Γιάννης Πετρίδης: Δεν μπορώ να θυμηθώ από πότε έχω πάθει ένα τέτοιο σοκ παρακολουθώντας ταινία

Χθες βράδυ αντιμετώπισα, το ξενέρωμα της δεκαετίας. Δεν μπορώ να θυμηθώ από πότε έχω πάθει ένα τέτοιο σοκ, και όλα αυτά βλέποντας την νέα έκδοση της κλασικής ταινίας του Χίτσκοκ, 'Ρεβέκκα' στο neflix. To σοκ θα μπορούσα να το παρομοιάσω με εκείνο όταν άκουσα πριν από χρόνια, την διασκευή που έκανε η Madonna στο American pie. Δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιοι, ότι μερικά πράγματα, δεν επαναλαμβάνονται.

Βέβαια, με την γενικότερη υποχώρηση, τα τελευταία χρόνια στα γούστα του κοινού, αλλά και το σύνολο αυτών που βρίσκονται σε εφημερίδες και site, η ταινία μάλλον θα αρέσει. Όπως άρεσαν μετριότητες που είδαμε στο netflix τελευταία, το Emily in Paris, το Hollywood. Ανάλογα κυριαρχούν και στη μουσική με ιδιαίτερη δημοτικότητα, όπως τα χαρούμενα συγκροτήματα BTS και Blackpink.

Καταλαβαίνω ότι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε οι νεότεροι θέλουν να βλέπουν και να ακούν κάποια ευχάριστα πράγματα, όμως και η γενιά μου έζησε σε άλλους δύσκολους καιρούς που και τότε υπήρχαν οι 'τσιχλόφουσκες' και οι χαριτωμενιές, ωστόσο ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος του κοινού ήταν πιο ψαγμένο σε αντίθεση με το σήμερα.

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό το τελευταίο, μια ματιά να ρίξετε γύρω σας, στον κινηματογράφο, στη μουσική, στην τηλεόραση, θα καταλάβετε ότι συμβαίνει αυτό.

Η καινούρια Ρεβέκκα, είναι μια καλογυαλισμένη έκδοση της μεταφοράς του ομώνυμου μυθιστορήματος της Δάφνη Ντι Μωριέ του 1938. Η μόνη που διασώζεται είναι η καλή ηθοποιός, Κριστίν Σκοτ Τόμας.

Να προτρέψω τους νεότερους-εκτός λίγων εξαιρέσεων- να δουν την αυθεντική ρεβέκκα του Χίτσκοκ, είναι περιττό. Ζουν σε μία διαφορετική εποχή, ζουν στην εποχή του απόλυτου Bubble Gum και μάλλον θα πάθουν σοκ, βλέποντας την ταινία του 1940. Το ότι κάποιοι θα πουν, μα έτσι η νέοι μαθαίνουν ένα κλασικό έργο, καλύτερα θα είναι να μην το μάθουν.

Γιάννης Πετρίδης