Το όνομα των Rolling Stones έχει βρεθεί πολλές φορές στο επίκεντρο διαμάχης, αλλά το 1983, δέχτηκαν μια επίθεση, λίγο διαφορετική από τις άλλες.
Αυτό συνέβη όταν το συγκρότημα κατακρίθηκε από τα media επειδή κυκλοφόρησε ένα μουσικό βίντεο που θεωρούνταν ότι προάγει τη βία, κάτι που οδήγησε το BBC από να το μεταδώσει εντελώς. Ακόμη και για ένα συγκρότημα διαβόητο για τις περιπέτειές του, αυτό φαινόταν –και εξακολουθεί να φαίνεται– σαν μια υπερβολική αντίδραση.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι δεινόσαυροι του παρελθόντος ήταν εκτός μόδας. Ο Keith Richards ήταν καθαρός από τις καταχρήσεις για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1960. Επιπλέον, ο Mick Jagger ασκούσε περισσότερο έλεγχο πάνω στο συγκρότημα από ποτέ, βιώνοντας μια περίοδο αυξημένου εγωισμού, που ο Richards αργότερα θα αποκαλούσε «Lead Vocalist Syndrome». Αυτό οδήγησε το ζευγάρι, που κάποτε ήταν αχώριστο, να έχει μια πιο τεταμένη σχέση.
Ο Jagger ήξερε ότι το συγκρότημα έπρεπε να παραμείνει στο προσκήνιο. Πρώτα τσέκαρε πάνω σε τι δούλευαν οι άλλοι μεγάλοι της εποχής, όπως ο David Bowie, καθώς και τι συνέβαινε στην πίστα του Studio 54, για έμπνευση. Τελικά βρήκε και διάβασε το μυθιστόρημα του William S. Burroughs του 1981, Cities of the Red Night, από τα πιο επιτυχημένα βιβλία της εκείνης της εποχής, καθώς και το πιο αμφιλεγόμενο που έχει γράψει.
Η ανάγνωση του βιβλίου από τον Jagger θα τον οδηγήσει στο να γράψει το «Undercover of the Night» στο Παρίσι της Γαλλίας, περίπου στα τέλη του 1982. Ο τραγουδιστής εξήγησε αργότερα πώς το μυθιστόρημα επηρέασε το τραγούδι που συμπεριλήφθη στη συλλογή του 1993, Jump Back. Ο frontman των Rolling Stones είπε, «Επηρεάστηκα σε μεγάλο βαθμό από το βιβλίο του Burroughs, ένα μυθιστόρημα για την πολιτική και τη σεξουαλική καταστολή. Συνδυάζει μια σειρά από διαφορετικές αναφορές σε αυτό που συνέβαινε στην Αργεντινή και τη Χιλή».
Για το μουσικό βίντεο, οι Stones επιστράτευσαν τον βρετανό σκηνοθέτη Julien Temple. Αργότερα, ο ίδιος μίλησε για την ένταση μεταξύ του Mick Jagger και του Keith Richards και πώς αυτό επηρέασε τη βία που απεικονίζεται στο μουσικό βίντεο. Είπε: «Έγραψα μια ακραία έκδοση σχετικά με το να βρίσκεσαι στη μέση μιας αστικής επανάστασης και δραματοποίησα την ιδέα ότι ο Keith και ο Mick δεν συμπαθούν ο ένας τον άλλον, βάζοντας τον Keith να σκοτώσει τον Mick στο βίντεο. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα το έκαναν. Φυσικά και τους άρεσε».
