Είχα την ευκαιρία να δω πάλι την συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου στο Μέγαρο μουσικής όπου τον περασμένο Ιανουάριο παρουσίασε με νέα ενορχήστρωση αρκετά από τα γνωστά του τραγούδια με την συνοδεία μεγάλης ορχήστρας και χορωδίας.
Πραγματικά το ταλέντο του είναι μοναδικό και είναι λυπηρό να ΄δέχεται, αυτές τις λίγες έστω επιθέσεις από άτομα που ο πολιτικός φανατισμός τους δεν τους επιτρέπει να διαχωρίσουν την καλλιτεχνική αξία από την κοινωνική συμπεριφορά.
Ο Διονύσης πάντα ήταν χαρισματικός στον λόγο, αλλά και την μουσική. Αυτές οι ενορχηστρώσεις αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τις συνθέσεις του και τις ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο.
Ένα άλλο μεγάλο ψέμα είναι το ότι ο Διονύσης εδώ και πολλά χρόνια έχει να βγάλει κάτι καινούργιο, καλλιτέχνες της εμβέλειας του Διονύση έχουν τον τρόπο να ηχογραφούν και να προκαλούν το ενδιαφέρον, ακόμα και για τα κάλαντα.
Η δισκογραφία του μετά το 1990 περιέχει πολλές συμμετοχές και δικά του άλμπουμ τα οποία μπορεί να περιέχουν διασκευές, αλλά δεν έχουν αξιολογηθεί σωστά.
Τι άραγε έχουν κάνει μετά το 1990 οι συνομίληκοι του μεγάλοι καλλιτέχνες, μερικοί μπορεί να ηχογραφούν, αλλά τα μεγάλα τους άλμπουμ έγιναν στο '60 και '70.
Σπουδαία ενορχήστρωση του Αντώνη Σουσάμογλου και του Λάζαρου Τσαβδαρίδη, δύο μουσικών και συνθετών της νεότερης γενιάς από την Βόρεια Ελλάδα. Ανέδειξαν έξοχα τις μελωδίες, την πολυρρυθμία, τις περίπλοκες αρμονίες και την ανορθόδοξη φόρμα μερικών από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια του Νιόνιου.
Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό την διεύθυνση του εξαιρετικού Μίλτου Λογιάδη, ανταποκρίθηκε θαυμάσια στην συμφωνική ερμηνεία των τραγουδιών του.
Ειδικού συγκινησιακού βάρους ήταν οι στιγμές που ο Διονύσης Σαββοπουλος απευθύνθηκε στο κοινό, αφηγούμενος επεισόδια και ιστορίες από την ζωή και την πενηντάχρονη πορεία του στην μουσική σκηνή της χώρας μας.
Στο 2ο μέρος της συναυλίας τραγούδια του ερμήνευσαν η Κατερίνα Πολέμη και ο Φώτης Σιώτας, εξαιρετικοί και οι δύο, .
