Το περιβάλλον των Media στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μονοπωλείται από την έλευση της έγχρωμης τηλεόρασης. Τα δύο κανάλια αρχίζουν να εκπέμπουν έγχρωμα από τις αρχές του 1981. Το νέο διαδίδεται από στόμα σε στόμα, τα εντυπωσιακά χρώματα αυτού του τηλεοπτικού «κουτιού» κατακλύζουν κάθε σπίτι και συναρπάζουν. Οι πιο σκεπτικοί για την εξέλιξη του, σπεύδουν έστω και καθυστερημένα να προμηθευτούν από μια συσκευή, ακολουθώντας την πλειοψηφία. Κόστιζε άλλωστε και μία περιουσία! Οι Έλληνες παρακολουθούν πιά, τα πάντα…
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 είχαν αρχίσει και οι πρώτες μετρήσεις μεριδίων τηλεθέασης των προγραμμάτων. Μερικά χρόνια μετά θα αποκτούσαν και τη δική τους ενότητα στις εφημερίδες ,στα κλαδικά περιοδικά και θα δημοσιεύονταν εβδομαδιαία, πλάι στην τηλεκριτική, στα παράπονα και τις προτιμήσεις των αναγνωστών-τηλεθεατών.
Μια σχετική δημοσίευση από το περιοδικό «Σύγχρονη Διαφήμιση» για το τηλεοπτικό πρόγραμμα της πρώτης εβδομάδας του Ιουνίου 1982, παρουσιάζεται παρακάτω:
Τα νούμερα των εκπομπών πραγματικά ζαλίζουν. Οι Ελληνικές ταινίες και σειρές βρίσκονται στην κορυφή των προτιμήσεων με ποσοστά κοντά στο 50% στο σύνολο του κοινού! Οι ξένες σειρές πάνω από 30%, από κοντά και τα κεντρικά Δελτία Ειδήσεων. Οι συγκρίσεις με τα σημερινά τηλεοπτικά προγράμματα είναι περιττές. Το πιο επιτυχημένο τηλεοπτικό προϊόν και σε ζώνη υψηλής τηλεθέασης, μετά βίας αγγίζει το 25% στις μέρες μας …
Άλλες εποχές, μεγαλύτερος ρομαντισμός, υψηλές προσδοκίες και αυξημένο ενδιαφέρον για τη μικρή οθόνη που θα έφτανε στο απόγειο της ακμής της με την έλευση των πρώτων ιδιωτικών σταθμών.