Θα μείνω για όλα εκείνα που σου είπα και δεν άκουσες,
για όσες νύχτες ήμουν εκεί και δεν έβλεπες
για όλες τις αναμνήσεις και τις στιγμές που ξέχασες
Θα μείνω για όσα φιλιά δεν χόρτασες,
για τις αγκαλιές που αναζήτησες και δεν πήρες
για όσα σαγαπώ σου χρωστούσα
για το κρυφό σου χαμόγελο όταν σε συναντούσα
Θα μείνω για τα όνειρα που έκανες
για τις αλήθειες που έψαξες και δεν βρήκες
για τις θυσίες που δεν ειπώθηκαν
ή δεν έμαθες.
θα μείνω για τις ανατολές που περάσαμε μαζί
και για τα ηλιοβασιλέματα που θα περάσουμε χώρια
Για τους φόβους που με έμαθες να ξεπερνάω
και για τους φόβους που δημιούργησε η απουσία σου
θα μείνω για σένα χωρίς εσένα
για όλους τους ψιθύρους που έγιναν κραυγές
θα μείνω και θα φωνάζω μέχρι να διώξω την φυγή σου
ή μέχρι να έρθει η λύτρωση μου
Θα μείνω και ας μου φωνάζεις να φύγω
θα μείνω μέχρι να με χάσω
και να μείνω εδώ για σένα χωρίς έμενα
με μια ελπίδα αβέβαιη και ένα εγώ “μισό” και “λίγο”
που ανυπομονεί να ξαναενώσει ένα γυαλί που δεν ξανακολλάει
και να θυμίζει έναν έρωτα που δεν θα ξαναγεννηθεί.
Μάρκου Άρτεμις & Νίκος Μανουσέλης
