«Μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σαν φίλοι ήρθανε» -
Ο Δήμος Σταρένιος γεννήθηκε στο Κάιρο, από αιγυπτιώτες γονείς το 1909. Σε νεανική ηλικία εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και σπούδασε υποκριτική.
Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το 1932, ο Δήμος Σταρένιος θέλησε να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να σπουδάσει υποκριτική. Το ταλέντο του κρίθηκε εξαιρετικό και έγινε αμέσως δεκτός στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε αμέσως κιόλας τον επόμενο χρόνο, στον θίασο της Αλίκης Θεοδωρίδου, στην κομεντί «Ευτυχία του Μπέρνσταϊν». Ήταν μόλις 23 ετών.
Η πρώτη του επιτυχία ήταν το γεγονός που του άνοιξε το δρόμο για να συνεργασθεί με σχεδόν όλους τους μεγάλους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής (Μελίνα Μερκούρη, Τίτο Βανδή, Αλέκο Αλεξανδράκη, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Βίλμα Κύρου, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Χορν κ.ά.).
Το 1943 έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, κρατώντας ένα μικρό ρόλο στη δραματική ταινία του Γιάννη Χριστοδούλου, «Μάγια η Τσιγγάνα». Ακολούθησαν συμμετοχές σε πλήθος ταινιών, ανάμεσά τους και διεθνείς παραγωγές («Λέων της Σπάρτης», «Αμέρικα Αμέρικα», «Ποτέ την Κυριακή», «Ο Τεν Τεν και το Χρυσόμαλλο Δέρας» κ.ά.). Στη μεγάλη οθόνη ενσάρκωσε κυρίως ρόλους προδότη, τοκογλύφου και μισάνθρωπου. Ιστορική έμεινε η ατάκα του, «Μας αγαπάνε οι Γερμανοί. Σαν φίλοι ήρθανε» στο πολεμικό δράμα του Ντίμη Δαδήρα, «Η Χαραυγή της Νίκης», παραγωγής 1971.
Τη δεκαετία του '70 εμφανίσθηκε και στην τηλεόραση, με κορυφαία στιγμή τη συμμετοχή του στο σήριαλ του Βασίλη Γεωργιάδη, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» στο ρόλο του γερο-Λαδά. Τον ίδιο ρόλο είχε ερμηνεύσει τόσο στη θεατρική (με τον θίασο του Μάνου Κατράκη το 1956), όσο και στην κινηματογραφική μεταφορά (του Ζιλ Ντασέν το 1957) του αριστουργήματος του Νίκου Καζαντζάκη.
Στην κατοχή είχε αντισταθεί σφοδρά εναντίον των Γερμανών
Αν και σε πολλούς ρόλους του έχει υποδυθεί τον καταδότη των Γερμανών και γενικά τον σύμμαχο του κατακτητή, ο Σταρένιος ήταν κομμουνιστής και συμπαθούσε τα αριστερά κόμματα. Μάλιστα στην κατοχή είχε αντισταθεί σφοδρά εναντίον των Γερμανών και είχε υποφέρει εξαιτίας των αριστερών του πεποιθήσεων. Το 1945 και μετά την αποχώρηση των κατακτητών και στην αυγή του εμφυλίου πολέμου, προχώρησε στην ίδρυση του εαμικού θιάσου, «Ενωμένοι Καλλιτέχνες» (μαζί με τους Αιμίλιο Βεάκη, Λυκούργο Καλλέργη, Νάσο Κεδράκα, Θόδωρο Μορίδη, Τίτο Βανδή, Αλέξη Δαμιανό, Αλέκα Παΐζη) και υπέστη διώξεις.
Το τέλος του γερο-Λαδά
Ο Δήμος Σταρένιος αποσύρθηκε από το θεατρικό σανίδι το 1977, λόγω βαριάς αγγειοπάθειας. Πέθανε στις 23 Οκτωβρίου του 1983, σε ηλικία 74 ετών και κηδεύτηκε στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών. Δεν είχε παιδιά, ενώ σύζυγος του υπήρξε η ηθοποιός Νίνα Βαρβέρη - Σταρένιου η οποία πέθανε ένα χρόνο μετά από αυτόν.
