Ο Jeff Beck που είχε γεννηθεί στις 24 Ιουνίου 1944 και πέθανε τον Ιανουάριο του  2023, ποτέ δεν είχε την εμπορική επιτυχία που είχαν άλλοι ανταγωνιστές του κιθαρίστες, εκτός ίσως από τις πωλήσεις που πέτυχαν τα άλμπουμ του Blow By Blow και Wired στα μέσα της δεκαετίας του '70, αλλά μέσα από τα αρκετά διαφορετικά στιλ ερμηνείας του στην κιθάρα κατάφερε να θεωρείται ένας από τους πέντε τουλάχιστον μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών από τότε που εμφανίστηκε το ροκ.

 

Σ' αυτό βοήθησε η μεγάλη ποικιλία στον τρόπο ερμηνείας του που, εκτός από το ροκ, καλύπτει συχνά την τζαζ, τα μπλουζ και πρόσφατα με το τελευταίο του άλμπουμ Emotion & Commotion και τον χώρο της κλασικής μουσικής παίζοντας τη γνωστή άρια του Puccini, Nessun Dorma και το Coprus Christi Carol του Benjamin Britten.

 

Το άλμπουμ αυτό του χάρισε ακόμη τρεις υποψηφιότητες για τα βραβεία Γκράμι στα οποία ανταγωνίστηκε νέα σύγχρονα ονόματα, που μερικά έχουν ξεκινήσει την καλλιτεχνική τους πορεία στο νέο αιώνα.

 

Ο κιθαρίστας του Elvis Presley, Scotty Moore, και ο Cliff Gallup του Gene Vincent ήταν αυτοί που στα τέλη της δεκαετίας του '50 έκαναν τον γεννημένο στις 24 Ιουνίου του 1944 στο Wallington του Surrey της Αγγλίας -περιοχή όπου έναν χρόνο αργότερα γεννήθηκε και ο Eric Clapton- να ασχοληθεί με την κιθάρα.

 

Από μικρός ο Beck συμμετείχε σε παιδική χορωδία και σε ηλικία 11 ετών ήξερε να παίζει κιθάρα και πιάνο. Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι Tridents, που γνώρισαν σχετική επιτυχία στην περιοχή όπου δημιουργήθηκαν.

 

Πρωτοπόρος της ηλεκτρικής κιθάρας στο ροκ, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν το fuzztone και την τεχνική του feedback, ενώ παράλληλα ήταν και από τους πρώτους μουσικούς που καθιέρωσαν να σπάνε όργανά τους κατά τη διάρκεια της σκηνικής τους παρουσίας, κάτι που εμφανίζεται να κάνει με τους Yardbirds στην ταινία του Antonioni Blow-up (1966) και παρουσίασε με το συγκρότημα των Yardbirds ήχους από την ανατολική Ινδία που αργότερα υιοθετήθηκαν από τους Beatles, τους Rolling Stones και άλλα βρετανικά συγκροτήματα.

 

Μάλιστα πήρε τη θέση του Clapton στο συγκρότημα των Yardbirds την άνοιξη του 1965 παίζοντας κιθάρα σε τραγούδια τους, όπως τα Heart Full Of Soul, Evil Hearted You, Over Under Sideways Down και Still Ι'm Sad.

Στο ίδιο συγκρότημα έπαιξε για λίγες εβδομάδες μαζί του κιθάρα και ο Jimmy Page, μετέπειτα δημιουργός των Led Zeppelin, πριν αποχωρήσει ο Beck για να ακολουθήσει προσωπική καριέρα.

 

Το 1967 ήλθε η πρώτη επιτυχία με το Hi Ηο Silver Living και έναν χρόνο αργότερα με την παράξενη διασκευή του στο Love Is Blue του Andre Popp, το οποίο είχε παρουσιάσει η Βίκυ Λέανδρος στη Eurovision και είχε γίνει επιτυχία με την ορχήστρα του Paul Mauriat.

 

 

Ακολούθησε η δημιουργία του Jeff Beck Group, με μέλη τούς: Rod Stewart τραγούδι, τον οποίο παρουσίασε για πρώτη φορά στο αμερικάνικο κοινό, Ron Wood μπάσο, Micky Waller ντραμς και Nicki Hopkins πιάνο.

 

Από αυτήν την περίοδο ξεχώρισαν τα άλμπουμ Truth και Bec-Ola, που ο ήχος τους κινούνταν στο χώρο του χαρντ ροκ με επιρροές από τα μπλουζ. Ειδικά το Truth έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του Heavy Metal ήχου, θεωρείται μάλιστα το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ γι' αυτό το είδος, κυκλοφόρησε πέντε μήνες πριν από το πρώτο άλμπουμ των Zeppelin και ήταν το πρώτο που είχε τη διασκευή του You Shook Me του Willie Dixon πριν το διασκευάσει ο Page με την παρέα του.

 

Η συνεργασία του Beck με τον Rod Stewart θα ήταν μάλλον ο λόγος που ο Jimmy Page ήλθε σε επαφή με τον Robert Plant για να δημιουργήσουν τους Led Zeppelin.

