Ο Παλιός Είναι Αλλιώς: Το 2025 αποδεικνύει μουσικά, πως η ηλικία δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπολογισμό χωρίς μελωδία

Το 2025 αποδεικνύει μουσικά, πως η ηλικία δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπολογισμό χωρίς μελωδία. Από πανκ-ροκ ρομαντισμούς μέχρι συνθετικά μανιφέστα, οι καλλιτέχνες αυτής της λίστας, ηλικίας πενήντα και βάλε, δεν αναμασούν παρελθόντα μεγαλεία. Αντιθέτως, οι νέες κυκλοφορίες τους αποδεικνύουν πως η έμπνευση δεν εξαντλείται, απλώς ωριμάζει, με σύγχρονα έργα, που δεν φοβούνται να κοιτάξουν πίσω και να χτίσουν εμπρός. Μια playlist για εκείνους που πιστεύουν ότι ο ήχος της εμπειρίας δεν είναι νομοτελειακά νοσταλγικός, αλλά μπορεί να είναι σύγχρονος και γιατί όχι, μιμούμενος περασμένα μεγαλεία για μια ακόμη φορά διαχρονικός.

Για ξεκίνημα το «I’m Your Hero» που έρχεται από το νέο άλμπουμ του Billy Idol, με τίτλο «Dream Into It», που κυκλοφόρησε στις 25 Απριλίου, με το χαρακτηριστικό σαρδόνιο ύφος, το ξανθό μαλλί και τη ροκ στάση που τον καθιέρωσε ως ποπ κατασκεύασμα των ‘80s. Το νέο του άλμπουμ είναι το πρώτο μετά από 11 χρόνια και περιλαμβάνει συνεργασίες με Joan Jett, Avril Lavigne και Alison Mosshart.

Ο Καναδός ρόκερ Bryan Adams από το Kingston του Οντάριο, με καταβολές από folk και blues, επιστρέφει με νέο υλικό. Το «A Little More Understanding» είναι το τρίτο single από το επερχόμενο άλμπουμ του 65χρονου Adams, με τίτλο «Roll With The Punches», που κυκλοφορεί στις 29 Αυγούστου. Η παραγωγή έγινε από τον ίδιο τον Adams και η ηχογράφηση έλαβε χώρα στο Warehouse Studio, στο Βανκούβερ. Ήταν 1980 όταν ξεκινούσε την προσωπική του καριέρα με το ομώνυμο άλμπουμ που άνοιξε το δρόμο αν και δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία, για την παγκόσμια αναγνώριση που ακολούθησε με το «Cuts Like a Knife» του 1983 και το θρυλικό «Reckless» της επόμενης χρονιάς. Σύμφωνα με την ανάλυση του ChartMasters, ο Bryan Adams έχει φτάσει περίπου τις 86,5 εκατομμύρια πωλήσεις ισοδύναμων άλμπουμ (album-equivalent units), που περιλαμβάνουν φυσικά άλμπουμ, ψηφιακά singles και streaming δεδομένα ενώ επιπλέον, έχει πουλήσει περίπου 32 εκατομμύρια φυσικά singles, ξεπερνώντας καλλιτέχνες όπως οι Phil Collins και U2.

Η αγάπη του Boy George για τη χορευτική μουσική είναι εμφανής τόσο στη σόλο καριέρα του όσο και ως DJ. Από τα τέλη των ‘90s έχει καθιερωθεί στη house και electro σκηνή, με εμφανίσεις σε clubs όπως το Ministry of Sound και το Amnesia Ibiza. Το «Mesmerized» που ακούμε είναι το πιο πρόσφατο σιγκλ από την προσωπική καριέρα του 63χρονου αισίως βρετανού, που μετράει από το 1987 έντεκα στούντιο άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου και του φετινού «SE18» που κυκλοφορεί αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας ElasticStage.

Ο νέος δίσκος του βρετανού Andy Bell (Erasure), ο τέταρτος προσωπικός, φέρει τον τίτλο «Ten Crowns» και είναι αποτέλεσμα συνεργασίας με τον παραγωγό και υπερ-πετυχημένο, βραβευμένο με γκράμι remixer, Dave Audé. Στο δίσκο υπάρχει και ντουέτο με τη Debbie Harry. Το τραγούδι για τη λίστα, το «Apple Green UFO», είναι ένα εθιστικό, ψυχεδελικά σκοτεινό, downbeat, shoegaze έπος, από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου.

