Με τον ήλιο να έχει ανατείλει, ένας κουρασμένος ήχος Chip Monck εισήγαγε, στις 7:00 το πρωί της Κυριακής, την πράξη που προοριζόταν να αποτελέσει τον τίτλο των εργασιών του Σαββάτου.
Αυτό ήταν οι Jefferson Airplane και όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν κάπως χειρότερα τα πράγματα. Εκτός από το ότι έμειναν ξύπνιοι για σχεδόν 24 ώρες σε αυτό το σημείο (έχοντας φτάσει στο χώρο του Σαββάτου το πρωί), τα μέλη τους είχαν κάνει πάρτι αρκετά 'σκληρά' περιμένοντας τη σειρά τους.
Είχαν φέρει μαζί τους πολλές καρτέλες σομόν-ροζ (τα οποία η τραγουδίστρια Grace Slick θα περιέγραφε ως «πορτοκαλί») και είχαν περάσει 'χαρούμενα' όλη τη νύχτα.
Τα μέλη της μπάντας ήταν ακόμα αρκετά υπό την επήρεια, όταν ανέβηκαν στη σκηνή και το ηχούσαν, παρέχοντας μια παράσταση που κατάφερε να είναι και κουρελιασμένη και συγκινητική ταυτόχρονα.
Υποσχόμενοι ότι το πλήθος θα ζήσει μια «πρωινή μανιακή μουσική», η Grace Slick παρουσίασε τους «κανονικούς τύπους και τον Nicky Hopkins», τον διακεκριμένο πιανίστα που συνόδευε τους Jefferson Airplane σε αυτή τη συναυλία.
Το συγκρότημα άνοιξε με τη διασκευή του στο «The Other Side Of This Life» του Fred Neil, το τυπικό τους άνοιγμα σε αυτή την εποχή, τραβώντας την προσοχή του κοινού και στη συνέχεια μια διασκευή μιας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, το "Somebody To Love", από το άλμπουμ του 1967 Surrealistic Pillow .
Στην πολύ 'φωτισμένη' κατάστασή της, η Γκρέις παραπονέθηκε για κραδασμούς από το μικρόφωνό της «κάθε φορά που βάζω το χέρι μου πάνω του», πιθανότατα ως αποτέλεσμα κακής ηλεκτρικής γείωσης.
Ήταν 16 Αυγούστου 1969 στο Woodstock
