Κριτική της τρίτης μεγάλου μήκους ταινίας του Barry Jenkins «If Beale Street Could Talk / Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«If Beale Street Could Talk / Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει»
6,5/10

Ο 40χρονος σκηνοθέτης Barry Jenkins (Moonlight, 2016) αφιερώνει το νέο του φιλμ If Beale Street Could Talk στον Jimmy, άλλως στον συγγραφέα James Baldwin (1924-1987) στο ομώνυμο βιβλίο του οποίου βάσισε το, υποψήφιο για Όσκαρ φέτος, σενάριό του. Ο Baldwin εμπνεύστηκε τον τίτλο του βιβλίου του (1974) από το τραγούδι του 1917 του W.C. Handy (1873-1958) Beale Street Blues. Όχι τυχαία το φιλμ (σε συμπαραγωγή Brad Pitt) ξεκινά με αναφορά στον Louis Armstrong (1901-1971)

Η οδός Beale βρίσκεται στο Μέμφις του Τενεσί και υπήρξε περιοχή διασκέδασης για τους Αφρο-Αμερικανούς στις αρχές του 20ου αιώνα. Για τον συγγραφέα αποτελεί ιστορικό και συμβολικό σημείο της ιστορίας των μαύρων της Αμερικής, για τις πολιτικές κατακτήσεις των οποίων αγωνίστηκε ως μέλος του κινήματος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αν και η ομοφυλοφιλία του απομάκρυνε από κοντά του τον - κατ’ επάγγελμα ιερέα - Martin Luther King (1929-1968). O γκέι ακτιβιστής Baldwin και η λεσβία συγγραφέας του A Raisin in the Sun Lorraine Hansberry (1930-1965) ήταν αυτοί, που εμφύσησαν πολιτική συνείδηση στην μουσική της Nina Simone, τραγούδι της οποίας ακούγεται κατά την διάρκεια της ταινίας

Η υπόθεση αφορά στον έρωτα της 19χρονης Tish (Kili Layne) και του 22χρονου Fonny (το πουλέν του Χόλιγουντ Stephan James των Homecoming, Race και Selma) στις αρχές των ‘70’ς. Οι δύο νέοι καλούνται να υπερασπιστούν την αγάπη τους, έχοντας να αντιμετωπίσουν την αρνητική μητέρα του Fonny, αλλά και μία ρατσιστική Νέα Υόρκη. Και μπορεί η αφήγηση του λόγου του συγγραφέα από τον ηθοποιό Samuel L. Jackson να λειτούργησε στο ντοκιμαντέρ του 2016 I Am Not Your Negro, στην ταινία όμως του Jenkins η ίδια τεχνική αποξενώνει τον θεατή από τα τεκταινόμενα. Αδυνατείς να ταυτιστείς. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες των έμπειρων ηθοποιών, που υποδύονται τους γονείς του ζευγαριού και η υποψήφια για Όσκαρ μουσική του Nicholas Britell. Ο Britell φέτος έγραψε μουσική και για το Vice (9/10), επίσης συμπαραγωγής Brad Pitt.

Τις μανάδες υποδύονται οι Aunjanue Ellis και Regina King. Οι δύο γυναίκες συμμετείχαν το 2004 στο Ray και στο Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει κλέβουν την παράσταση με τις ερμηνείες τους. Η King διεκδικεί φέτος το Όσκαρ καλύτερου Β’ γυναικείου ρόλου. Έχει διαγράψει ενδιαφέρουσα πορεία από το 1991 και το κινηματογραφικό ντεμπούτο της, ούσα 20 ετών, στο Boyz n the Hood. Τον τελευταίο καιρό έχει επιδείξει μία σταθερή άνοδο με καλές ερμηνείες σε διαφορετικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά American Crime (2015-2017). Για τον ρόλο της στο If Beale Street Could Talk έχει ήδη κερδίσει μία Χρυσή Σφαίρα και άλλα 32 συνολικά βραβεία.

Δικαίως υποψήφια για βραβείο Όσκαρ η μουσική του Nicholas Britell (Moonlight, 2016), η οποία πρωταγωνιστεί στο φιλμ. Προκειμένου να αναδείξει την αγάπη ως αρχέγονη αρετή ο Britell ονοματίζει τα κομμάτια του με τις ελληνικές λέξεις ΕΡΩΣ, ΑΓΑΠΗ, ΣΤΟΡΓΗ, ΦΙΛΙΑ και ΕΓΚΩΜΙΟ. Μάλιστα ο τρόπος της χρήσης των συνθέσεων σε συγκεκριμένες σκηνές του φιλμ, αποδεικνύει ότι ο σκηνοθέτης και ο συνθέτης γνωρίζουν το νόημα της κάθε λέξης.

Trivia:

- Ακούγονται τα Ya no te aguanto mas (Los Yetis), I wish I knew (John Coltrane Quartet) και ο εθνικός ύμνος των Η.Π.Α. - πριν το The Star-Spangled Banner - My Country, ‘Tis of Thee (Billy Preston).

- Το καστ συμπληρώνουν o Dave Franco, οι Pedro Pascal και Ed Skrein του Game of Thrones και οι Diego Luna (Narcos: Mexico), Finn Wittrock, Colman Domingo, Teyonah Parris, Michael Beach, Brian Tyree Henry (Atlanta, Widows).

Το φιλμ κυκλοφορεί στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την Feelgood.