Θα αναγκασθώ να παραδεχθώ ότι δεν είμαι ειδικός κάτι που θα αναιρέσει τις προθέσεις μου γι' αυτό που θέλω να γράψω, όμως πιστεύω ότι έχει μια δόση αλήθειας.
Στις παλιότερες γενιές έπαιζαν σημαντικό ρόλο οι δάσκαλοι και καθηγητές σε δημοτικά και γυμνάσια, έπαιρναν πρωτοβουλίες, υπήρχαν τιμωρίες που κάπως οδηγούσαν σε έναν έλεγχο της κατάστασης εκτός ειδικών περιπτώσεων με παιδιά που είτε είναι εξαιρετικά έξυπνα και δεν μπορούν να προσαρμοσθούν με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους και να ακολουθήσουν τους κανόνες της τάξης, είτε είναι από την φύση τους παραβατικά λόγω χαρακτήρα, ειδικών συνθηκών διαβίωσης .στο οικογενειακό περιβάλλον με ιδιαίτερα πιεσμένους γονείς που μεταφέρουν μέρος αυτής της πίεσης στα παιδιά τους.
Ο δάσκαλος σε παλαιότερες εποχές έπαιρνε πρωτοβουλίες και κανείς δεν αμφισβητούσε το δικαίωμα του να λειτουργεί στα παιδιά σαν ένας αυστηρός πατέρας ή μητέρα.
Τώρα όλοι παραπέμπουν τα παιδιά στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους αναζητώντας λύσεις σε προβλήματα που δεν είναι πάντα υπαρκτά, αλλά συνάδουν με την ηλικία του κάθε παιδιού που νιώθει το αίμα του να βράζει και θέλει με διάφορους τρόπους να εκτονωθεί.
Οι ψυχολόγοι που στην εποχή μας πληθαίνουν συνέχεια, δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα ενός παιδιού στο οποίο δεν αφιερώνουν οι γονείς τους τον χρόνο που χρειάζονται.
Χρειάζεται η πολιτεία να δώσει περισσότερες πρωτοβουλίες στους εκπαιδευτικούς όπως παλιά και να μην τους απειλούν μόνο με τιμωρίες.