Ο 72χρονος αυστραλός frontman των Men at Work, Colin Hay, με καταγωγή από τη Σκωτία, ήταν η φωνή πίσω από το «Down Under» ενώ είχε ρόλο του τραγουδιστή και βασικού συνθέτη. Σήμερα συνεχίζει με σόλο καριέρα και εμφανίσεις με το όνομα Men at Work. Ο Hay κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ με τίτλο «Man @ Work Volume 2» στις 18 Ιουλίου του 2025. Πρόκειται για μια συλλογή με επαναηχογραφημένες και ανανεωμένες εκδοχές αγαπημένων τραγουδιών από την εποχή των Men at Work αλλά και από τη σόλο καριέρα του. Το τραγούδι «We The People», πρωτοκυκλοφόρησε ως σιγκλ πέρσι τον Οκτώβριο, σε συνεργασία με τον Derrick “Solpowa” Rice, περιλαμβάνεται στο άλμπουμ και αποτελεί ένα από τα νέα κομμάτια που γράφτηκαν με αφορμή τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ το 2024.

Το «My Sex» είναι ένα νέο τραγούδι των Pulp, που κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου ως μέρος του άλμπουμ «More», το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ μετά από 24 χρόνια. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε μόλις τρεις εβδομάδες στα Orbb Studio στο Λονδίνο, με παραγωγό τον James Ford (με διαπιστευτήρια σε άλμπουμ όπως «AM», «Tranquility Base Hotel & Casino» και «The Car» των Arctic Monkeys, Florence + The Machine, συμπαραγωγή στο «Lungs», Depeche Mode, παραγωγή στα «Spirit» και «Memento Mori»), και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ζωντανά στο Τορόντο στις 10 Σεπτεμβρίου του 2024. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον Steve Mackey, μπασίστα του συγκροτήματος που έφυγε από τη ζωή το 2023. To Uncut έγραψε για το άλμπουμ ότι αποτελεί ένα «ώριμο αριστούργημα» και ίσως το καλύτερο άλμπουμ των Pulp, το Mojo το αποκαλεσε «καλλιτεχνική κορύφωση» και «σπάνιο reunion άλμπουμ που ενισχύει την κληρονομιά του συγκροτήματος», ενώ το NME το χαρακτηρίσε «όλα όσα θα ήθελες από ένα άλμπουμ των Pulp», με πλούσια ενορχήστρωση και συναισθηματικό βάθος.

Το νέο άλμπουμ των Simple Minds, το «Belfast Child (Live in the City of Diamonds)» κυκλοφόρησε στις 25 Απριλίου ως μέρος του άλμπουμ «Live in the City of Diamonds». Η ηχογράφηση έγινε στις 6 Απριλίου πέρσι, στο Ziggo Dome του Άμστερνταμ μπροστά σε 17.000 θεατές.  Ο δίσκος έχει σχέση με την πόλη του φωτός, καθώς το προηγούμενο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ τους ήταν το «Live in the City of Light» του 1987, ηχογραφημένο στο Παρίσι. Το «Belfast Child» είναι ένα τραγούδι εμπνευσμένο από την παραδοσιακή μελωδία «She Moved Through the Fair», με στίχους που αναφέρονται στον πόνο και την απώλεια που προκάλεσε η σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία. Ο δίσκος γιορτάζει τα 40 χρόνια από την κυκλοφορία του άλμπουμ «Once Upon A Time» κυκλοφόρησε στις  21 Οκτωβρίου του 1985 και 43 χρόνια από το «New Gold Dream», κυκλοφόρησε στις 17 Σεπτεμβρίου από το μακρινό 1982, ενώ περιλαμβάνει κομμάτια από όλη την καριέρα των Simple Minds, από την post-punk εποχή και την ίδρυσή τους το 1977, έως σήμερα.

