Η Gene Tierney ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, με λαμπρή παρουσία κατά την διάρκεια της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ και με ένα από τα πιο όμορφα πρόσωπα που πέρασαν ποτέ από την οθόνη. Προικισμένη με έντονα ζυγωματικά, γατίσια και κρυστάλλινα πράσινα μάτια που κάποιες φορές ήταν γαλαζοπράσινα, φωτεινό δέρμα, προσεκτικά ζωγραφισμένα κόκκινα χείλη και ένα τέλεια συμμετρικό πρόσωπο, ήταν σχεδόν σαν κούκλα. Η εντυπωσιακή της εμφάνιση, άνοιξε πολλές πόρτες και την βοήθησε να γίνει σταρ. Ο σκηνοθέτης Anatole Litvak, γοητευμένος από την ομορφιά της όταν την πρωτοείδε 17 χρονών, της πρότεινε να γίνει ηθοποιός.
Η Warner Bros. ήθελε να την υπογράψει σε συμβόλαιο, αλλά οι γονείς της την συμβούλευσαν να μην το κάνει λόγω του σχετικά χαμηλού μισθού. Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 19 Νοεμβρίου του 1920 από πλούσια οικογένεια και πέρασε δύο χρόνια στην Ευρώπη, στο οικοτροφείο Brillantmont International School της Λωζάνης στην Ελβετία, όπου έμαθε να μιλάει άπταιστα γαλλικά. Εκεί ήταν συγκάτοικος με την ηθοποιό Μαρία Ρίβα, μοναχοκόρη της Μάρλεν Ντίτριχ και του βοηθού σκηνοθέτη Rudolf Sieber. Το 1938 εμφανίζεται στο Μπρόντγουει και δύο χρόνια μετά την βλέπει ο Darryl F.Zanuck σε μια παράσταση και λέει στον βοηθό του να σημειώσει το όνομα της Tierney.
Αργότερα το ίδιο βράδυ περνώντας από ένα κλάμπ, είδε ένα κορίτσι να χορεύει και είπε στον βοηθό του "...ξέχνα το κορίτσι στο θέατρο και πήγαινε και κλείσε συμβόλαιο σε αυτό το κορίτσι". Και ήταν πάλι η Tierney. Γνώρισε και τον Howard Hughes, ο οποίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να την αποπλανήσει. Η καλλονή δεν εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο του γιατί ήταν και η ίδια από μια ευκατάστατη οικογένεια. Τελικά μείνανε πολύ καλοί φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής τους. Για τον Χιουζ είχε πει "Δεν νομίζω ότι ο Howard θα μπορούσε να αγαπήσει κάτι που δεν έχει κινητήρα".
Η πρώτη της ταινία ειναι το γουέστερν The Return Of Frank James δίπλα στον Henry Fonda και με σκηνοθέτη τον Fritz Lang. Μετά την προβολή της ταινίας, ένιωσε ότι ακουγόταν «σαν θυμωμένη Minnie Mouse» και έπρεπε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνή της. Άρχισε λοιπόν το κάπνισμα και κατέληξε μία βαριά καπνίστρια. Θα συνεργαστεί με μεγάλους σκηνοθέτες John Ford, Henry Hathaway, Josef Von Sternberg, Rouben Mamoulian, Ernst Lubitsch, Josef L.Mankiewicz, Jules Dassin, Jacques Tourneur, Michael Curtiz αλλά και με σταρ όπως Tyrone Power, Rex Harrison, Danny Kaye, Glenn Ford, Ray Milland, Clark Gable. Η ομορφιά της τραβούσε όλα τα αρσενικά της εποχής με αποτέλεσμα σύντομα ειδύλλια με σταρ όπως Spencer Tracy, Kirk Douglas και Tyrone Power.
Η πιο γνωστή της ταινία ήταν το κλασικό πλέον φίλμ-νουάρ Laura του 1944, μια ταινία σταθμός στο σινεμά, που ξεκίνησε με τον Rouben Mamoulian στη σκηνοθεσία και τον Otto Preminger ως παραγωγό αλλά τελικά ο Preminger ήταν αυτός που γύρισε το μεγαλύτερο μέρος της και τελείωσε την ταινία. Δίπλα της ο Dana Andrews, με τον οποίο συνεργάστηκε σε 5 ταινίες (Tobacco Road (1941), Belle Starr (1941), Laura (1944), The Iron Curtain (1948) και Where the Sidewalk Ends (1950), ο Vincent Price με τον οποίο συνεργάστηκε σε 4 ταινίες (Hudson's Bay (1940), Laura (1944), Leave Her to Heaven (1945) και Dragonwyck (1946) και ο Clifton Webb ο οποίος με αυτήν την ταινία, επανεμφανίστηκε στην οθόνη μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Στην ταινία η Tierney παίζει την Λάουρα, μια ηρωίδα που στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι νεκρή αλλά το τεράστιο και αινιγματικό πορτραίτο της μαγεύει όλους τους συμπρωταγωνιστές της και είναι σχεδόν πάντα ορατό και ψηλότερα από οτιδήποτε άλλο.
