Και οι δύο ήταν τραγουδοποιοί παγκόσμιας κλάσης που μπορούσαν να δημιουργήσουν τέλειες μελωδίες για οποιαδήποτε περίσταση, αλλά υπήρχε μια κάποια αθωότητα που συνόδευε το έργο του Wilson που κανείς δεν μπορούσε να πει για οτιδήποτε είχε να κάνει με τους Rolling Stones. Αλλά ακόμα και με όλο τον αμοιβαίο σεβασμό που έτρεφαν οι Stones και οι Beach Boys ο ένας για τον άλλον, και οι δύο είχαν ένα οξύ αυτί για το πώς πρέπει να ακούγεται ένα ποπ τραγούδι.
Από την άλλη πλευρά, οι Stones πιθανότατα θα είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια αν προσπαθούσαν ποτέ να γράψουν σκόπιμα ένα ποπ τραγούδι. Όσο κι αν ο Mick Jagger προσπάθησε να τους κάνει ευέλικτους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ροκάρουν μέχρι το μεδούλι τους, και τη στιγμή που έφτασαν σε κάτι σαν το "Satisfaction" ή το "Jumping Jack Flash", ήταν σαφώς στο στοιχείο τους γράφοντας τα καλύτερα riff που δημιουργήθηκαν ποτέ.
Ενώ ο Wilson ήταν το είδος του ανθρώπου που θα μπορούσε να είχε γράψει το εγχειρίδιο για το πώς θα μπορούσαν να ακούγονται οι ποπ μελωδίες. Αν και οι Beatles είχαν αρκετά σπουδαία κομμάτια στο οπλοστάσιό τους, ο Wilson ήταν σαν ένας σύγχρονος Μότσαρτ για τα singles charts. Κάθε τραγούδι του μπορεί να μην ήταν το πιο βαθύ σύνολο στίχων στον κόσμο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο οι αρμονίες στρώνονταν η μία πάνω στην άλλη ήταν κάτι παραπάνω από ουράνιος.
Αν όμως κοιτάξετε την ανατροφή του Wilson, πολλά από αυτά προήλθαν από τη μελέτη όλων όσων μπορούσε στα charts. Υπήρχαν προφανώς οι πρώιμοι ροκ εν ρολέρ όπως ο Chuck Berry και η αρμονική ιδιοφυΐα των The Four Freshmen, αλλά υπήρχε κάτι στο να ακούει κανείς τον τρόπο που ακουγόταν η Ronnie Spector με τους Ronnettes που έβαλε φωτιά στον κόσμο του από την πρώτη φορά που τους άκουσε.
Η φωνή της Spector ήταν απολύτως ηλεκτριστική, αλλά αυτό που έκανε ο Phil Spector πίσω από τις κάμερες ήταν αυτό που το μετέτρεψε σε κλασικό για τον Wilson, λέγοντας: «Αυτό είναι το τραγούδι που με ενέπνευσε να κάνω δίσκους. Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, με εντυπωσίασε. Ο ήχος των ντραμς που είχε ο Phil Spector, οι αρμονίες, οι ήχοι του πιάνου και της κιθάρας - νόμιζα ότι ήταν ο καλύτερος δίσκος που έχω ακούσει ποτέ». Ολόκληρο το κομμάτι ήταν πρακτικά μια συμφωνία που δημιουργήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, αλλά δεν είναι ότι η μαγεία χάθηκε για τον Richards όταν το άκουσε για πρώτη φορά.
Παρόλο που αυτό το είδος doo-wop φαινόταν σαν το πιο απομακρυσμένο πράγμα από τους Stones, ποτέ δεν ήταν αντίθετοι στην ποπ μουσική κατ' αρχήν. Τους πήρε λίγο χρόνο για να έχουν την αυτοπεποίθηση να ηχογραφήσουν ένα τραγούδι όπως το «As Tears Go By» για τον εαυτό τους, αλλά όταν τελικά είχαν μερικές ευαίσθητες μελωδίες στο ενεργητικό τους, ο Richards δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί πότε ένα τραγούδι του μιλούσε.
Αυτό που έκαναν οι Stones δεν έφτανε ποτέ μακριά από τα ποπ charts, και όταν άκουσε την Ronnie να τραγουδάει, ήταν πεπεισμένος ότι είχε ακούσει μια από τις καλύτερες φωνές που είχε να προσφέρει ο κόσμος της ποπ, λέγοντας: «Οι Ronettes ήταν το πιο καυτό γυναικείο συγκρότημα στον κόσμο, και στις αρχές του 1963 μόλις κυκλοφόρησαν ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν ποτέ, το "Be My Baby", σε παραγωγή του Phil Spector. Περιοδεύσαμε με τους Ronettes στη δεύτερη περιοδεία μας στο Ηνωμένο Βασίλειο, και ερωτεύτηκα την Ronnie Bennett, η οποία ήταν η τραγουδίστρια».
Και ενώ το ίδιο το τραγούδι είναι ένα απόλυτο αριστούργημα της ποπ παραγωγής, τα ανθρώπινα στοιχεία είναι αυτά που πραγματικά προσθέτουν σε όλα. Αυτό συνέβη πριν το "Wall of Sound" του Spector γίνει πολύ αυταρχικό, οπότε το να ακούς όλες αυτές τις φωνές να λειτουργούν σε τέλειο συγχρονισμό μεταξύ τους ήταν το χρυσό πρότυπο για το πώς θα ακουγόταν η ποπ μουσική και μια επιλογή για αυτό που έψαχναν ο John Lennon και ο George Harrison μετά τη διάλυση των Beatles.
Δεν ήταν ακριβώς ροκ εν ρολ, και θα έπρεπε να περάσεις από πολλές επανεφευρέσεις για να ακούγεται άσχημο, αλλά δεν είναι ότι οι ροκ σταρ δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν την τέχνη. Ο Ρίτσαρντς και ο Γουίλσον έβλεπαν και οι δύο τη μουσική μέσα από διαφορετικά πρίσματα, αλλά όταν κάποιος πετυχαίνει κάτι τόσο τέλειο, είναι σχεδόν αδύνατο να το αγνοήσεις.