Το «Let It Be Me» αποτελεί μια συγκινητική μπαλάντα με βαθιές ρίζες στο χρόνο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1955 ως «Je t’appartiens» των Gilbert Bécaud και Pierre Delanoë, ενώ η αγγλική του εκδοχή με στίχους του Mann Curtis ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τη Jill Corey και τον Jimmy Carroll το 1957. Η εκτέλεση των Everly Brothers το 1960 θεωρείται η πιο εμβληματική, καθιερώνοντας το τραγούδι ως σύμβολο ερωτικής αφοσίωσης, με απλό, λιτό ύφος και βέβαια εξαιρετική φωνητική αρμονία. Το 2025, ο Bill Medley επιστρέφει με το άλμπουμ «Straight From The Heart», κυκλοφορώντας την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ως μια ωδή στην προσωπική του μουσική πορεία. Με παραγωγό τον Fred Mollin, το άλμπουμ συνδυάζει country στιγμές με soul αισθητική, σε μια σειρά διασκευών και νέων κομματιών με συναισθηματικό βάθος. Ένας πολυδιάστατος μουσικός παραγωγός, συνθέτης και ενορχηστρωτής με καριέρα που εκτείνεται πάνω από 50 χρόνια. Ήταν συν-παραγωγός πετυχημένης μπαλάντας «Sometimes When We Touch» του Dan Hill, του 1977. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως Jimmy Webb, Johnny Mathis, Billy Ray Cyrus, America, Lamont Dozier. Ο Medley εδώ πλαισιώνεται από σημαντικούς συνεργάτες όπως οι Michael McDonald, Keb’ Mo’, Shawn Colvin και Vince Gill, οι οποίοι προσφέρουν διαφορετικές αποχρώσεις στο συνολικό ηχητικό τοπίο του δίσκου. Η εκτέλεση του «Let It Be Me» από τον Medley ολοκληρώνει το άλμπουμ με αίσθηση μιας προσωπικής και ίσως αποχαιρετιστήριας στιγμής. Η ερμηνεία του χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και βαθιά ευαισθησία, αποτίοντας φόρο τιμής στην αυθεντική σύνθεση χωρίς όμως υπερβολές.

Οι Stereolab το 2010 μας είχαν δώσει την πιο πρόσφατη δουλειά τους με το «Not Music», ενώ έχουν και πληθώρα EPs και συλλογών. Το «Instant Holograms On Metal Film» είναι το ενδέκατο στη σειρά και κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου. Το Pitchfork βαθμολόγησε το «Instant Holograms …» με 7.8/10, σημειώνοντας πως οι Stereolab επιστρέφουν με έναν δίσκο που δεν προσποιείται ότι ο χρόνος σταμάτησε μετά το «Not Music». Αντίθετα, παρουσιάζουν μια εκδοχή του εαυτού τους που ταιριάζει στην εποχή στην οποία επανεμφανίζονται. O Guardian με τη σειρά του έδωσε στο άλμπουμ 4/5 αστέρια, χαρακτηρίζοντας την επιστροφή των retro-futurists ως «λαμπερή». Η κριτική περιγράφει τη δουλειά του γκρουπ με ιδιαίτερη ακρίβεια και τονίζει πως, μετά από 15 χρόνια, το συγκρότημα παραμένει πιστό στην αισθητική του, ενώ ταυτόχρονα εξερευνά νέες υφές και μελωδίες εμπνευσμένες από disco, techno και lo-fi ηλεκτρονική μουσική των δεκαετιών ’70 και ’80.

Μια που μιλάμε για παλιούς σήμερα, θυμήθηκα για κάτι φεγγάρια ένα ένθετο του ποπ και ροκ για τη ψυχεδέλεια αν δεν κάνω λάθος, σε παλιάς κοπής χαρτί, ενώ το υπόλοιπο ήταν ιλουστρασιόν, με μέλη γκρουπ και τη δαιδαλώδη πορεία τους από, κατά τη διάρκεια και μετά. Έτσι λοιπόν σας έφτιαξα κάτι αντίστοιχο για τα μέλη του αγγλο-γαλλικό avant-pop συγκρότηματος.

