Τα λόγια τού Γιάννη Τσαρούχη ίσως μοιάζουν υπερβολικά, αλλά είχαν ειπωθεί σε μια εποχή, τέλος τής δεκαετίας τού ‘50, που το περιφρονημένο από την Πολιτεία ρεμπέτικο έπαιρνε πια την θέση που τού άξιζε.

Τότε ο Νίκος Κούνδουρος είχε χαρακτηρίσει το τραγούδι τού Τσιτσάνη «Εθνικό ύμνο τών Ελλήνων», ενώ ο Σπύρος Βασιλείου έλεγε πως θα ήθελε να είχε ζωγραφίσει μια «Συννεφιασμένη Κυριακή.

Το δικό του θαυμασμό για το τραγούδι, ο Μάνος Χατζιδάκις τον είχε εκφράσει ήδη αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1950, όταν το έβαλε πρώτο-πρώτο στις «Έξι λαϊκές ζωγραφιές», μεταφέροντας στο πιάνο τον γιαλένιο ήχο τού μπουζουκιού. Ο ίδιος ο Τσιτσάνης διηγόταν πως έγραψε το τραγούδι του στην Θεσσαλονίκη στα χρόνια τής Κατοχής, όταν είδε ένα σκοτωμένο παλικάρι.

Ο Κώστας Γιαννίδης πάλι επέμενε πως η ιδέα ξεκίνησε από ένα ουγγαρέζικο τραγούδι που είχε γίνει επιτυχία στην Γαλλία με την τραγουδίστρια Damia με τίτλο Sombre Dimanche. Και για την πατρότητα τών στίχων υπήρξε αμφισβήτηση. Ο Τσιτσάνης υποστήριζε πως τους είχε γράψει εκείνος, ο Αλέκος Γκούβερης και ο Νίκος Ρούτσος τους διεκδικούσαν δικαστικά. Από την μεριά του ο Γιαννίδης σε μένα είχε πει πως πάντως το «Χριστέ και Παναγιά μου» ήταν οπωσδήποτε τού Τσιτσάνη. Στην πρώτη ηχογράφηση τού 1948 τραγουδούσαν στις 78 στροφές ο Πρόδρομος Τσαουσάκης και η Σωτηρία Μπέλλου.

Ακολούθησε στις 33 και τις 45 στροφές extrnded play η εκτέλεση με την Μαρίκα Νίνου και μετά ήρθε η ηχογράφηση Καζαντζίδη-Μαρινέλλας-Γιώτας Λύδια, με την εισαγωγή απ’ όπου πήρε το σήμα για τις ραδιοφωνικές εκπομπές της η Columbia. Εμείς τώρα βλέπουμε και ακούμε τον ίδιο τον Τσιτσάνη να παίζει και να τραγουδά τη Συννεφιασμένη Κυριακή μέσα από την εκπομπή τής Βελγικής τηλεόρασης τού 1963, που αποσπάσματά της σάς έχουμε δείξει κάμποσες φορές. Παραγωγός ο Jean-Antoine, ξεναγός ο Μίκης Θεοδωράκης. Και θέμα «La musique populaire grecque». 

Γιώργος Παπαστεφάνου