Η πορεία της σειράς των ντοκυμαντέρ που επιμελήθηκε ο Dave Grohl και καταλήγει κάθε εβδομάδα στην παρουσίαση ενός καινούργιου τραγουδιού των Foo Fighters συνεχίστηκε με το επεισόδιο που γυρίστηκε στο Los Angeles, όπως είχαμε προαναγγείλει την προηγούμενη εβδομάδα. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα επεισόδια που εξέταζαν την μουσική ιστορία της κάθε πόλης σε βάθος, με πολλές λεπτομέρειες και εικόνες από το παρελθόν, αυτό το επεισόδιο παρέμεινε σε μία πιο σύντομη χρονικά αναδρομή. Όπως ανέφερε ο κιθαρίστας των Eagles Joe Walsh στο RollingStone πριν από μερικές μέρες, το επεισόδιο στο Los Angeles αναφέρεται κυρίως στη γενιά που ακολούθησε αυτή των Eagles και αυτό ίσως έγινε σκόπιμα, μιας και το πρόσφατο ντοκυμαντέρ για την ιστορία των Eagles, διάρκειας σχεδόν 4 ωρών, κάλυπτε ένα μεγάλο μέρος της εξέλιξης του Los Angeles.
Εκτός από τον Joe Walsh, μία σειρά από άλλα γνωστά ονόματα όπως ο Duff McKagan και ο Slash των GunsN’ Roses ή ο John Densmore και ο Robby Krieger των Doors μάς περιγράφουν πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τους το Los Angeles. Στο μεταξύ ακούμε για πολύ λίγο ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τραγούδια/συγκροτήματα που έχουν σχέση με την πόλη όπως το “Wouldn’t It Be Nice” των Beach Boys, το “California Dreamin’” των Mamas And The Papas, το “Along Again Or” των Love, το “When WillI Be Loved” της Linda Ronstandt, το “Where It’s At” των Beck ή ακόμα και το “Straight Outta Compton” των N.W.A. Ένα αρκετά μεγάλο μέρος της ώρας επίσης αφιερώνεται στον κιθαρίστα του γκρουπ Pat Smear που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη και μέσα από τα δικά του μάτια και τη δική του πορεία βλέπουμε διάφορα γεγονότα και καταστάσεις που επηρέασαν τη μουσική ιστορία του Los Angeles. Μία τέτοια σχέση είναι αυτή που αναπτύχθηκε από τα νεανικά του χρόνια με την Joan Jett και το γκρουπ της εκείνα τα χρόνια, τους Runaways. Ο Dave Grohl λέει ότι αν αφαιρέσει κανείς μία «λωρίδα» από τη λάμψη και τη δόξα της πόλης μπορεί να δει μία άλλη, διαφορετική μεν, αλλά πολύ σκληρότερη εικόνα. Εκείνος για να μπορέσει να εξετάσει τη σχέση του εαυτού του με την πόλη πρέπει να «βγει» πιο έξω, μακριά από αυτήν. Παράλληλα ακούγεται το “My God Is The Sun” των Queens Of The Stone Age με αναφορά στην έρημο.
