Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Κριτική της τρίτης ταινίας του σκηνοθέτη Sam Levinson
“Malcolm & Marie”
7,5/10
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sam Levinson, γιος του Barry Levinson (Rain Man, 1988), δημιουργεί το καλύτερο φιλμ του σε συνθήκες πανδημίας. Ο Covid19 αναγκάζει τους συντελεστές να διοχετεύσουν την δημιουργικότητά τους σε μία ταινία για δύο ηθοποιούς. Πρωταγωνιστούν η μούσα του σκηνοθέτη Zendaya (1996) και ο John David Washington (1984).
Στην ίδια περίοδο της καραντίνας Levinson και Zendaya γύρισαν δύο special επεισόδια για την πετυχημένη σειρά Euphoria σε θεατρικό ύφος και με μορφή παράλληλων μονολόγων. Το ίδιο ύφος χαρακτηρίζει και το Malcolm & Marie, καθώς η κάμερα ακολουθεί τους Washington (Malcolm) και Zendaya (Marie) μέσα στο σπίτι τους, στο οποίο έχουν επιστρέψει μετά την επίσημη πρεμιέρα του νέου φιλμ του Malcolm. Ο Levinson κινηματογραφεί την μεταξύ τους σχέση και τους διαλόγους τους, αποτυπώνοντας την δράση σε μαυρόασπρο φιλμ 35mm.
Ενώ η κάμερα ακολουθεί τους δύο ηθοποιούς στα δωμάτια του σπιτιού, το γύρισμα είναι τόσο σύγχρονο, που δεν δημιουργεί αίσθηση κλειστοφοβίας. Οι σκηνές δένουν άψογα με τον τρίτο πρωταγωνιστή του καστ, που είναι η μουσική. Σε όλη την ταινία ακούγεται το διακριτικό σάουντρακ του Labrinth (Euphoria) και συμβολικά με την εξέλιξη του σεναρίου τραγούδια.
Προσφέρονται έτσι οι απαραίτητες ανάσες στο φιλμ και τους ηθοποιούς, θυμίζοντας κατά πολύ την αλλαγή σκηνών σε μία θεατρική παράσταση. Ο τρόπος που ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει τους ήρωες είναι υποδειγματικός, καθώς τους αφήνει να λάμψουν, με την κάμερα να ξεκουράζεται στα όμορφα πρόσωπά τους, χωρίς να ξεχνάει την ανάγκη ύπαρξης κινηματογραφικού ρυθμού. Η αρχική σκηνή του έργου, που καταλήγει στους τίτλους της ταινίας είναι μοναδική και παρουσιάζει την Zendaya να μαγειρεύει mac & cheese και τον Washington (γιο του Denzel Washington) να παραληρεί.
Οι δύο ηθοποιοί προσφέρουν τις καλύτερες κινηματογραφικές τους ερμηνείες και θα είναι άδικο να μην προταθούν για Oscar καλύτερης πρωταγωνιστικής ερμηνείας. Οι ερμηνευτές καταφέρνουν να αποδώσουν τους διαλόγους του Levinson, αναδεικνύοντας με το παίξιμό τους το μεδούλι αυτών. Κάποιες σκηνές τους αποτελούν ανθολογία υποκριτικής τέχνης, θυμίζοντας τα – με θεατρικές καταβολές - φιλμς Who’s Afraid of Virginia Woolf? (1966) και The Owl and the Pussycat (1970), στα οποία συμπτωματικά έπαιζε ο George Segal.
Πρόκειται για μία σκληρή ταινία, όχι επειδή περιλαμβάνει σκηνές gore, αλλά επειδή οι ηθοποιοί πείθουν με την τολμηρή απογύμνωση της ψυχής τους. Καταφέρνουν να ανακαλύψουν την ουσία των ρόλων τους, βοηθούμενοι από την υποστήριξη του ολιγομελούς συνεργείου. Είναι ταυτόγχρονα αδίστακτοι και ευάλωτοι. Η Zendaya είναι τόσο μαγική, που ξεγελά τον σύντροφό της και το κοινό σε μία σκηνή, που το κορίτσι του Euphoria και του The Greatest Showman (2017) μεταμορφώνεται σε γυναίκα, και αυτό είναι το κέρδος της από τον ρόλο της Marie. Ο Washington είναι καταπληκτικός σε ένα ντελίριο για τους συστημικούς κινηματογραφικούς κριτικούς, μιας και όλο το σενάριο βρίθει σινεφίλ αναφορών (William Wyler, Spike Lee, Barry Jenkins, Ida Lupino, George Cukor, Elaine May, Billy Wilder).
Trivia: Η φωτογραφία ανήκει στον Marcell Rev και τα σκηνικά σχεδίασε ο Michael Grasley και οι δύο συντελεστές του Euphoria.
Στο φιλμ ακούγονται οι James Brown, Dionne Warwick, Jimmy Raney, Little Simz, Cleo Sol, NNAMDI, Archie Shepp, Horace Parlan, Outcast, Cee-Lo, Frankie Reyes, Sam Gendel, Sam Wilkes, William Bell, και το αγαπημένο In A Sentimental Mood (Duke Ellington, John Coltrane):
https://www.youtube.com/watch?v=sCQfTNOC5aE&ab_channel=nardewww
Η ταινία παίζεται στο Netflix.