Ο Temple πρόσθεσε: «Πήγα στο Παρίσι για να συναντηθώ με το συγκρότημα. Ο Keith έδειχνε ιδιαίτερα δυσαρεστημένος. Ακτινοβολούσε κακία και τελικά είπε: «Έλα κάτω μαζί μου». Ο παραγωγός μου και εγώ κατεβήκαμε στο υπόγειο. Ο Keith κρατούσε ένα μπαστούνι και ξαφνικά ξέσπασε. Το επόμενο πράγμα που είδα ήταν να κρατάει ένα ξίφος στο λαιμό μου. Είπε: Θέλω να είμαι στο βίντεο περισσότερο από ό,τι οτιδήποτε. Έτσι, ξαναγράψαμε τον ρόλο του. Αυτή ήταν η ιδέα του Keith περί συνεργασίας».
Το βίντεο διαδραματίζεται σε μια φανταστική εκδοχή της Νότιας Αμερικής και δείχνει έναν δημοσιογράφο που τον υποδύεται ο Jagger, να μάχεται εναντίον του Keith Richards και της συμμορίας του. Είναι όντως το πιο σκληρό βίντεο που έχουν κάνει ποτέ οι Rolling Stones. Παρά την ακρότητά του, στην πραγματικά δεν είναι τόσο κακό. Όπως εξήγησε ο Jagger, υπήρχε ένα νόημα στην απεικόνιση της βίας. Ήταν μια κριτική για την πολιτική βία που συνέβαινε τακτικά στην Αμερική εκείνη την εποχή.
Το βίντεο προκάλεσε τέτοιο σάλο που τελικά το BBC αρνήθηκε κατηγορηματικά να το προβάλει, με την Ανεξάρτητη Ραδιοφωνική Αρχή, επίσης να ανησυχεί για τη βία που περιείχε. Ακόμη και το MTV ήταν διστακτικό.
Η αντίδραση των δικτύων στο βίντεο ήταν υπερβολική, ακόμη και για εκείνη την εποχή. Τόσο το BBC όσο και ανεξάρτητα κανάλια όπως το Channel 4 προέβαλαν ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που περιείχαν πολύ πιο βίαιες σκηνές. Ωστόσο, το πολιτικό μήνυμα είναι αυτό που έκανε την κυβέρνηση να αγχωθεί. Στο βίντεο υπονοείται ότι η Αμερική υποστήριξε ορισμένες από τις δικτατορίες της Νότιας Αμερικής. Αυτό τους έκανε να κερδίσουν την αναγνώριση από πολλούς νεότερους μουσικόφιλους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μέχρι τότε μισούσαν το συγκρότημα.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια συνέντευξη που έδωσαν ο Jagger και ο σκηνοθέτης Temple στη μουσική σειρά The Tube και συγκεκριμένα στην δημοσιογράφο Muriel Gray. Όταν τους ζητήθηκε να αιτιολογήσουν γιατί θεώρησαν ότι η βία στο βίντεο «Undercover of the Night» ήταν τόσο απαραίτητη, έδειξαν ακριβώς για ποιο λόγο η κριτική του βίντεο ήταν τόσο εσφαλμένη. Λίγο μετά, η Gray είπε: «Το πρόβλημα είναι το εξής. Αυτό είναι ένα βίντεο για το single σας. Και υπάρχει ένα υπέροχο riff κιθάρας σε όλες αυτές τις βίαιες σκηνές. Δεν υμνεί την βία αυτό; Δεν μειώνει περισσότερο αυτό που συμβαίνει στην πραγματική ζωή;»
Ο Temple απάντησε με τσαμπουκά: «Επιτρέψτε μου να σας πω ότι το μέσο παιδί στην Αμερική, όταν φτάσει στην ηλικία των 21 ετών, έχει δει 65.000 δολοφονίες στην τηλεόραση και αυτό υποτιμά την έννοια του φόνου. Κάνει τους ανθρώπους να έχουν ανοσία σε αυτό. Αυτό το βίντεο είναι για το τραγούδι, για το τι συμβαίνει σε μέρη του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου». Δεν είναι περίεργο που οι Rolling Stones ανέβηκαν σε δημοσιότητα μετά από αυτή τη συνέντευξη.