Για το νέο παιδί της Suzanne Vega τα είχαμε πει και προ μηνών, https://apotis4stis5.com/moysiki/117641-kali-mas-akroasinea-moysiki-poy-axizei-n-akoyseis-31-5-25 . Οι ιστορίες μεταξύ των τραγουδιών είναι ένα συνήθειο που το πήρα από τον Γιάννη και τον Κώστα, παρακολουθώντας τους τέσσερις από τις πέντε ραδιοφωνικές τους δεκαετίες, και μια τέτοια έχω εδώ με αφορμή τους «παλιούς». Το τραγούδι «I Want You» του Bob Dylan από το άλμπουμ «Blonde on Blonde» του ’66, η «καμαριέρα» εμφανίζεται ως μία από τις μυστηριώδεις φιγούρες που παρελαύνουν στους στίχους του. Ο Dylan μεταξύ άλλων γράφει: «Now all my fathers, they've gone down / True love they've been without it / But all their daughters put me down / 'Cause I don't think about it / Well, I return to the Queen of Spades / And talk with my chambermaid / She knows that I'm not afraid / To look at her». Η Vega εμπνεύστηκε από την αινιγματική φιγούρα της «καμαριέρας» που εμφανίζεται στους στίχους του Dylan και αποφάσισε να δώσει φωνή και προοπτική σε αυτόν τον χαρακτήρα μέσα από το δικό της τραγούδι. Η ίδια έχει δηλώσει ότι το «Chambermaid» είναι μια φανταστική αφήγηση από την πλευρά της γυναίκας που ζει στη σκιά ενός «μεγάλου άντρα», με στίχους που αποτυπώνουν την αφοσίωση, την έμπνευση αλλά και την αίσθηση μικρότητας. Είναι σαν να παίρνει έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα από το σύμπαν του Dylan και να του δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το «Rain Brings Change» είναι ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά και φορτισμένα συναισθηματικά κομμάτια του νέου άλμπουμ της Tori Amos, με τίτλο «Tori And The Muses», που κυκλοφόρησε το 2025. Το τραγούδι συνδυάζει την χαρακτηριστική πιανιστική ευαισθησία της Amos με μια πιο εκλεπτυσμένη παραγωγή, δημιουργώντας έναν ηχητικό χώρο όπου η βροχή λειτουργεί ως μεταφορά για την εσωτερική αναγέννηση και την αποδοχή της αλλαγής. Η παραγωγή του κομματιού έγινε από την ίδια την Tori, με τη συμμετοχή των σταθερών συνεργατών της, Jon Evans στο μπάσο και Matt Chamberlain στα ντραμς, με την ηχογράφηση να έλαβε χώρα στο προσωπικό της στούντιο. Η 61 ετών καλλιτέχνης μετράει από το εμβληματικό «Little Earthquakes» του 1992 μέχρι το πιο πρόσφατο της δεκαεπτά στούντιο άλμπουμ.

Ο Van Morrison γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου του 1945 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Παρά την ηλικία του, συνεχίζει να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί νέα μουσική με αμείωτη δημιουργικότητα, όπως απέδειξε με το πρόσφατο άλμπουμ «Remembering Now». Έχει κυκλοφορήσει 45 στούντιο άλμπουμ συνολικά, εκ των οποίων δέκα μέσα στην τελευταία δεκαετία, μια παραγωγικότητα που εντυπωσιάζει. Ο «Van the Man», το οποίο καθιερώθηκε κατά τη διάρκεια της θρυλικής συναυλίας «The Last Waltz» των The Band, όταν ο Robbie Robertson τον αποχαιρέτησε φωνάζοντας αυτό το προσωνύμιο, με το νέο του άλμπουμ σηματοδοτεί την επιστροφή του στην πρωτότυπη σύνθεση μετά από μια σειρά διασκευών και επανεκτελέσεων. Ο ίδιος ανέλαβε την παραγωγή, ενώ η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε σε διάφορα στούντιο, μεταξύ των οποίων το Real World Studios, το Richard Dunn Studio, καθώς και σε ξενοδοχεία όπως το Bath Spa Hotel και το Culloden Hotel στην County Down. Το Mojo χαρακτήρισε το άλμπουμ του καουμπόι από το Μπέλφαστ ως «την καλύτερη δουλειά του εδώ και δεκαετίες», το AllMusic και το Uncut του έδωσαν υψηλές βαθμολογίες, με το Metacritic να συγκεντρώνει μέσο όρο 79/100.  Ένα πλούσιο μείγμα soul, jazz, blues, folk και country ενώ οι ενορχηστρώσεις των εγχόρδων από το σύνολο Fews Ensemble δένουν το γλυκό.

