον θα συμπρωταγωνιστήσει στο σίκουελ…Η κόντρα των δύο γυναικών διέπει όλη την δημιουργία, γεγονός που αποτυπώνεται και στο σάουντρακ, καθώς οι εμφανίσεις της Thompson συνοδεύονται από easy-listening τραγούδια των ‘50’s και των ‘60’ς (Judy Garland, Ken Dodd, Doris Day, Tony Martin, Georgia Gibbs), ενώ τις μεταμορφώσεις της Stone υποδέχονται ποπ-ροκ και funk μουσικές (Doors, Nancy Sinatra, Tina Turner, Deep Purple, Queen, Ohio Players, Nina Simone, Electric Light Orchestra, Blondie, The Clash, Black Sabbath, The Rolling Stones, The J. Geils Band, Rose Royce, Bee Gees, The Animals, The Zombies, Sandy Gaye και The Stooges σε επανεκτέλεση John McCrea). Παρόμοια τα κοστούμια της Thompson αποπνέουν κύρος και έναν αέρα παλιάς σχολής, ενώ αυτά της Stone εμπνέονται από την βρετανική πανκ σκηνή. Τα σχεδίασε η Jenny Beavan, ενώ το μακιγιάζ και οι εντυπωσιακές κομμώσεις ανήκουν στη Nadia Stacey (The Favourite, 2018). Την καλή μουσική υπογράφει ο Nicholas Britell, που διαπρέπει και με το σάουντρακ του τηλεοπτικού The Underground Railroad (Prime).
Trivia:
- η φωτογραφία ανήκει στον γεννημένο στην Αμβέρσα και από Έλληνα πατέρα, 44χρονο Νικόλα Καρακατσάνη (Nicolas Karakatsanis) (I, Tonya https://www.apotis4stis5.com/film-tv/filmtv/28968-kritiki-gia-to-i-tonya), που βρίσκεται εγκατεστημένος στις Βρυξέλλες του Βελγίου. Αδελφός του τυγχάνει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Δημήτρης Καρακατσάνης (Dimitri Karakatsanis), που έκανε την φωτογραφία του φετινού ντοκιμαντέρ Tina.
- Στα «διαβολεμένα» τραγούδια του μήνα (μετά το κυπριακό El Diablo και το ποπ Montero του Montero Lamar Hill/Lil Nas X) η σύνθεση των τίτλων τέλους Call Me Cruella (Nicholas Britell + Florence + The Machine), όπως αρμόζει σε μία deVil.
- Η Betty Lou Gerson, που ήταν η φωνή της Cruella στο κινούμενο σχέδιο 101 Dalmatians (1961), εμφανίζεται σε ένα καρέ της ταινίας. https://www.youtube.com/watch?v=ZvXILj5fGl4&ab_channel=JohnMaverickJohnMaverick
- Συμμετέχει ο Κύπριος Jamie Demetriou (Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga, 2020).
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 3 Ιουνίου 2021 από την Feelgood.
