Τύχη, Θεά, κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, κάτι ανώτερο στην συνείδηση των αρχαίων.

    Τύχη, Θεά, μάλιστα λόγω της ημέρας μια εκδοχή πως ήταν κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης,  τέλος πάντων κάτι ανώτερο στην συνείδηση των αρχαίων.

Των υποτιθέμενα πολύ πίσω από εμάς με την τεράστια εξέλιξη (;)  των  επιτευγμάτων,  που ενώ βρισκόμαστε  χιλιάδες  χρόνια  πιο μπροστά από αυτούς, μάλλον ως ανθρωπότητα γενικά ήμαστε πολύ πιο πίσω. 
Τύχη λοιπόν να ζούμε στην Ελλάδα, αλλά και μεγάλη ατυχία συνάμα, αφού στην Ελλάδα, ατυχία και κατάρα για την ίδια, ζουν Έλληνες. 
 Μόνο την μια οικογένεια να πιάσεις που είναι μες στα πράγματα, μες στην πολιτική  στην σύγχρονη Ελλάδα 180 χρόνια σε ένα κράτος ηλικίας 200 χρόνων φτάνει να καταλάβεις γιατί είναι τόσο χάλια τα πάντα.

Αλλά μιας και ξεκίνησα με την Θέα τύχη, θα επικεντρωθώ σε ένα και μόνο γεγονός που μπορείς να πεις με σιγουριά, ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ  που ζω στην Ελλάδα. 

Καλά τα τελευταία χρόνια αυτό που θα αναφέρω σε λίγο, αυτό το ευτυχές γεγονός μπορείς να το απολαύσεις όπου και να βρίσκεσαι, παλιότερα όμως ήταν πρακτικώς αδύνατον.

Το να μπορούμε ακόμα και σήμερα, σε αυτήν την σχεδόν κατεστραμμένη χώρα, μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, να έχουμε  μια ραδιοφωνική ΕΚΜΠΟΜΠΗ,  εκπαιδευτική- ψυχαγωγική (Ψυχαγωγία είναι η συμμετοχή του ανθρώπου στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού, που τον μορφώνει πνευματικά και αισθητικά και τον εξευγενίζει), μοναδικού πλούτου, θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό, η γλώσσα μας είναι πολλή πλούσια, είναι απίστευτη ΤΥΧΗ.

Κάθομαι πολλές φορές και συλλογιέμαι πως σε μια τόσο μικρή χώρα με τόσα προβλήματα, έχουμε μια τόσο σπουδαία  εύκαιρα και τύχη.

Παλιότερα υπήρξαν και άλλες πολύ δυνατές εκπομπές,  παραγωγοί κλπ, σήμερα σε αυτούς τους δυστοπικούς  καιρούς νομίζω πως η δική σας είναι η μοναδική.

Μα και όλα αυτά τα χρόνια που μεγαλώσαμε μαζί σας, πόσο μα πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε και στην Θεά αλλά και σε εσάς, Γιάννη, Κώστα και πλέον και Δημήτρη;

Πόσο απίστευτη καλοτυχία να έχουμε από μικρά παιδιά όσον αφορά την αρχοντιά μου που ήμουν σε μονοψήφιο αριθμό ηλικίας, όταν σας ανακάλυψα, έναν άνθρωπο σαν και εσένα Γιάννη με τις απίστευτες γνώσεις, αλλά κυρίως με την αστείρευτη αγάπη όχι μόνο για την μουσική αλλά και για όλους εμάς, τους ακροατές.

Οκ σίγουρα αυτό το κάνεις, πρωτίστως για εσένα, είναι η ζωη σου, όμως μέσα από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ ξεχύνεται μια ανιδιοτελή αγάπη προς τον άνθρωπο, προς όλους εμάς.

 Όχι μόνο μας ανοίγεις δρόμους, μας μεταφέρεις τις γνώσεις σου, αλλά κυρίως μας μεταδίδεις την απύθμενη αγάπη που έχεις για αυτήν.

Κι όλο αυτό το κάνεις με τόσο μα τόσο καλοσύνη, πως και η Θεά(Τύχη) πολλές φορές παριστάνονταν ως γυναίκα που κρατούσε συνήθως ένα μικρό παιδί, έτσι αυτό τουλάχιστον προσωπικά έχω εκλάβει όλα αυτά τα  χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία, είναι μια απίστευτη στοργή, ένα πατρικό χάδι
 Όπως το I Count the Tears που έκλεισε σήμερα το πρόγραμμα. Εντάξει ερωτικό τραγούδι και μάλιστα απώλειας, όμως τέτοια τραγούδια είναι αδύνατον πια να γραφτούν.

 Με τι απαλότητα, σαν φύλλα πέφτουν σιγά σιγά επάνω σου αυτές οι νότες. Χάδι!
Κι όλα αυτά που λέμε για την σημερινή κατάσταση, στην μουσική, στον κινηματογράφο, στην τέχνη γενικά, μα αφού μερικά ανώμαλα μυαλά, αυτά της οικονομικής ελίτ που ελέγχει και προσπαθεί να πάρει τον πλήρη έλεγχο της ανθρωπότητας τείνει να καταργήσει τον Άνθρωπο και στην θέση του να δημιουργήσει τον Metάνρθρωπο.

Βάλλεται η ανθρωπότητα από παντού, προσπαθούν να καταργήσουν τα πάντα, της έννοιες, ώστε να μην μπορούμε να κατανοήσουμε πλέον τίποτα, τα δικαιώματα, της πυρηνικές σχέσεις, την διατροφή,  τον πολιτισμό, το πολιτικό ορθό κοντεύει να μας τρελάνει, όπως είχες αναφερθεί στην Χιονάτη και τους 7 Νάνους, πως να το λέμε δηλαδή η Χιονάτη και οι 7 που δεν μπόρεσαν να ψηλώσουν;
Πως λοιπον μέσα από όλη αυτήν την λαίλαπα να επανέλθουν εποχές όπως αυτή του αφιερώματος;
Και ναι εμείς εδώ στην Ελλαδίτσα έχουμε εσένα Γιάννη να μας βάζεις για λίγο, μία ώρα και ούτε την ημέρα  μα συγχρόνως τεράστια η χρονική περίοδο όταν όλα γύρω καταρρέουν, μέσα σε αυτό το κλίμα που εσύ το έζησες από πρώτο χέρι.

Σαφώς και θα υπάρχουν αρκετοί, ναι αρκετοί, που όλα αυτά θα τα θεωρούν χαζομάρες, πρωτόγονα, ή πως έχεις έπαρση κλπ.

Είπαμε είμαστε σε ελεύθερη πτώση, εγώ να δεις τι ακούω κάθε μέρα που έχω να κάνω με πολύ κόσμο.
Δεν υπάρχουν λόγια  να εκφράσω την τύχη, την ευγνωμοσύνη για όλα αυτά τα χρόνια.
Το σίγουρο ως αντάλλαγμα, πως πολλοί εξ ημών αν δεν ήσασταν εσείς (Γιάννη Κώστα) τώρα θα ήμασταν απίστευτα φτωχοί και μόνοι.
 

Στέλιος Γιαννόπουλος