Η Kim Wilde εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1981 με το «Kids in America», που την σύστησε ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παρουσίες της βρετανικής pop. Με επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Ultravox και οι Orchestral Manoeuvres in the Dark, η μουσική της είχε έντονα new wave και synth-pop στοιχεία, ενώ ο αδερφός της Ricky Wilde και ο πατέρας της Marty Wilde ήταν οι βασικοί συνθέτες των πρώτων της επιτυχιών. Το «Chequered Love» και το «Cambodia» συνέχισαν την ανοδική της πορεία, με το δεύτερο να αποκαλύπτει μια πιο σκοτεινή και ατμοσφαιρική πλευρά της. Το 1986, η διασκευή της στο «You Keep Me Hangin’ On» των Supremes την έφερε στην κορυφή των αμερικανικών charts και μια αναπνοή από την κορυφή στην Αγγλία, ενώ το «You Came» το 1988 αποκάλυψε μια πιο συναισθηματική και ώριμη ερμηνεύτρια. Στη δεκαετία του ’90, η Kim αποσύρθηκε προσωρινά από τη μουσική για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της και να ανακαλύψει μια νέα δημιουργική διέξοδο: την κηπουρική. Παρουσίασε τηλεοπτικές εκπομπές για τον σχεδιασμό κήπων και το 2005 κέρδισε χρυσό βραβείο στη Chelsea Flower Show, αποδεικνύοντας ότι η δημιουργικότητά της δεν περιοριζόταν στη μουσική. Η επιστροφή της στη δισκογραφία ήρθε σταδιακά, με το «Never Say Never» το 2006 και το «Here Come the Aliens» το 2018. 2025 και με το «Closer», με την Kim να παρουσιάζει μια πιο εσωτερική και πνευματική εκδοχή του εαυτού της. Η επιλογή για τη σημερινή λίστα είναι το «Savasana», ο επίλογος του δίσκου. Λειτουργεί σαν μουσικός διαλογισμός, ενώ η συνεργασία της με τον Midge Ure στο «Sorrow Replaced» δείχνει ότι παραμένει ανοιχτή σε νέες καλλιτεχνικές προκλήσεις. Η συμμετοχή της κόρης της Scarlett Wilde προσθέτει μια γενεαλογική συνέχεια στο έργο της, ενισχύοντας την αίσθηση ότι η μουσική της είναι πλέον οικογενειακή υπόθεση.

O Neil Young είναι 78 ετών και συνεχίζει να κυκλοφορεί νέο υλικό, με πρόσφατες δουλειές όπως το «World Record» του 2022. Το «Thankful» είναι ένα από τα νέα του τραγούδια από το καινούργιο του άλμπουμ «Talkin To The Trees» που κυκλοφόρησε στις 13 Ιουνίου με το συγκρότημά του The Chrome Hearts. Η παραγωγή έγινε από τον Lou Adler και τον ίδιο τον Neil Young, με ηχογράφηση στο Shangri-La Studio στο Malibu. Ο ήχος είναι λιτός αλλά ζεστός, με ακουστική κιθάρα, αρμόνιο από τον Spooner Oldham, και δεύτερα φωνητικά από τον Micah Nelson και τον Corey McCormick. Το κομμάτι κινείται σε φολκ/ροκ μονοπάτια με κάντρι αποχρώσεις, θυμίζοντας τις πιο στοχαστικές στιγμές του Young. Οι The Chrome Hearts είναι το νέο συγκρότημα που συνοδεύει τον Neil από το 2024, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή. Δημιουργήθηκαν μετά την ακύρωση της περιοδείας με τους Crazy Horse, και έκαναν το ντεμπούτο τους στο Farm Aid 2024, με μια πιο ακουστική προσέγγιση σε σχέση με τον σκληρό ήχο των προηγούμενων συνεργασιών του Young. Μέλη του συγκροτήματος οι Micah Nelson, κιθάρα και φωνητικά (γνωστός και ως Particle Kid), Corey McCormick, μπάσο και φωνητικά, Anthony LoGerfo, ντραμς, Spooner Oldham, αρμόνιο (μέλος της θρυλικής Muscle Shoals Rhythm Section) και ο Neil Young, κιθάρα, φυσαρμόνικα, πιάνο.

