Rush : Ο Geddy Lee εξηγεί το πως το γκρουπ δεν άλλαξε σύνθεση για 40 ολόκληρα χρόνια
Ο Lee έδωσε συνέντευξη στον μεγάλο Αμερικανό δημοσιογράφο Dan Rather
Επρόκειτο για μία συνέντευξη απέναντι στον καλύτερο. Ο Dan Rather είναι μία από τις σπουδαιότερες μορφές της αμερικανικής δημοσιογραφίας, με εκατοντάδες συνεντεύξεις στο ενεργητικό του, ενώ υπήρξε και εκφωνητής ειδήσεων. Στην προσωπική του εκπομπή τα τελευταία χρόνια έχει μιλήσει με τους μεγαλύτερους ροκ σταρς, ήρθε οπότε η στιγμή να μιλήσει και με τον Geddy Lee των Rush.
Κάποια στιγμή ο Rather του απηύθηνε την κλασική ερώτηση που κάνουν οι δημοσιογράφοι στα εναπομείναντα μέλη των Rush, δηλαδή τον Geddy και τον Alex, μετά το θάνατο του Neil Peart. Πως δηλαδή αυτή η τριάδα έμεινε μαζί για 40 ολόκληρα χρόνια, χωρίς αλλαγή. Η απάντηση του Lee ήταν σαφής και αφοπλιστική :
"Νομίζω πως ήμουν ευλογημένος να συναντήσω δύο συνειδητοποιημένα άτομα. Από όσο θυμάμαι, δεν υπήρχε κάποια στιγμή εγωισμού. Είμαστε καλές προσωπικότητες, είμαστε Καναδοί, λέμε συνέχεια συγγνώμη! Επίσης ήμασταν μόνο τρία άτομα και δύο εναντίον ενός δε θα ήταν ποτέ δίκαιο! Όταν οι δύο είχαμε διαφορετική γνώμη από τον τρίτο, πάντα νιώθαμε λίγο ένοχοι μετά. Κατά βάση είχαμε μια πολύ δυνατή φιλία. Όταν περνάς 11 μήνες το χρόνο με κάποιους ανθρώπους, με αμάξι, με RV και λεωφορείο, είναι πολλά χιλιόμετρα και πολύς χρόνος με κάποιον. Έτσι γνωρίζεσαι με τους άλλους, πότε να κάνεις πίσω, πότε να τους προσεγγίσεις. Νομίζω πως κατά βάση είμαστε φιλαράκια. Και αυτό μας βοήθησε σε πολλά και δημιούργησε μια ιδιαίτερη επαγγελματική σχέση. Και ξέρω πως είναι σπάνιο καθώς ξέρω πολλά συγκροτήματα. Και ακούω παράπονα, ιστορίες, και εγώ αισθάνομαι τυχερός που δεν τα ζήσαμε αυτά. Αυτό λοιπόν είναι το ένα. Το άλλο είναι πως πάντα θέλαμε να δημιουργήσουμε την ίδια μουσική. Αγαπούσαμε το υβρίδιο hard και progressive rock και είχαμε παρόμοιες φιλοδοξίες. Το αστείο μας ήταν πως θέλαμε να γίνουμε η "μικρότερη συμφωνική ορχήστρα" του κόσμου. Ήμασταν ενωμένοι. Πολλά γκρουπ διαλύονται λόγω "δημιουργικών διαφορών". Εμείς δεν είχαμε κάτι τέτοιο. Και επειδή ήμασταν και καλοί φίλοι, κάθε φορά που κάποιος είχε μια ιδέα, του λέγαμε να την φέρει, καθώς η μουσική μας ήταν ένα "melting pot". Και φυσικά υπήρχε και πολύ χιούμορ μεταξύ των τριών μας. Δεν παίρναμε τα meetings μας σοβαρά, τα επαγγελματικά meetings καταλήγαν σε καλαμπούρι. Επίσης όταν γράφαμε τραγούδια και έπρεπε να τα χωρίσουμε, για publishing credits. Και λέγαμε ότι πχ εγώ έγραψα αυτό το σημείο, εσύ αυτό κλπ. Και αυτό ήταν χαζό εντελώς. Αφού όλοι δουλεύαμε εξίσου, είναι προϊόν και των τριών μας. Και έτσι από νωρίς αποφασίσαμε πως όλα είναι διά του τρία. Και δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ για αυτό. Και ήταν ένα μεγάλο βάρος που έφυγε από πάνω μας, και έτσι δώσαμε βάρος στη μουσική και μόνο.
