Τους τελευταίους μήνες σε μεγαλύτερη έκταση από πριν βλέπουμε να κυκλοφορούν δίσκους, μετά από μεγάλη αποχή, ονόματα που είχαν αποχωρήσει για χρόνια από την ενεργό δράση, μερικοί μάλιστα επιστρέφουν με καλά σχετικά τραγούδια και άλμπουμ.

Βέβαια το να κυκλοφορήσει κανείς ένα καλό άλμπουμ, από να πετύχει να έχει απήχηση στους νεότερους δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, θα έλεγα ότι είναι σχεδόν αδύνατο και έχει συμβεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν.

Όσοι όμως έζησαν στο παρελθόν μένουν εκστασιασμένοι με τα άλμπουμ των Yes, του Roger Taylor των Queen, των Deep Purple και άλλων που γεμίζουν με αναμνήσεις τα μουσικά τους βιώματα.

Στην Αμερική στα 10 πρώτα ροκ άλμπουμ τα 7 είναι από 'αρχαίους' Fleetwood Mac, Creedence, Metallica, Queen, Elton John, AC/DC, ενώ άλλα 6 ονόματα από το παρελθόν είναι μέσα στα 20.

Αυτό δείχνει βέβαια την έλλειψη νέων ροκ ονομάτων και το μειωμένο ενδιαφέρον των νέων για τα σημερινά ροκ συγκροτήματα που δεν είναι και λίγα.

Δε είναι κακό να εκτιμάς ή και να αγαπάς τους ίδιους καλλιτέχνες που αγάπησες σαν νέος, όμως θα έπρεπε παράλληλα να μπορούσες να παρακολουθήσεις και να αξιολογούσες σωστά την μουσική της εποχής μας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ακούς συνέχεια, χωρίς διακοπή την μουσική της κάθε εποχής.

Δεν μπορεί ξαφνικά ένας που μεγάλωσε με Rory Gallagher να έχει μουσικό κενό και να ακούσει σήμερα εύκολα πχ. τους Biffy Clyro ή την St. Vincent.

Από τότε που άνοιξε η σελίδα μας, δίνουμε την ευκαιρία να γνωρίσετε τα καινούργια, όμως η ανταπόκριση είναι μικρή, ενώ μικρή είναι και η προώθηση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ίσως γιατί βλέπουν ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον.

Θα έλεγα ότι αυτή μικρή αναλαμπή με τα παλιά συγκροτήματα είναι κάτι σαν αυτό που αποκαλούμε το κύκνειο άσμα, τα χρόνια πέρασαν και νεότερα ονόματα έρχονται πάντα στην επικαιρότητα και όχι απαραίτητα μόνο από ένα είδος.

Κώστας Ζουγρής