Βουτιά σε νέα Μουσική - Καλή σου ακρόαση!

Η εισαγωγή για σήμερα, με θέμα το μισογυνισμό, έρχεται από τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ και την Roberta Lea. Πρωτοκυκλοφόρησε η ακουστική του έκδοση πριν από ένα χρόνο και η επανέκδοσή του δίνει την ευκαιρία για μια δεύτερη ανάγνωση της σύνθεσης της αφροαμερικανίδας, μέλος του Black Opry, οργανισμού στη γενέτειρά της, με στόχο την προώθηση της κάντρι μουσικής από μαύρους καλλιτέχνες. Ο πρώτος της δίσκος έπεται.

Καναδάς η δεύτερη στάση για σήμερα, με την πληθωρική σόουλ φωνή του Matt Andersen. Τίτλος του νέου του (13ου στούντιο) άλμπουμ και της οκταμελής μπάντας που τον συνοδεύει, The Big Bottle of Joy. Ο κάτοχος δύο ευρωπαϊκών βραβείων μπλουζ το 2013 και το 2016, έχει στη συλλογή του και τρία φύλλα σφενδάμου, από τα μπλουζ βραβεία της χώρας του, mable blues awards. Έχει ξεπεράσει τα είκοσι χρόνια καριέρας και στο παρελθόν έχει περιοδεύσει μεταξύ άλλων με το άξιο τέκνο της εταιρείας του Νταν Άουερμπακ, Easy Eye Sound,  Marcus King και την εξίσου δυναμική ερμηνεύτρια Beth Hart.

Πέντε πόλεις στην Αμερική ονομάζονται Μόσχα, πράγμα που στους περισσότερους μάλλον είναι άγνωστο. Από μία από αυτές και δη από τα βόρεια της πολιτείας του Αίνταχο, κατάγεται ο επόμενος καλλιτέχνης. Δεν ξέρω αν συμφωνούσατε με τον  Stephen King που είχε ονομάσει το δίσκο του «The Animal Years» του 2006, δίσκο της χρονιάς, ειδικά όταν υπερθεμάτιζε στο  Entertainment Weekly δηλώνοντας ότι είναι το καλύτερο των τελευταίων πέντε τότε ετών ή ότι αποτελεί το πιο πληθωρικό ξέσπασμα εικόνων από το «A Hard Rain's A-Gonna Fall» του Bob Dylan του 1963. Όπως και να έχει ο χρόνος έχει αποφασίσει γι’ αυτά. Στο σήμερα όμως, καθώς αναμένουμε στις 28 Απριλίου  να κυκλοφορήσει το 11ο άλμπουμ του 46χρονου αμερικανού, Josh Ritter, ακούμε το σίγκλ του, «Honey I Do», μας προϊδεάζει με τον καλύτερο τρόπο για το «Spectral Lines».

Τρίτο σιγκλ εντός της χρονιάς για τους εδώ και δύο δεκαετίες φίλους. Αυτή η σειρά τραγουδιών είναι η πρώτη επίσημη ενότητα στούντιο συνθέσεων/συνεργασίας τους συγχρόνως ως κύριο όνομα, ενώ έχουν προσφέρει υπηρεσίες ο ένας σε δίσκο του άλλου και αρκετές φορές συνυπήρξαν και επί σκηνής. Από τη μια η 47χρονη καλιφορνέζικης καταγωγής Gretchen Parlato και από την άλλη ο βετεράνος κιθαρίστας από τη δυτική Αφρική, Lionel Loueke με πάνω από είκοσι χρόνια καριέρας. Και οι δύο έχουν να παρουσιάσουν μια αξιοζήλευτη λίστα συνεργασιών στο ευρύτερο χώρο της τζαζ ενώ οι προσωπικές τους στιγμές αριθμούν τέσσερα και δώδεκα άλμπουμ αντίστοιχα.

Ήταν άνοιξη του 1959 όταν πρωτοανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ έργο γραμμένο από αφροαμερικάνα συγγραφέα, συγγεκριμένα την Lorraine Vivian Hansberry. Θα κέρδιζε την επόμενη χρονιά τέσσερα βραβεία Τόνυ, μεταξύ αυτών και πρώτου ρόλου σε θεατρικό στον Σίντνεϊ Πουατιέ. Επόμενος σταθμός της ιστορίας το 1999 όταν ανέβασμα μιας παράστασης του «A Raisin In The Sun», περί αυτού ο λόγος, έκανε την ηθοποιό Γκουίνεθ Κέιτ Πάλτροου να εκθειάσει την πρωταγωνίστριά του, Gina Coleman, μέλος τότε του ροκ/φολκ συγκροτήματος Cole-Connection. Έτσι τραβήχτηκαν τα φώτα πάνω της και η μπάντα που συναντάμε εδώ, η Misty Blues, δημιουργήθηκε. Στο ενεργητικό τους έχουν έως σήμερα δέκα άλμπουμ και εδώ ακούμε τον επίλογο του πιο πρόσφατό τους, κυκλοφορίας 31 Μαρτίου με τίτλο «Outside The Lines», το σιγκλ πρόδρομό του, το «Being A Long Time Coming».

