Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και την εισβολή των Ρώσων, η οποία δεν είναι εισβολή όπως λένε, αλλά αποτέλεσμα των σκέψεων που έκαναν οι δυτικοί για να φέρουν στο πλευρό τους την Ουκρανία και ν α βάλουν σε κίνδυνο τον Ρώσικο λαό αφού θα είχε δίπλα του έναν ακόμα εχθρό.
Εύκολο είναι για όλους εμάς να κάνουμε κριτική και να λέμε διάφορα, όσο γι' αυτούς που πολεμάνε οι περισσότεροι, στην αρχή τουλάχιστον ήταν επαγγελματίες και ήταν επιλογή τους το να πεθάνουν για λίγα ρούβλια ή δολάρια αν θέλετε περισσότερα.
Απόψεις όπως αυτές του Roger Waters, αλλά και του David Gilmour που παίρνει το μέρος της γυναίκας του λόγω του ότι ένα από τα παιδιά τους έχει παντρευτεί Ουκρανή δεν έχουν επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή αυτών που χάνουν την ζωή τους από μία βόμβα που έπεσε σε λάθος μέρος, γιατί είναι αδύνατον να μην σκοτώνεται άμαχος πληθυσμός σε ένα τυφλό βομβαρδισμό.
Οι κυβερνήσεις όλων των χωρών παίρνουν τις αποφάσεις τους, αλλά βασικά δεν ενδιαφέρονται για τα ανώνυμα θύματα, εκτός και αν υπάρξει λαϊκή κατακραυγή, είναι πολιτικοί επαγγελματίες.
Διάβασα και δεν ξέρω αν αληθεύει ότι μετά τον σεισμό οι Τούρκοι βομβάρδισαν την Συρία, αν αληθεύει, που μάλλον ναι, αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν με άλλη λογική.
Πόσα εκατομμύρια σκοτώθηκαν και πόσα χρόνια πέρασαν για να φύγουν Ρώσοι και Αμερικανοί από το Αφγανιστάν ή από το Βιετ νάμ, αν δεν υπάρχει πόλεμος κάπου θα μαραζώσουν και οι βιομηχανίες όπλων που έχουν θα αλλάξουν τις κυβερνήσεις σε χρόνο μηδέν.
Τι ωραία θα ήταν να αγωνιζόντoυσαν για όλα αυτά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα ή στην Eurovision.
Κουτές σκέψεις σε ένα κόσμο που δεν αλλάζει και οδεύει προς την καταστροφή για να αρχίσει πάλι από την αρχή, μερικοί πιστεύουν ότι ανάλογα πράγματα είχαν συμβεί πριν από χιλιάδες χρόνια, ποιος ξέρει, τα παραμύθια πάντα είναι ελκυστικά, η πραγματικότητα όμως όχι.
.Αν ο Πούτιν, ο Ζελένσκι, ο Μπάιντεν και οι υπόλοιποι ήταν παράλληλα θεατές και πολεμιστές θα τα έβλεπαν διαφορετικά.
