Ας υποθέσουμε ότι τρεις άντρες
κάθονται σ' ένα δωμάτιο
όπου βρίσκεται κρυμμένη μια
ωρολογιακή βόμβα ρυθμισμένη
να εκραγεί σε δέκα λεπτά.
Το κοινό δεν ξέρει
ότι υπάρχει βόμβα, όπως
άλλωστε και οι τρεις άντρες.
Συνεχίζουν, λοιπόν,
να συζητούν αμέριμνοι.
Δέκα λεπτά αργότερα,
η βόμβα εκρήγνυται.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Το ανυποψίαστο κοινό
ξαφνιάζεται. Αυτό είναι όλο.
Ας υποθέσουμε, όμως,
ότι παρουσιάζεις
την ιστορία διαφορετικά.
Αυτή τη φορά, ενώ οι άντρες
αγνοούν την ύπαρξη της βόμβας,
το κοινό το ξέρει.
Οι άντρες συνεχίζουν
την κουβέντα τους, αλλά τώρα,
καθετί κοινότοπο που λένε,
φορτίζεται με μεγάλη ένταση.
Όταν τελικά
ένας από αυτούς
λέει: ''Ας πηγαίνουμε'',
το κοινό προσεύχεται
να το κάνουν όσο το
δυνατόν γρηγορότερα.
Ένας άλλος όμως του απαντά:
''Περίμενε ένα λεπτό. Θέλω
να τελειώσω τον καφέ μου''.
Το κοινό
τους ικετεύει
να φύγουν.
Αυτό, είναι το Σασπένς.
Άλφρεντ Χίτσκοκ