Η Barbra Streisand επιστρέφει με το «The Secret Of Life: Partners, Volume Two», έναν δίσκο γεμάτο ντουέτα που κυκλοφόρησε στις 27 Ιουνίου. Η έμπνευση για τον τίτλο προήλθε από μια φωτογραφία της Streisand που τράβηξε η νύφη της, Kathryn Boyd Brolin, καθώς η τραγουδίστρια παρακολουθούσε τις εγγονές της να παίζουν, μια στιγμή που, όπως είπε η ίδια, της υπενθύμισε «το μυστικό της ζωής». Πρόκειται για τη συνέχεια του πολυβραβευμένου «Partners» του 2014, και αυτή τη φορά η Streisand συγκεντρώνει ένα εντυπωσιακό καστ συνεργατών, από μουσικούς θρύλους έως ανερχόμενα αστέρια. Το άλμπουμ περιλαμβάνει έντεκα κομμάτια, όλα ντουέτα, με ονόματα όπως οι Paul McCartney, Bob Dylan, James Taylor, Sting, Seal, Josh Groban, Tim McGraw, Sam Smith, Hozier, Laufey, και ένα all-star τρίο με τις Mariah Carey και Ariana Grande. Το πρώτο single, «The First Time Ever I Saw Your Face» με τον Hozier, απέσπασε θερμές κριτικές για τη συναισθηματική του δύναμη και την ερμηνευτική χημεία των δύο φωνών. Η παραγωγή του δίσκου έγινε από τους βραβευμένους με γκράμι Walter Afanasieff και Peter Asher, ενώ οι ενορχηστρώσεις υπογράφονται από τους William Ross και David Campbell. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Streisand Scoring Stage στην Καλιφόρνια και στα Abbey Road Studios στο Λονδίνο, με τη συμμετοχή της London Symphony Orchestra. Η επιλογή από αυτή τη δουλειά για σήμερα είναι το ντουέτο της με τον Seal στο «Love Will Survive», ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια του νέου της δίσκου, και ταυτόχρονα το πρώτο τραγούδι της Streisand για τηλεοπτική σειρά, το δραματικό «The Tattooist of Auschwitz», υποψήφιο για βραβείο Emmy.

Έχει κυκλοφορήσει 17 σόλο άλμπουμ, με το «66» του 2024 να είναι το πιο πρόσφατο. Το «Lawdy Rolla» του Paul Weller ένα groove-οειδές, jazz-funk κομμάτι με έντονα αφρικανικά και soul στοιχεία είναι μια διασκευή ενός σχεδόν ξεχασμένου κομματιού από το γαλλικό στούντιο συγκρότημα The Guerrillas, στο οποίο συμμετείχε και ο θρυλικός Αφρικανός σαξοφωνίστας Manu Dibango. Κυκλοφόρησε ως το πρώτο single από το άλμπουμ «Find El Dorado» που βγήκε μόλις στις 25 Ιουλίου και σηματοδοτεί την έναρξη ενός προσωπικού μουσικού ταξιδιού του Weller μέσα από τραγούδια που τον συνόδευαν για δεκαετίες. Η παραγωγή έγινε από τον Steve Cradock των Ocean Colour Scene, μακροχρόνιο συνεργάτη του Weller, ενώ οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Black Barn Studios με ελάχιστη ενορχήστρωση και στοχαστική προσέγγιση. Στο άλμπουμ συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως οι Robert Plant, Noel Gallagher, Declan O’Rourke, Seckou Keita και Amelia Coburn, δημιουργώντας μια παλέτα που διασχίζει το folk, το country, τη soul και την ψυχεδελική pop. Ανάμεσα στα δεκαπέντε κομμάτια του δίσκου ξεχωρίζουν εκτός από το «Lawdy Rolla», το «Pinball» του Brian Protheroe, το «Nobody’s Fool» του Ray Davies από τη σειρά Budgie, και μια συγκινητική εκδοχή του «I Started a Joke» των Bee Gees. Ο Weller δεν επιδιώκει να αναβιώσει παλιές δόξες ή να εντυπωσιάσει με τεχνική αρτιότητα. Αντιθέτως, το «Find El Dorado» είναι μια μορφή εξομολόγησης , μια ειλικρινής καλλιτεχνική δήλωση για τις μουσικές που τον διαμόρφωσαν ως δημιουργό και ως άνθρωπο.