Το «Baby΄s Got Another Lover» έρχεται από τα παλιά για τον δημιουργό του, τον αμερικανό μπλουζίστα Mick Kolassa, συγκεκριμένα από το 2014. Συμπεριλαμβάνεται και κάπως έτσι το θυμόμαστε σήμερα, στο πρώτο μέρος της σειράς συλλογών που θα κυκλοφορήσει φέτος, το «Slow Blues Essentials», ενώ ακολουθεί το «Americana Essentials» στο τέλος του μηνός,  τον Μάιο το «Endless Blues Essentials» και σε κάποια στιγμή το καλοκαίρι το «Uncovered Essentials». Τα αργά κομμάτια του παραδέχεται και ο ίδιος ότι είναι το δυνατό του σημείο, πράγμα που επιβεβαιώνεται ακούγοντάς τη σύνθεσή του.

Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε της σειρά mixtapes του NME που επιμελείται το εμβληματικό αγγλικό περιοδικό το οποίο παρεμπιπτόντως  πέρσι έκλεισε εβδομήντα χρόνια «ζωής». Στο κεφάλαιο 23 συνεργάζεται με την εταιρεία Bose, και έχει κυκλοφορήσει περιορισμένα αντίτυπα σε βινύλιο και κασέτα αλλά και ψηφιακά. Ανάμεσα στα δεκαπέντε ονόματα περιλαμβάνεται και η φωνή της Danielle Ponder. Το πρώτο μέρος της σειράς των mixtapes, ήταν το 1981, αλλά το επόμενο αντίστοιχο βήμα του περιοδικού, θεωρείται εμβληματικό για την ανεξάρτητη βρετανική μουσική σκηνή. Ήταν το 1986 όταν είχε συστήσει, ξανά με τη συνδρομή της Rough Trade, τους Primal Scream, τους  The Soup Dragons και τους The Wedding Present μεταξύ άλλων. Οι καιροί άλλαξαν στη δισκογραφία, στον τρόπο που ακούμε μουσική αλλά η ουσία και ο στόχος παραμένουν οι ίδιοι, οπότε ποτέ δεν ξέρεις τι θα λέμε σε τριάντα – σαράντα χρόνια για την κυρία που κάποτε ήταν δικηγόρος, από τη Νέα Υόρκη. Προς το παρόν τα αστικά της μπλουζ κάνουν περιφανή την επιρροή της, την Big Mama Thornton, αλλά και τους George Clinton και Leon Bridges που την εμπιστεύτηκαν στις περιοδείες τους. Έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα ένα άλμπουμ το περσινό «Some Of Us Are Brave». Πηγαίνει γάντι αν ακουστεί μετά ή πριν από το Glory Box των Portishead…

Η Βουδαπέστη μας καλωσορίζει στη μουσική της σκηνή με το νέο τζαζ σχήμα των New Fossils. Το ομότιτλο παρθενικό άλμπουμ του ουγγρικού κουιντέτου κυκλοφορεί περίπου σε δύο εβδομάδες.

Ο συν – δημιουργός  του τραγουδιού, «The Fair and Dark Haired Lad», Dirk Powell έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, για δέκα χρόνια, με Joan Baez, τους   The Raconteurs του Jack White, αλλά και την σχετικά νέα σημαντική μορφή της φολκ την Rhiannon Giddens. Στη σύνθεση εκτός από την ερμηνεύτρια συμμετέχει και το μέλος του καναδέζικου γυναικείου φολκ γκρουπ των Les Hay Babies, η Katrine Noel. Το τραγούδι του είναι μια αλληγορία για τον αλκοολισμό, θέμα που είχε απασχολήσει την τραγουδίστρια Jaimee Harris και στο πολύ καλό ντεμπούτο της άλμπουμ του 2018,  «Red Rescue», αφού έχει γνωρίσει τα θέματά του και η ίδια στο παρελθόν από πρώτο χέρι.  Ευφυέστατα η μουσική του έχει έναν ύπουλο, εθιστικό μινιμαλισμό με όχημα το βιολί, τα πλήκτρα, την ακουστική κιθάρα και το ακορντεόν. Το σινγκλ είναι το τρίτο από το «Boomerang Town», που κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο.

