Ένας σαφής διαχωρισμός της δισκογραφίας του θρυλικού σχήματος
"Σου αρέσει ο Phil Collins; Είμαι μεγάλος θαυμαστής των Genesis από τότε που κυκλοφόρησαν το "Duke" το 1980. Πριν από αυτό, πραγματικά δεν καταλάβαινα τίποτα από τη δουλειά τους. Υπερβολικά καλλιτεχνικoί, πολύ διαννοούμενοι. Ήταν στο Duke, όπου η παρουσία του Phil Collins έγινε πιο εμφανής. Νομίζω ότι το Invisible Touch ήταν το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα τους. Είναι ένας επικός διαλογισμός για το άυλο. Ταυτόχρονα, εμβαθύνει και εμπλουτίζει το νόημα των τριών προηγούμενων άλμπουμ. Άκου το λαμπρό μουσικό σύνολο των Banks, Collins και Rutherford. Μπορείς να ακούσεις σχεδόν κάθε απόχρωση κάθε οργάνου. Όσον αφορά τη στιχουργική δεξιοτεχνία, την καθαρή σύνθεση τραγουδιών, αυτό το άλμπουμ αγγίζει μια νέα κορυφή επαγγελματισμού. Δες τους στίχους στο Land of Confusion. Σε αυτό το τραγούδι, ο Phil Collins πραγματεύεται τα προβλήματα της καταχρηστικής πολιτικής εξουσίας. Το In Too Deep είναι το πιο συγκινητικό ποπ τραγούδι της δεκαετίας του 1980, για τη μονογαμία και τη δέσμευση. Το τραγούδι είναι εξαιρετικά συγκινητικό. Οι στίχοι του είναι τόσο θετικοί και καταφατικοί όσο οτιδήποτε έχω ακούσει στο ροκ. Η σόλο καριέρα του Phil Collins φαίνεται να είναι πιο εμπορική και άρα πιο ικανοποιητική, με πιο στενό τρόπο. Ειδικά τραγούδια όπως το In the Air Tonight και το Against All Odds. Σαμπρίνα, μην το κοιτάς απλά, φάε το. Αλλά πιστεύω επίσης ότι ο Phil Collins λειτουργεί καλύτερα μέσα στα όρια του γκρουπ, παρά ως σόλο καλλιτέχνης, και τονίζω τη λέξη καλλιτέχνης. Αυτό είναι το Sussudio, ένα υπέροχο, υπέροχο τραγούδι, ένα προσωπικό αγαπημένο..."
Spoiler Alert! Είναι λίγο τρομακτικό να σκέφτεται κανείς ότι αυτός ο μονόλογος προηγείται μιας στυγνής δολοφονίας, αλλά σε κάθε περίπτωση η ερμηνεία του Christian Bale ως "Patrick Bateman" στο American Psycho του 2000 είναι καταπληκτική. Σε ένα υποκριτικό κρεσέντο, θα κάνει τον καλεσμένο του να νιώσει άνετα μιλώντας για τη μεγάλη του αγάπη, τους Genesis, και την τόσο χαρακτηριστική μεταβολή στον ήχο τους. Μεταβολή η οποία ουσιαστικά χωρίζει τους οπαδούς τους σε δύο εντελώς διακριτές κατηγορίες. Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν ότι δεν υπάρχουν Genesis χωρίς τον Peter Gabriel και αντίστοιχα αυτοί που πιστεύουν ότι η χρυσή περίοδος του γκρουπ είναι αυτή με τον Phil Collins στα φωνητικά.
1969 - 1978 :
Μια χρονική περίοδος που ανήκει κατά κύριο λόγο στη μουσική μεγαλοφυία του Gabriel, η οποία με τη συνεισφορά των υπολοίπων κατέταξε τους Genesis στους πραγματικούς μεγάλους του progressive rock. Με ονόματα όπως οι Yes, οι Emerson, Lake & Palmer, οι Pink Floyd και ελάχιστοι άλλοι. Από τους πρώτους που συνέθεσαν και ηχογράφησαν πολύ μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, οι Genesis δημιούργησαν τους πυλώνες του είδους με albums όπως τα Foxtrot, Selling England by the Pound και The Lamb Lies Down on Broadway. Αποτέλεσαν δε τη σπουδαιότερη επιρροή στο neo-prog της δεκαετίας του 80 και σε γκρουπ όπως οι Marillion, οι Pendragon κ.α.
1980 - 1991 :
Οι εποχές έχουν αλλάξει. Το MTV κάνει πρεμιέρα και αλλάζει μια για πάντα το μουσικό χάρτη. Οι δισκογραφικές εταιρείες πιέζουν για εν μέρει πιο εμπορικό υλικό, οι δε Genesis έχουν την τεχνογνωσία και το ταλέντο να προσαρμοστούν στη νέα εποχή. Το καταφέρνουν με τρόπο που όχι απλά δε μοιάζουν ανεπίκαιροι, αλλα γίνονται μέρος του soundtrack της δεκαετίας. Ο Phil Collins έχει αναλάβει τα φωνητικά από το 1978, κάνοντας τόσο εξαιρετική δουλειά που αποτυπώνεται στα albums του γκρουπ στα 80s, αλλά και στην προσωπική του καριέρα. To Invisible Touch κυκλοφορεί στις 6 Ιουνίου του 1986 και ακόμα και αν δεν είναι το αριστούργημα τους, οπως ισχυρίζεται ο Patrick Bateman, έχει σίγουρα δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Genesis για αυτή τη δεκαετία. Το ομώνυμο Invisible Touch και το Land of Confusion είναι κάτι παραπάνω από κλασικά τραγούδια :
Το Calling All Stations του 1997 ήταν μια ριψοκίνδυνη ενέργεια, η οποία και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Ο Phil Collins είχε αποχωρήσει την προηγούμενη χρονιά για να αφοσιωθεί στην προσωπική του καριέρα και τα φωνητικά ανέλαβε ο Ray Wilson των Stiltskin. Αν το όνομα των τελευταίων δε σας λέει κάτι, θυμηθείτε την επιτυχία Inside, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αγαπημένα τραγούδια της δεκαετίας του 90. Το Calling All Stations δέχθηκε αρνητικές κριτικές, αντίθετα με την απόδοση του Wilson, κι έπειτα οι Genesis διέλυσαν προσωρινά, με το album να είναι η τελευταία studio κυκλοφορία τους.
