«Αυτή η παλιά μου συμμορία. Όλα τελείωσαν», είπε κάποτε ο John Lennon για τη διάλυση των Beatles. «Όταν γνώρισα τη Yoko ήταν σαν συναντάς την πρώτη σου γυναίκα και αφήνεις τα παιδιά στο μπαρ και δεν πας πια να παίξεις ποδόσφαιρο και δεν πας να παίξεις σνούκερ και μπιλιάρδο». Πράγματι, οι μέρες της ξενοιασιάς είχαν τελειώσει, αλλά αυτό δεν διευκόλυνε τη διαδικασία.
Κι όμως, φαινόταν αναπόφευκτο ότι η μπάντα πήγαινε για διάλυση, ακόμη και πριν η παρέα αρχίσει να παντρεύεται. Κανένα τραγούδι δεν αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς όπως το «Help!». Όπως θα εξηγούσε αργότερα ο Lennon σχετικά με το κομμάτι σε μια συνέντευξη στο Playboy το 1980, λίγο πριν από το θάνατό του: «Όλη η φάση των Beatles ήταν ακατανόητη. Υποσυνείδητα φώναζα για βοήθεια».
Η ειλικρίνεια πίσω από το τραγούδι το έκανε ένα από τα προσωπικά αγαπημένα του Lennon το οποίο γράφτηκε στις αρχές του 1965. «Το εννοούσα – είναι αληθινό», θα δήλωνε αργότερα ο Lennon σε μια συνέντευξη στο Rolling Stone το 1971. «Ο στίχος είναι τόσο καλός τώρα όσο και τότε. Δεν έχει αλλάξει κάτι και με κάνει να νιώθω ασφαλής όταν ξέρω ότι είχα τόση επίγνωση του εαυτού μου τότε. Απλώς τραγουδούσα το "Help!" και το εννοούσα».
Στην πραγματικότητα, οι στίχοι ήταν πιο δυνατοί μετά τη διάλυση των Beatles. Ενώ η μανία που τους περιέβαλλε τη στιγμή που γράφτηκε το «Help!» ήταν συντριπτική, υπήρχε ακόμα μια αίσθηση αδελφοσύνης και διασκέδασης και αυτό μπήκε στο κομμάτι. Ωστόσο, όταν ο Lennon έφυγε από το συγκρότημα, μια αίσθηση ανακούφισης ήταν έκδηλη, παρόλο που ήθελε να τελειώσει και τα μέλη του συγκροτήματος ήρθαν αντιμέτωποι με τη ζωή μόνοι τους για πρώτη φορά σε ολόκληρη την καριέρα τους μέχρι σήμερα. Χρειάζονταν βοήθεια.
Έτσι, φαίνεται ταιριαστό ότι ο Lennon κάθισε πίσω από ένα πιάνο και έβγαλε μια τελευταία κραυγή βοήθειας το 1970. Σιωπηλός και στοχαστικός, η αυθεντική φύση της αρχικής του έκκλησης εξαφανίζεται και στη θέση της υπάρχει μια βαθύτερη αίσθηση αποδοχής ότι, παρόλο που γνώριζε ότι είχε ισχυρή θέληση, εξακολουθούσε να επιθυμεί υποστήριξη.