 

 

Στη συνέχεια, το 1969, αποχωρούν οι Stewart και Wood για να προσχωρήσουν στο συγκρότημα των Faces και ο Jeff Beck φτιάχνει ένα συγκρότημα μαζί με τους Tim Bogert και Carmine Appice (πρώην μέλη και οι δύο των Vanilla Fudge και Cactus), αλλά ο τραυματισμός του Beck σε τροχαίο τον οδηγεί στο να παραμείνει 18 μήνες εκτός μουσικής σκηνής.

 

Αυτό είχε συνέπεια το γκρουπ να σταματήσει τις δραστηριότητές του και να ξανασυναντηθούν τελικά το 1972 και να ηχογραφήσουν το άλμπουμ Beck, Boggert & Appice, το οποίο κυκλοφόρησε το 1973 και ενώ εν τω μεταξύ ο Beck είχε κυκλοφορήσει ακόμη δύο άλμπουμ σαν Jeff Beck Group, τα Rough and Ready και Jeff Beck Group, στις δύο προηγούμενες χρονιές.

Το Blow By Blow το 1975, με αρκετές επιρροές από την τζαζ, του χαρίζει μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως και το άλμπουμ Wired που ακολούθησε το 1976 με παραγωγό και στα δύο τον George Martin, ο οποίος ήταν μεταξύ άλλων γνωστός και από τη συνεργασία του με τους Beatles.

 

Το 1977 θα συνεργαστεί με τον Τσέχο οργανίστα Jan Hammer και το συγκρότημά του και θα κυκλοφορήσουν το ζωντανά ηχογραφημένο Live σαν Jeff Beck and The Jan Hammer Group. Ο Hammer ήταν πρώην μέλος της Mahavishnu Orchestra του John McLaughlin, με την οποία είχε κάνει αρκετές κοινές εμφανίσεις σε συναυλίες και ο McLaughlin πάντα τον αναφέρει ως βασική πηγή επιρροής γι' αυτόν.

 

Στη δεκαετία του '80 έκανε σποραδικές εμφανίσεις, κυρίως για φιλανθρωπικούς σκοπούς, κυκλοφόρησε τα άλμπουμ There And Back (1980), Flash (1985), Jeff Beck's Guitar Shop (1989) και βασικά περνούσε περισσότερο χρόνο με τα αυτοκίνητα, που ήταν η άλλη μεγάλη του αγάπη.

Το 1993 κυκλοφορεί το άλμπουμ Crazy Legs, που ήταν ένας φόρος τιμής στον Gene Vincent, τον οποίο θαύμαζε από παιδί και ο κιθαρίστας του ήταν ο μέντοράς του.

 

Το 1999 κυκλοφορεί το άλμπουμ Who Else!, που ο ήχος του θυμίζει σε μερικά τραγούδια τον ήχο συγκροτημάτων όπως οι Prodigy, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι ποτέ δεν είχε πρόβλημα προσαρμογής σε κάθε εποχή.

Το 2001 θα κυκλοφορήσει το You Had It Coming, στο οποίο υπάρχει το βραβευμένο με Γκράμι Dirty Mind, βραβείο που θα κερδίσει ξανά με το Plan Β από το άλμπουμ Jeff του 2003.

 

Στην ίδια δεκαετία θα εμφανιστεί μαζί με τον Paul Rogers σε συναυλία προς τιμήν του Muddy Waters, θα παίξει μαζί με τον Β.Β. King, τον Eric Clapton και τον David Gilmour. Θα ηχογραφήσει με τον Morrissey και γενικά δεν θα πάψει να είναι δραστήριος στο μουσικό χώρο.

 

Τελειομανής και εσωστρεφής, ο Jeff Beck αρνήθηκε να γίνει μέλος των Rolling Stones όταν του έγινε πρόταση μετά την αποχώρηση του Mick Taylor, ενώ και οι Pink Floyd έχουν δηλώσει ότι μετά το θάνατο του Syd Barrett σκέφτηκαν, αλλά δεν τόλμησαν, να του προτείνουν να γίνει μέλος τους.

 

Τα περισσότερα άλμπουμ του Jeff Beck περιέχουν μόνο οργανικά κομμάτια, γεγονός που δίνει μεγαλύτερη αξία στα επιτεύγματά του και βέβαια έχει οδηγήσει στις αρκετές βραβεύσεις του σε μια σχετικά δύσκολη και ιδιαίτερα ανταγωνιστική κατηγορία, όπως είναι αυτή των ινστρουμένταλ, στην οποία απαιτείται ξεχωριστή δεξιοτεχνία για να διακριθεί ένας μουσικός.

 

Ο Beck έχει γράψει και κινηματογραφική μουσική για την ταινία Twins, στην οποία κάνει και μια σύντομη εμφάνιση, αλλά και για το Frankie's House, που ήταν μια τηλεοπτική σειρά της Αυστραλίας.