Αποθέωση της ματαιοδοξίας μιας οικογένειας που αντιπροσωπεύει την ψεύτικη σχεδόν σε όλα εποχή μας.
27 τραγούδια, με προφανή σκοπό να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ στα διάφορα τσαρτ, είναι βέβαια καλοφτιαγμένο, η Beyoncé είναι μία αναμφισβήτητα ταλαντούχα γυναίκα που έχει την δυνατότητα να έχει δίπλα της ό,τι επιθυμεί.
Τώρα ακούω την διασκευή της στο Blackbird των Beatles, που είναι ένα υπέροχο τραγούδι και καλή επιλογή, αλλά ομολογώ ότι δεν μπορώ πια να την ακούσω αμερόληπτα, απλά την έχω βαρεθεί αφού την ακούω 30 χρόνια από τις Destinys Child.
Πολύ καλό το bodyguard που μόλις ακούω, θα γίνει σινγκλ επιτυχία, δεν έχει βέβαια σχέση με την κάντρυ .
Καλή η διασκευή της στο Jolene, αλλά μην τρελαθούμε η Beyoncé δεν είναι και Whitney.
Στο Ya Ya κάνει χρήση του Good Vibrations των Beach Boys.
Αυτό που θα σας φανεί αστείο είναι το ότι δεν μπορώ να καταλάβω το πώς μια γυναίκα που ανήκει στον αστερισμό της παρθένου επιζητά τόσο πολύ την επιτυχία.
Ακούς ένα άλμπουμ και ξέρεις ότι και η μεγαλύτερη χαζομάρα να είναι, η τεχνολογία μπορεί να στο παρουσιάσει σαν τεράστια επιτυχία.
O στόχος της μάλλον θα είναι να περάσει σταδιακά σε άλλο πιο ενήλικο ρεπερτόριο, αφού ήδη είναι 42 και δεν μπορεί να έχει πάντα απήχηση στα πιτσιρίκια, η τεχνολογία έχει και τα όρια της, με αυτό το άλμπουμ πετυχαίνει τον στόχο της.