Τραγουδιστές, μουσικοί και τεχνικοί ήχου περιγράφουν το είδος του ανθρώπου που θα μπορούσε να επιβιώσει σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον όπως αυτό. Ο Grohl μάς λέει ότι το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ το 1997 ηχογραφήθηκε στο Los Angeles. Ενώ δούλευε επί μήνες συνεχώς για να τελειώσει η παραγωγή και να γίνουν όλα «σωστά» είχε μία ημέρα όλο αυτό το διάστημα χωρίς δουλειά. Σκέφτηκε λοιπόν να πάει στην έρημο στο ιστορικό στούντιο Rancho De Luna. Αυτό που αντίκρισε τον έκανε να νοιώσει σαν να βρισκόταν σε κάποιου είδους ναό. Μετά από εκείνη την ημέρα όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ εκείνου φάνηκε να μπαίνουν σε μία σειρά. Έτσι ξεκινά η εικόνα στο Rancho De Luna σε μία μικρή κοινότητα έξω από το Los Angeles, το Joshua Tree, ουσιαστικά στην έρημο, με λιγότερους από 10.000 κατοίκους. Ο Mario Lalli των Fatso Detson περιγράφει το πόσο διάσημο έχει γίνει αυτό το παλιό σπίτι στην έρημο ουσιαστικά μέσα στο χρόνο. Το περίεργο είναι ότι δεν έχει γίνει κάποια μετατροπή στο χώρο για να βελτιωθεί η ακουστική, ούτε έχει προστεθεί ακριβός εξοπλισμός.Όλα παραμένουν λιτά και διατηρούν τον αρχικό σχεδιασμό. Ο Alex Turner των ArcticMonkeys αναφέρει πως το δικό του γκρουπ περίμενε να δει ένα στούντιο στην έρημο και μετά το πέρας της δικής τους δουλειάς εκεί αισθανόταν σαν να είχε βρεθεί σε ένα όχημα από άλλη διάσταση! Το Rancho De La Luna φτιάχθηκε από τους Fred Drake και David Catching πριν από 20 χρόνια, δύο φίλους από το LosAngeles. Ο Drake είχε ένα άλλο στούντιο στο Hollywood και απλά έψαχνε τρόπο να μεταφερθεί έξω από την πόλη για να γλιτώσει από το θόρυβο και την κίνηση της πόλης και ο Catching τον ακολούθησε έχοντας την ίδια επιθυμία.
Αυτός ο θόρυβος ήταν το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ο Pat Smear όπως αναφέραμε πιο πάνω. Ο κιθαρίστας του γκρουπ έχει επίσης δουλέψει με τους Germs και τους Nirvana πριν τους Fo oFighters. Mάς αναφέρει ότι όταν έμαθε ότι θα γυριστεί ένα επεισόδιο στην πόλη που μεγάλωσε επέμεινε να συμπεριληφθεί στο υλικό ο Rodney Bingenheimer. Το όνομα μπορεί να μην λέει τίποτα στον πολύ κόσμο, γι’ αυτό ας αναφέρουμε ότι πρόκειται για έναν θρύλο dj της πόλης, εργάζεται γιαδεκαετίες στον σταθμό KROQFM 106.7 και το χαϊδευτικό του είναι ο «δήμαρχος της Sunset Strip». Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγινε φίλος με ονόματα όπως ο Elvis, οι Sony & Cher, οι Byrds, ο David Bowie, ο Paul McCartney και τόσοι άλλοι. Το σπίτι του είναι γεμάτο με φωτογραφίες του με τους διάσημους φίλους του και όποιος νέος καλλιτέχνης ελπίζει να τα καταφέρει να ζήσει παίζοντας μουσική εύχεται να παίξει τα τραγούδια του ο Rodney. Ήταν ο πρώτος που έπαιξε μουσική του Pat Smear στο ραδιόφωνο, όπως μας λένε και οι δύο μαζί καθισμένοι στο σαλόνι του Rodney. Επειδή ήξερε όλον τον κόσμο, στην πορεία έφτιαξε ένα club, το Rodney Bingenheimer’s English Disco. Λόγω ονόματος, φιλοξενούσε τα πιο γνωστά ονόματα του αγγλικού ροκ κάθε εποχής, όταν δεν έπαιζε μουσική ο ίδιος. Η JoanJett μάς αναφέρει χαρακτηριστικά μερικά: Slade, T. Rex, SuziQuatro, DavidBowie, ο Iggy Pop στον οποίο επέτρεψαν να κόψει το δέρμα στο στήθος του με μαχαίρι και να γεμίσει τον τόπο αίματα(!) κ.α. Παράλληλα παίζει το “Diamond Dogs” του David Bowie που περιγράφει το περιβάλλον σε αυτό το club. Επίσης μας εξηγεί πως αυτές οι επιρροές οδήγησαν πολλά κορίτσια της εποχής που τους άρεσε αυτή η μουσική να πιστέψουν ότι μπορούν να παίξουν ροκ. Εκείνη οδηγήθηκε στο σχηματισμό των Runaways και μαζί με την Lita Ford γνώρισαν επιτυχία και αργότερα, μετά τη διάλυση του γκρουπ. Σταδιακά φτάνουμε στην ιστορία του πως γνωρίστηκε με τον Pat Smear και δέχθηκε να κάνει την παραγωγή στο γκρουπ που έφτιαχνε εκείνη την εποχή ο κιθαρίστας, τους Germs αν και η ίδια δεν είχε κάνει ποτέ παραγωγή στη ζωή της μέχρι τότε. Όλα τελείωσαν κάπως απότομα με την εξάπλωση της disco, κάπως ειρωνικό ότι η μουσική disco κατέστρεψε το club English Disco του Rodney.
