Τόσο μακριά , τόσο κοντά , ωραία ταινία τότε, και αυτή η φράση σαν συναίσθημα κυριαρχεί στίς σχέσεις μας με το παρελθόν , κοιτάζοντας το αισθάνεσαι κοντά του , όταν προσπαθείς να το νιώσεις και να το ανασυγκροτήσεις το κοντά μακριά είναι η δεσπόζουσα σχέση , τι καλύτερο από την αμφιβολία άλλωστε . Για το 1976 αν μιά άμεση ενστικτώδη απάντηση έπρεπε να δώσω είναι ότι ήταν μία από τις καλύτερες μουσικές χρονιές για μένα , ο εισαγγελέας Χρόνος έχει το ελαφρυντικό , ήσουν 15 χρονών τότε μάστορα και η υπόθεση έληξε .
Για την ξένη μουσική όχι δεν έληξε , προκαλώ τούς εισαγγελείς να έρθουν τώρα εδώ , αλλά προσπάθησα να δώ το Ελληνικό μουσικό 1976 , είχα μεγάλες προσδοκίες αλλά τελικά δεν χρειάζεται εισαγγελέας , έσπασα τα μούτρα μου μόνος μου .
Μιλάμε για μεγάλη φτώχεια , αναρωτιέμαι αν αυτή η φτώχεια ήταν ένας από τούς λόγους που κάπου εκεί χρονικά ξεκίνησε η σοβαρή ενασχόληση τών τότε νέων με την ξένη μουσική . Εντάξει ο Πετρίδης κι ο Ζουγρής αλλά η ανάγκη , το οξυγόνο ήταν το κίνητρο και οι μπουκάλες Γιάννης Κώστας ήταν οι από μηχανής θεοί , και άλλοι μην τούς αδικούμε .
Το 1976 στην Ελληνκή μουσική έχει πολλά προβλήματα , κανένα όμως από αυτά δεν μοιάζει με τα σημερινά , τότε η επίδραση τής Μεταπολίτευσης ήταν ακόμα δυνατή , μιζέρια και ξυνίλα ήταν αναγκαστικά ισότιμες τής ποιότητας , πλήν όμως οι μουσικές εκφράσεις ήταν ήδη εξαντλημένες , στον αντίποδα υπήρχε ακμαία μιά κοινότητα υπό εξαφάνιση χωρίς να το ξέρει , τα δήθεν βαριά λαικά καψουροτράγουδα .Κάπου ενδιάμεσα Ευρωπαικού πιανότροφου ύφους μελωδίες for the elderly , το σύχρονο μοντέρνο είχε πάθει μιά εύγλωττη αλαλία γιατί ποτέ προηγουμένως δεν είχε πραγματικά υπάρξει σαν νεωτερισμός παρά μόνο σαν μίμηση . και κάπου μπορεί να υπάρχουν και ένας δυό με σημαντικό έργο , γενικά μιά δυστυχία , έτσι για λίγη αποδόμηση τού παρελθόντος . Από την άλλη και σε σύγκριση με το σήμερα , υπήρχε παραγωγή , υπήρχαν διαφορετικά είδη , υπήρχε κοινό πρόθυμο και δεκτικό , τώρα σήμερα όλα αυτά υπάρχουν ;
Neverwill
