Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«The Boys in the Band»
7/10
Η ταινία είναι αφιερωμένη Mart Crowley (1935-2020), ο οποίος πραγματοποιεί και cameo εμφάνιση στο φιλμ. Ο Crowley έγραψε το ομώνυμο θεατρικό έργο του 1968, όπως και το σενάριο της πρώτης κινηματογραφικής μεταφοράς του 1970 (8/10). Οι πέντε από τους εννέα πρωταγωνιστές του πρώτου φιλμ πέθαναν από AIDS μεταξύ 1986 και 1993 (Frederick Combs, Keith Prentice, Robert La Tourneaux, Kenneth Nelson, Leonard Frey), ενώ σήμερα αγνοείται η τύχη του Reuben Greene (ανεπίσημα πέθανε το 2012). Εκείνη την εποχή για την μεγάλη πλειοψηφία των γκέι ηθοποιών οι μάνατζέρ τους κανόνιζαν ψεύτικα ραντεβού και γάμους (όπως γίνεται και σήμερα για αρκετούς παγκοσμίως). Στην πρώτη ταινία οι έξι από τους εννέα πρωταγωνιστές ήταν ομοφυλόφιλοι ενώ στο τωρινό φιλμ όλο το καλό καστ είναι γκέι (Jim Parsons, Zachary Quinto, Matt Bomer, Andrew Rannells, Charlie Carver, Robin de Jesus, Brian Hutchison, Michael Benjamin Washington, Tuc Watkins). Ο σεναριογράφος Ned Martel βασίζεται στο σενάριο του Crowley, ενώ την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Joe Mantello. Ιθύνων νους του σύγχρονου ριμέικ είναι ο Ryan Murphy.
Η υπόθεση αφορά σε μία συγκέντρωση επτά αντρών, για να γιορτάσουν τα γενέθλια ενός εξ αυτών σε διαμέρισμα της Νέας Υόρκης του 1968. Στην παρέα προστίθεται ένας σεξεργάτης και ένας απρόσκλητος επισκέπτης. Ο Crowley τόλμησε να απεικονίσει την ζωή των ομοφυλόφιλων μια χρονιά πριν την εξέγερση του Stonewall. Εμπνεύστηκε μάλιστα από την δική του παρέα. Ο οικοδεσπότης είναι το alter ego του. Ο χαρακτήρας του εορτάζοντος βασίζεται στον Howard Jeffrey (1934-1988) (χορεύει με την Barbra Streisand στα Funny Girl και Hello Dolly), που πέθανε επίσης από AIDS, ενώ ο ρόλος του Donald βασίζεται στον Douglas Murray, στον οποίο αφιέρωσε ο συγγραφέας το θεατρικό του έργο. Επρόκειτο για μία δύσκολη εποχή για τους ομοφυλόφιλους και για αυτό πρέπει οι σύγχρονοί τους να δουν την ταινία.
Τότε οι γκέι όχι μόνο δεν είχαν κατοχυρωμένα δικαιώματα, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσουν και νόμους, που απαγόρευαν πράγματα, που σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Η ομοφοβία ήταν ο κανόνας, ακόμα και μεταξύ τους. Λέξεις όπως «θηλυπρεπής» και «γυναικωτός» εκστομίζονταν, για να πληγώσουν ή να καλύψουν. Κάθε παντρεμένος ήταν εξ ορισμού ετεροφυλόφιλος, η ηγεσία των εκκλησιών κατέκρινε την ομοφυλοφιλία, ενώ οι μη λευκοί γκέι ανέβαιναν τον δικό τους Γολγοθά. Mετά από πενήντα χρόνια υπάρχουν ομοιότητες με το σήμερα σε πάρα πολλά σημεία του πλανήτη.
Γιατί άραγε κάποιοι μισούν ακόμα τον εαυτό τους; ας δουν την ταινία και ας αναρωτηθούν γιατί επιλέγουν τον επώδυνο δρόμο αντί αυτόν της ελευθερίας και του θάρρους. Μήπως ζουν στο Ιράν, που όλοι οι άντρες είναι ετεροφυλόφιλοι; Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο υπάρχουν τόσες αναφορές, που μπορείς να πατήσεις και να εμπνευστείς. Τότε το Broadway έδειχνε τους ομοφυλόφιλους της εποχής μόνο στο The Boys in the Band, που σήμερα σε μία μερίδα του κοινού φαντάζει οπισθοδρομικό, ειδικά αν έχεις δει τα Rent, Kinky Boots, The Prom (κάνει πρεμιέρα σε δύο μήνες στο Netflix σε σκηνοθεσία Ryan Murphy).
Trivia: Στο soundtrack ακούς Gladys Knight & The Pips (I Heard It Through The Grapevine), Martha Reeves & The Vandellas (Heat Wave), Aretha Franklin (96 tears), Erma Franklin (Hold On, I’m Comin’), Marvin Gaye and Tammi Terrell (Good Lovin’ Ain’t Easy To Come By), Herb Alpert and The Tijuana Brass (This Guy’s In Love With You), Chet Baker (Alone Together)
Herbie Hancock (Cantaloupe Island), Doris Day (Dream a little dream of me), Som Tres (The look of love).
Η ταινία κυκλοφορεί στο Netflix.