Ένα άλλο γκρουπ που έκανε αισθητή την παρουσία του αργότερα ως αποτέλεσμα όλων των επιρροών της ερήμου στα μέλη του και της προσπάθειας να δημιουργήσουν έξω από τα στεγανά της εποχής τους ήταν οι Kyuss. Ο παραγωγός Chris Goss κάνει λόγο για μία προσπάθεια να γεμίσει ένας χώρος με όσο το δυνατόν πιο «θηριώδη» ήχο σε μία «τέλεια» περίοδο για metal όπως ήταν το 1990. Ενώ το στυλ της εποχής ήταν όπως το αποκαλεί “staccato”, “heavy metal typing” δηλαδή παίξιμο της κιθάρας που οριζόντια να θυμίζει τις κινήσεις των δακτύλων όπως όταν γράφουμε στο πληκτρολόγιο, το στυλ των Kyuss ήταν “heavy metal typing” με πάτημα του ποδιού στο γκάζι σε αργή κίνηση! Ο Dave Grohl τους πρωτοείδε σε ένα club στο Seattle το 1992, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που αγόραζε το άλμπουμ τους “Blues For The Red Sun” και το έδινε σε φίλους του για να καταλάβουν τη διαφορά! Όταν η φήμη τους άρχισε να μεγαλώνει βρέθηκαν να ανοίγουν συναυλίες των Metallica στην Αυστραλία! Ένα παράδειγμα με μία από τις επιτυχίες τους εκείνη την εποχή ίσως κάνει πιο κατανοητό το νόημα όλων αυτών. “Green Machine”.
Το επεισόδιο συνεχίζεται με άλλες ενδιαφέρουσες ιστορίες για εμφανίσεις των Germs στο γνωστό μπαρ Whiskey της πόλης και την αυτοκτονία του ιδρυτικού τους μέλους Darby Crash που προσπαθώντας να βοηθήσει το γκρουπ να γίνει γνωστό αποφάσισε να θυσιασατεί, αλλά μετά από μεγάλη προετοιμασία, ο θάνατός του έγινε την ίδια μέρα με την δολοφονία του John Lennon το 1980 και μοιραία πέρασε σχεδόν απαρατήρητος! Επίσης παρουσιάζονται αρκετές ακόμα πτυχές του ανθρώπου Fred Drake που «έφυγε» μετά από μακροχρόνια ασθένεια. Έτσι φτάνουμε σιγά-σιγά στην προετοιμασία και παρουσίαση ενός ακόμα τραγουδιού από το καινούργιο CD με τίτλο “Outside”. Η όλη παρουσίαση θυμίζει περισσότερο videoclip παρά ηχογράφηση σε στούντιο αυτή τη φορά, ίσως επειδή το γκρουπ παίζει έξω, στην έρημο. Μαζί με τους Foo Fighters παίζει ο Joe Walsh όπως φάνηκε στην αρχή. Το τραγούδι νομίζω ότι ξεχωρίζει μαζί με το “Something From Nothing” μέχρι στιγμής. Έχοντας περάσει τα μισά αυτής της πορείας, την ερχόμενη εβδομάδα η σειρά συνεχίζεται στη Νέα Ορλεάνη που εκτός από τη θεσπέσια κουζίνα της είναι γνωστή και για την creole μουσική της. Μετά απομένουν δύο ακόμα πόλεις το Seattle και η Νέα Υόρκη...
Από τον Δημήτρη Μαγιάννη