Η ταινία είναι ένα αριστουργηματικό φιλμ-νουάρ με καθηλωτική ατμόσφαιρα μυστηρίου και νοσταλγίας, με πολύπλοκους χαρακτήρες και με έναν απροσδόκητο ρομαντισμό που εμπλουτίζει αυτό το μυστήριο. Την εξαιρετική μουσική της ταινίας και το θρυλικό Laura's Theme, έγραψε ο David Raksin και τα υπέροχα και άριστα φωτισμένα πλάνα είναι του Joseph LaShelle (κάποιες επιπλέον σκηνές τραβήχτηκαν από τον Lucien Ballard).
Το 1941 παντρεύτηκε τον σχεδιαστή κοστουμιών και μόδας,Oleg Cassini. Εκείνη ήταν 20 ετών και ο Cassini 28. Οι γονείς της ήταν ενάντια σε αυτό τον γάμο επειδή ήταν από ρωσο-ιταλική οικογένεια, γεννημένος στη Γαλλία. Χωρίσανε το 1946 αλλά το διαζύγιο βγήκε το 1952. Παρέμειναν φίλοι μέχρι το θάνατό της τον Νοέμβριο του 1991. Τον Ιούνιο του 1943, και ενώ η Tierney ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί, προσβάλλεται από ερυθρά. Η Antoinette Daria Cassini γεννιέται πρόωρα, ζυγίζοντας 1,4 κιλά και απαιτείται ολική μετάγγιση αίματος.
Η Daria γεννήθηκε κωφή, μερικώς τυφλή και σοβαρά διανοητικά καθυστερημένη. Η τραγωδία της Tierney μόλις ξεκίνησε. Από 4 χρονών το κοριτσάκι μπήκε σε ίδρυμα προκαλώντας στην Tierney συνεχιζόμενες περιόδους μανιοκατάθλιψης που θα τη ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής της. Ο φίλος της, Howard Hughes, πλήρωσε για τα ιατρικά έξοδα της Daria, διασφαλίζοντας ότι το κορίτσι θα είχε την καλύτερη φροντίδα. Όλο αυτό το περιστατικό ήταν έμπνευση για την πλοκή στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, The Mirror Crack'd from Side to Side, που είναι η ιστορία μιας μητέρας με ένα παιδί που γεννήθηκε με αναπηρίες. Με τον Cassini κάνανε άλλη μία κόρη, την Christina. Τόσο η Ντάρια όσο και η Χριστίνα πέθαναν σε ηλικία 66 ετών.
Όταν χώρισε από το Cassini, η Tierney γνώρισε τον John F. Kennedy, έναν νεαρό βετεράνο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος επισκεπτόταν τα γυρίσματα του Dragonwyck (1946). Ξεκίνησαν ένα ειδύλλιο που τελείωσε τον επόμενο χρόνο, αφού ο Κένεντι της είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να την παντρευτεί λόγω των πολιτικών του φιλοδοξιών. Το 1960, η Τίρνεϊ, αν και ρεπουμπλικανή, έστειλε στον Κένεντι ένα συγχαρητήριο σημείωμα για τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές ενώ ο πρώην σύζυγός της Cassini θα συνέχιζε να σχεδιάζει ρούχα για την Jackie Kennedy. Όσο ήταν στην Ευρώπη για τα γυρίσματα της ταινίας Personal Affair (1953), ξεκίνησε ένα ειδύλλιο με τον πρίγκιπα Aly Khan, ο οποίος ετοίμαζε το διαζύγιο του από την Ρίτα Χέιγουορθ αλλά τα σχέδια γάμου τους συνάντησαν έντονη αντίθεση από τον πατέρα του πρίγκιπα, Aga Khan III, ο οποίος διέλυσε την σχέση τους.
