Είναι σκληρό να βλέπεις να φεύγουν κάθε μέρα άνθρωποι με τους οποίους είχες μία μακρά ή σύντομη γνωριμία.
Έτυχε να γνωρίσω τον Γιώργο σαν έφηβος, μέναμε στην ίδια γειτονιά, είχαμε κοινούς φίλους στα Πετράλωνα, τότε με την ομάδα του Παρθενώνα, τον Ασημένιο, τον Στίγκα, τον Στολίγκα, τον Νυχτερή, δεν ξέρω αν θυμάμαι σωστά τα ονόματα.
Του είχα τηλεφωνήσει πριν από 6-8 χρόνια, τότε είχα σκεφτεί να τον παρακαλέσω αν μπορούσε να βοηθήσει από τον σταθμό την σελίδα μας που προσπαθούσε να βρει τον δρόμο της.
Μόλις με άκουσε, έκανε σαν τρελός, σε θέλω αύριο στην εκπομπή να θυμηθούμε τα παλιά, είχαμε να ιδωθούμε πάνω από 30 χρόνια, ήταν Τρίτη, με ήθελε Τετάρτη, πήγα Παρασκευή νομίζω γιατί ήμουν Σαλαμίνα.
Είπαμε πολλά στην πρώτη ώρα, στην δεύτερη δεν έμεινα γιατί κατάλαβα ότι του έκαναν παρατήρηση γιατί μίλαγα για το Site, φοβόταν ο υπεύθυνος προγράμματος να μην τους πάρουμε την δόξα, έφυγα διακριτικά, αλλά προλάβαμε να πούμε πολλά.
Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος, είχε περάσει πολλά, πριν από λίγο ήμουν με τον Πετρίδη και συμφωνήσαμε για μερικά πράγματα, όπως ότι η στεναχώρια προκαλεί καρκίνο, το περιβάλλον θα ξέρει λογικά.
Είχε δημιουργήσει δικιά του σχολή παρουσίασης στην τηλεόραση, αλλά και το ραδιόφωνο, αυθεντικός ροκάς με την Ελληνική έννοια, θα μας λείψει, Καλό ταξίδι Γιώργο, ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί.
.
