Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Ο Willie Hugh Nelson (γεννημένος στις 29 Απριλίου 1933) είναι Αμερικανός μουσικός της κάντρι. Η κριτική επιτυχία του άλμπουμ Shotgun Willie (1973), σε συνδυασμό με την κριτική και εμπορική επιτυχία των Red Headed Stranger (1975) και Stardust (1978), έκαναν τον Nelson έναν από τους πιο αναγνωρισμένους καλλιτέχνες στη μουσική της κάντρι. Ήταν μια από τις κύριες μορφές της παράνομης κάντρι, ενός υποείδους της κάντρι μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως αντίδραση στους συντηρητικούς περιορισμούς του ήχου του Νάσβιλ. Ο Νέλσον έπαιξε σε περισσότερες από 30 ταινίες, συνέγραψε πολλά βιβλία και συμμετείχε σε ακτιβισμό για τη χρήση βιοκαυσίμων και τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας.
Γεννημένος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και μεγαλωμένος από τους παππούδες του, ο Νέλσον έγραψε το πρώτο του τραγούδι σε ηλικία επτά ετών και εντάχθηκε στο πρώτο του συγκρότημα στα δέκα. Κατά τη διάρκεια του γυμνασίου, περιόδευσε τοπικά με τους Bohemian Polka ως τραγουδιστής και κιθαρίστα τους. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο το 1950, εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αλλά αργότερα απολύθηκε λόγω προβλημάτων στην πλάτη. Μετά την επιστροφή του, ο Nelson παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο Baylor για δύο χρόνια, αλλά τα παράτησε επειδή πέτυχε στη μουσική. Εργάστηκε ως ντισκ τζόκεϊ σε ραδιοφωνικούς σταθμούς στην πατρίδα του, Τέξας, και σε αρκετούς ραδιοφωνικούς σταθμούς στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό, ενώ εργαζόταν ως τραγουδιστής και τραγουδοποιός στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγραψε τραγούδια που θα γίνουν πρότυπα της χώρας, όπως τα "Funny How Time Slips Away", "Hello Walls", "Pretty Paper" και "Crazy". Το 1960 μετακόμισε στο Νάσβιλ του Τενεσί και αργότερα υπέγραψε εκδοτικό συμβόλαιο με την Pamper Music που του επέτρεψε να ενταχθεί στο συγκρότημα του Ray Price ως μπασίστας. Το 1962 ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ, ...And then I Wrote. Λόγω αυτής της επιτυχίας, ο Nelson υπέγραψε το 1964 με την RCA Victor και εντάχθηκε στο Grand Ole Opry την επόμενη χρονιά. Μετά από επιτυχίες στα charts στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Νέλσον κουράστηκε από την εταιρική μουσική σκηνή του Νάσβιλ και το 1972 μετακόμισε στο Όστιν του Τέξας. Η συνεχιζόμενη μουσική σκηνή του Austin παρακίνησε τον Nelson να επιστρέψει στις εμφανίσεις, εμφανιζόμενος συχνά στο Παγκόσμιο Αρχηγείο Armadillo.
Το 1973, αφού υπέγραψε με την Atlantic Records, ο Nelson στράφηκε στον ήχο των 'παρανόμων' της κάντρυ, με άλμπουμ όπως το Shotgun Willie και το Phases and Stage. Το 1975, μεταπήδησε στην Columbia Records, όπου ηχογράφησε το άλμπουμ Red Headed Stranger που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε ένα άλλο άλμπουμ παράνομης κάντρι, το Wanted! The Outlaws, μαζί με τους Waylon Jennings, Jessi Colter και Tompal Glaser. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ενώ δημιουργούσε επιτυχημένα άλμπουμ όπως το Honeysuckle Rose και ηχογράφησε επιτυχημένα τραγούδια όπως τα "On the Road Again", "To All the Girls I've Loved Before" και "Pancho and Lefty", εντάχθηκε στο σούπερ γκρουπ της κάντρι The Highwaymen, μαζί με τους άλλους τραγουδιστές Johnny Cash, Waylon Jennings και Kris Kristofferson. Το 1985, βοήθησε στη διοργάνωση της πρώτης συναυλίας Farm Aid προς όφελος των Αμερικανών αγροτών. Οι συναυλίες γίνονται κάθε χρόνο έκτοτε και ο Nelson έχει τακτική παρουσία.
Το 1990, τα περιουσιακά στοιχεία του Νέλσον κατασχέθηκαν από την Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων, η οποία ισχυρίστηκε ότι χρωστούσε 32 εκατομμύρια δολάρια. Η δυσκολία να πληρώσει το ανεξόφλητο χρέος του επιδεινώθηκε από τις αδύναμες επενδύσεις που είχε κάνει κατά τη δεκαετία του 1980. Το 1992, ο Nelson κυκλοφόρησε το The IRS Tapes: Who'll Buy My Memories; τα κέρδη του διπλού άλμπουμ —που προορίζονταν για το IRS— και η δημοπρασία των περιουσιακών στοιχείων του Νέλσον εκκαθάρισε το χρέος του. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000, ο Nelson συνέχισε να περιοδεύει εκτενώς και κυκλοφόρησε άλμπουμ κάθε χρόνο. Οι κριτικές κυμαίνονταν από θετικές έως μικτές. Εξερευνούσε είδη όπως ρέγκε, μπλουζ, τζαζ και φολκ.
Ο Nelson έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία του 1979 The Electric Horseman, ακολουθούμενη από άλλες εμφανίσεις σε ταινίες και στην τηλεόραση. Ο Νέλσον είναι ένας σημαντικός φιλελεύθερος ακτιβιστής και ο συμπρόεδρος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Εθνικού Οργανισμού για τη Μεταρρύθμιση των Νόμων για τη Μαριχουάνα (NORML), ο οποίος τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας. Στο περιβαλλοντικό μέτωπο, ο Nelson είναι ιδιοκτήτης της μάρκας βιοντίζελ Willie Nelson Biodiesel, το προϊόν της οποίας παρασκευάζεται από φυτικό έλαιο. Ο Νέλσον είναι επίσης επίτιμος πρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής του Texas Music Project, της επίσημης φιλανθρωπικής οργάνωσης μουσικής της πολιτείας του Τέξας.