Από το 1953 και μετά, άρχισε να έχει σοβαρά προβλήματα συγκέντρωσης, τα οποία επηρέαζαν τις κινηματογραφικές εμφανίσεις της. Εγκατέλειψε το Mogambo και αντικαταστάθηκε από την Grace Kelly. Στην ταινία The Left Hand of God (1955), με συμπρωταγωνιστή τον Humphrey Bogart, η Tierney αρρώστησε. Ο Μπόγκαρτ κατάλαβε αμέσως το πρόβλημα της Τίρνεϊ γιατί είχε προσωπική εμπειρία από την αδελφή του που υπέφερε από ψυχική ασθένεια. Αυτός την ενθάρρυνε να ζητήσει βοήθεια. Η Tierney συμβουλεύτηκε ψυχίατρο,διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή και κατάθλιψη και μπήκε σε ίδρυμα. Μετά από 27 θεραπείες ηλεκτροσόκ, η Tierney εγκατέλειψε την εγκατάσταση, αλλά συνελήφθη και επέστρεψε. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, μέχρι το τέλος της ζωής της μισούσε αυτή την απάνθρωπη πράξη και την θεωρούσε καταστροφική για την μνήμη της και την ζωή της.
Ήταν ένα από τα πολλά θύματα που κακοποιήθηκαν βάρβαρα από την ψυχιατρική, που εκείνα τα χρόνια, ήταν σε τόσο πρωτόγονο στάδιο και με τόση περιορισμένη κατανόηση των ψυχικών ασθενειών, που θεωρούσαν το ηλεκτροσοκ και την λοβοτομή ως θεραπεία, παρά τις σοβαρότατες επιπτώσεις που είχαν στους ασθενείς. Το ίδιο είχε συμβεί λίγα χρόνια νωρίτερα και στην Αμερικανίδα ηθοποιό Frances Farmer, που και αυτή εξαφανίστηκε από την οθόνη στα μέσα της δεκαετίας του 40 και πέθανε άρρωστη το 1970 σε ηλικία 56 ετών. Η Tierney χειρωτέρευε και στα τέλη Δεκεμβρίου του 1957, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο διαμέρισμα της μητέρας της στο Μανχάταν, βγαίνοντας στο μπαλκόνι στον 14ο όροφο και παραμένοντας εκεί για 20 περίπου λεπτά. Αυτό που την έσωσε, λέει, «ήταν η ματαιοδοξία. Σκέφτηκα πώς θα έμοιαζα όταν χτυπούσα στο έδαφος – σαν ομελέτα. Αυτό δεν μου άρεσε. Αν επρόκειτο να πεθάνω, ήθελα να είμαι σε ένα κομμάτι».
Το 1958, ο Tierney γνώρισε τον βαρόνο πετρελαίου του Τέξας W. Howard Lee, ο οποίος ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Hedy Lamarr από το 1953. Ο Lee και η Lamarr χώρισαν το 1960 και λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκαν με την Tierney. Έζησαν ήσυχα στο Χιούστον του Τέξας και στο Delray Beach της Φλόριντα μέχρι το θάνατό του το 1981.
Παρ'ολα τα προβλήματα η Tierney επέστρεψε στην οθόνη στο Advice and Consent (1962), με σκηνοθέτη τον Otto Preminger και δίπλα σε ένα καθαρά αντρικό καστ Franchot Tone, Lew Ayres, Henry Fonda, Walter Pidgeon, Charles Laughton, Don Murray, Peter Lawford και Burgess Meredith και λίγο αργότερα, έπαιξε την Albertine Prine στο Toys in the Attic (1963), βασισμένο στο θεατρικό έργο της Lillian Hellman με τον Dean Martin πρωταγωνιστή και ένα γυναικείο καστ δίπλα του, Geraldine Page, Yvette Mimieux, Wendy Hiller. Έκανε άλλες δύο ταινίες και κάποιες εμφανίσεις στην τηλεόραση αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα της και εξαφανίστηκε.
Η Τζιν Τίρνεϊ πέθανε τον Νοέμβριο του 1991 σε ηλικία 70 χρονών από εμφύσημα στην καρδιά. Γοητευτική και ταλαντούχα, με εξωτική ομορφιά, έντονη θηλυκότητα, διαπεραστικά μάτια, εκφραστικό πρόσωπο, μια εντυπωσιακή παρουσία ιδανική για ρόλους μυστηριώδεις και σκοτεινούς, που όμως στιγματίστηκε από μια σειρά προσωπικών τραγωδιών. Ο Cassini είχε πει γι'αυτήν ότι ήταν "Το πιο τυχερό, άτυχο κορίτσι στον κόσμο, όλα τα όνειρά της έγιναν πραγματικότητα, με κόστος".