Το δίδυμο των αδελφών Mael συνεχίζει ακάθεκτο. Το «The Girl Is Crying in Her Latte» του 2023 έτυχε θερμής αποδοχής και καλών πωλήσεων, με το κοινό να εκτιμά τη διαχρονική τους ιδιοσυγκρασία και το avant-pop ύφος τους. Τώρα είναι η ώρα του «MAD!». Είναι ο 28ος στούντιο δίσκος των Sparks, κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου, φέτος και αποτελεί ίσως την πιο ολοκληρωμένη και φιλόδοξη δουλειά των αδελφών Ron και Russell. Κατέκτησε τη 2η θέση στα UK Albums Chart, την υψηλότερη στην ιστορία τους, πρώτη θέση στα UK Independent και Scottish Albums Chart, βαθμολογία 82/100 στο Metacritic, με χαρακτηρισμούς όπως «universal acclaim» και το Mojo το περιέγραψε ως «ένα σύμπαν απόλυτα Mael». Καθόλου άσχημα για το art και synth-pop ντουέτο που ξεκίνησε όσο απίστευτο και αν ακούγεται πριν πέντε δεκαετίες.

Ο θρυλικός frontman των Roxy Music Bryan Ferry ενώνει τις δημιουργικές του δυνάμεις με την performance artist από τη Γλασκόβη Amelia Barratt για να μας παρουσιάσουν το «Loose Talk», ένα ποιητικό, ονειρικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις 28 Μαρτίου. Πρόκειται για τον 17ο προσωπικό δίσκο του Ferry και τον πρώτο του μετά το «Bitter-Sweet» του 2018. Οι αφηγήσεις της Barratt είναι γεμάτες ένταση και υπερρεαλιστικές λεπτομέρειες, ενώ η μουσική του Ferry βασίζεται σε παλιές κασέτες και πιάνο του ’73. Το αποτέλεσμα είναι αινιγματικό και γοητευτικό συνάμα.

Οι Cure έχουν μακρά σχέση με τα remixes, με συλλογές όπως το «Mixed Up» του 1990 και το «Torn Down» του 2018, όπου επανεπεξεργάζονται τα τραγούδια τους με πειραματικό τρόπο. Ο δίσκος «Mixes of a Lost World» των The Cure, που κυκλοφόρησε στις 13 Ιουνίου, είναι μια συλλογή από 24 ρεμιξ κομματιών του προηγούμενου άλμπουμ τους «Songs of a Lost World» του 2024. Η ιδέα για το project ξεκίνησε εντελώς απροσδόκητα, όπως αποκάλυψε ο Robert Smith: «Λίγο μετά τα Χριστούγεννα, μου έστειλαν μερικά ανεπίσημα ρεμιξ από κομμάτια του «Songs of a Lost World» και τα λάτρεψα. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πώς θα ακουγόταν ολόκληρο το άλμπουμ αν το ξαναδούλευαν άλλοι καλλιτέχνες». Συμμετέχουν κορυφαία ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής όπως Four Tet, Paul Oakenfold, Orbital, Mogwai, Chino Moreno (Deftones), Trentemøller και άλλοι. Εδώ συναντάμε την Cosmodelica, το δημιουργικό ψευδώνυμο της Colleen ‘Cosmo’ Murphy, μιας εμβληματικής DJ, παραγωγού και ραδιοφωνικής παρουσίας με ρίζες στην underground σκηνή της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Όλα τα δικαιώματα ηχογράφησης του άλμπουμ δωρίστηκαν στη War Child UK, έναν οργανισμό που στηρίζει παιδιά που επηρεάζονται από πολεμικές συγκρούσεις

Το «The Penny Drops» είναι το νέο single των The Blow Monkeys, κυκλοφόρησε στις 17 Ιουνίου και αποτελεί προπομπό του επερχόμενου άλμπουμ τους. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις 15 Αυγούστου του 2025 με τίτλο «Birdsong», και αποτελεί τον 13ο στούντιο άλμπουμ των The Blow Monkeys. Ηχογραφήθηκε στα Black Barn Studios του Paul Weller και περιλαμβάνει δέκα νέα κομμάτια, με παραγωγό τον Dr. Robert και συμμετοχές από τα ιδρυτικά μέλη Neville Henry, Mick Anker, καθώς και τον ντράμερ Crispin Taylor. Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1981, και το 2025 κλίνει 44 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας. Από το ντεμπούτο τους με το «Limping for a Generation» το 1984, μέχρι τις παγκόσμιες επιτυχίες όπως το «Digging Your Scene» και το «It Doesn’t Have to Be This Way», οι The Blow Monkeys έχουν διαγράψει μια πορεία γεμάτη καινοτομία, κοινωνική ευαισθησία και μουσική εξέλιξη.