Ανήκω σ' αυτούς που έχουν παρακολουθήσει τον Kendrick Lamar από τα πρώτα σχεδόν χρόνια της καριέρας του, δηλαδή από τότε που έβγαζε Mixtape. Τότε το έψαχνα πολύ και παρακολουθούσε τις εξελίξεις μέσω των Mixtapes που ήταν μία σημαντική προσφορά της εποχής στις αρχές του αιώνα.

O Kendrick Lamar είναι ένας από τους πολλούς μαύρους καλλιτέχνες που έχουν μεγάλο ταλέντο, όμως εδώ και μερικά χρόνια, δικαίωμα του βέβαια, αυτό το ταλέντο θέλησε να το χρησιμοποιήσει για την προώθηση των δικαιωμάτων της φυλής του και όσοι έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις φρόντισαν να τον ανταμείψουν με πολλές βραβεύσεις, όπως το βραβείο Πούλιτζερ, προφανώς σαν αντιστάθμιση με την βράβευση του Dylan με το Nobel.

Άκουσα το νέο του άλμπουμ Mr. Morale & The Big Steppers το πρωί και το ακούω τώρα για δεύτερη φορά.

Η αλήθεια είναι ότι ζητάω πολλά από έναν μαύρο που ασχολείται με την μουσική σήμερα, το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους λευκούς, βρίσκω ενδιαφέρον το άλμπουμ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να το συγκρίνω με τα άλμπουμ των μαύρων που με εντυπωσίασαν στον περασμένο αιώνα, ούτε βέβαια με τα καλά άλμπουμ του Kanye West o οποίος βέβαια ήταν πιο κοντά στους ρεπουμπλικάνους και δεν ήλθαν οι ανάλογες βραβεύσεις και οι δίσκοι του γνώρισαν αποθέωση πριν εκδηλώσει τα πολιτικά του πιστεύω.

Ένα ανακάτεμα χιπ χοπ με τζαζ με την λέξη Fuck, Killer και Bitch να κυριαρχούν, τι να κάνουμε έτσι λέει μιλάνε τα παιδιά σήμερα, εγώ όμως δεν έμαθα να μιλάω έτσι, ούτε έμαθα το ίδιο στα παιδιά μου, αρκετοί μαύροι καλλιτέχνες που πέρασαν από το Νο 1 στις ΗΠΑ αυτή τη χρονιά, αντιμετωπίζουν προβλήματα με την δικαιοσύνη για συμμετοχή σε φόνους, ο Kendrick είναι 'καλό παιδί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να του βάζω και 100 στα 100 στο άλμπουμ του, Stevie Wonder δεν είναι, βέβαια τα κριτήρια σήμερα είναι διαφορετικά, όπως και η μουσική.

Γράφουν οι κριτικοί, από τα καλύτερα διπλά άλμπουμ, μα είναι 73' που θα χωρούσαν σε ένα μονό cd ποιος ο λόγος να το κάνει διπλό.

Σαφώς και σήμερα έχει να πει πιο πολλά ο Lamar από τον Weeknd, αλλά το πολύ bitch και η γεμάτοι οργή στίχοι του έρχονται σε κόντρα με την ηλικία, αλλά και την παιδεία μου, να ι φταίει και η ηλικία μου, ευτυχώς που γερνάω, για να μην το πάω και στα άκρα σαν τον Alain Delon.

Τέλος η μία πλευρά του εαυτού μου βρίσκει εξαιρετικό το άλμπουμ του με το δεύτερο άκουσμα, αλλά ο άλλος, ο κακός αυτός που έχει ακούσει εκατομμύρια δίσκους δεν το βρίσκει κάτι το εξαιρετικό, αλλά επιτηδευμένα προοδευτικό με ανοίγματα και πειραματισμούς που βασίζονται στην τζαζ

Κώστας Ζουγρής

https://open.spotify.com/album/1atjqOZTCdrjxjMyCPZc2g