Γερόλυκοι του μπλουζ οι Blues Company με δεκατέσσερα στούντιο άλμπουμ, σαράντα χρόνια παρουσίας και σύμφωνα με την εταιρεία τους, με πάνω από τέσσερις χιλιάδες συναυλίες. Κάπως έτσι διασφαλίζεται η ποιότητα του ήχου του γκρουπ του  Todor 'Toscho' Todorovic, στη σύνθεση του μπασίστα/κιθαρίστα τους Mike Titre, «Another Man’s Blues», που ερμηνεύει και το κομμάτι. 

Για το εξώφυλλο στο 42o, αν τα έχω μετρήσει σωστά, στούντιο άλμπουμ με τίτλο «Ridin’» του 71 ετών αμερικανού μπλουζίστα Eric Bibb, και σκανδιναβικό κάτοικο εδώ και δεκαετίες, έμπνευση η ελαιογραφία του Eastman Johnson, «A Ride for Liberty» του 1862, που απεικονίζει μια οικογένεια Αφροαμερικανών να δραπετεύει με ένα άλογο που καλπάζει, από την υποδούλωση κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Στην παραγωγή του, ο μακροχρόνιου συνεργάτης του και πολυοργανίστας, Glen Scott.

Περίπου στην ίδια ηλικία αλλά με είκοσι χρόνια διαφορά, ξεκίνησε την καριέρα του και ο κιθαρίστας της τζαζ Russell Malone με τον οποίο συνεργάζεται στο τραγούδι που διάλεξα από το άλμπουμ, το «Hold The Line». Έχει να πει κάτι σήμερα ένας καλλιτέχνης που κυκλοφόρησε το 1972 την πρώτη του δουλειά και έχει τηρήσει τη συμβουλή του Bob Dylan όντας παιδί αμούστακο ακόμα, να κρατήσει το ήχο του απλό; Νομίζω πως ναι, γι’ αυτό σημειώνω μια εκκρεμότητα για ένα εκτενές δισκογραφικό αφιέρωμα...

Σε φάση αναμονής για το επόμενο, τρίτο, άλμπουμ του βρετανού Robbie Cavanagh, έξι χρόνια μετά το To Leave/To Be Left, ακούμε το νέο σίγκλ του «Helpless». Αν σας άρεσε το «Godsend» ή ακόμα πιο παλιά οι κεραίες σας είχαν πιάσει την αξιοπρόσεκτη, παλιάς κοπής, τεχνική που δημιουργεί, το «1991» από το ντεμπούτο του, το 2014, τότε και πάλι δε θα απογοητευτείτε. Το «Tough Love» κυκλοφορεί στα τέλη του Μαΐου.

Σόουλ και μπλουζ από το Σικάγο με τον Drew Dolan και το νέο του τραγούδι «Βang Bang». Κυκλοφορεί τραγούδια από το 2018 και η εν λόγω σύνθεση είναι η δεύτερη δουλειά του εντός της χρονιάς, μετά από το επίσης καλό «I’m Going Back» του περασμένου Φεβρουαρίου. Μια ακόμη απόδειξη ότι το δαιμονοποιημένο streaming έχει και τις αγγελικές του στιγμές.

Για την Elles Bailey το site έχει μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν. Ακόμα μία σήμερα με αφορμή το πιο πρόσφατο σιγκλ της, το «Spinning Stopped». Επειδή αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία ούκ εστί, φαντάσου λέει μια συνεργασία, Joss Stone, Beth Hart και Elles, μέχρι και νεκροί (μουσικά) θ’ αναστηθούν…

Τα τέσσερα άλμπουμ του ιδρυτικού μέλους των Fleetwood Mac στο δεύτερο μισό των ‘60ς και η μακρά άνω των πενήντα ετών προσωπική του πορεία, βάζουν στέρεες βάσεις για την ηχητική ποιότητα κάθε ακρόασης δουλειάς του 75χρονου πλέον Jeremy Spencer που παραμένει άκρως παραγωγικός παρά την προχωρημένη του ηλικία. Πιο πρόσφατη στιγμή του το ανοιξιάτικο σιγκλ «Goodbye Altea», που κλίνει με ασφάλεια τη σημερινή λίστα, με στοργή και προδέρμ, που έλεγαν κάποτε.

Καλή σου ακρόαση…

Spotify:

YouTube:

Η λίστα: