Με αφορμή άρθρο της Αντιγόνης Πάντα-Χαρβά στον ιστότοπο Propaganda που σε μεγάλο μέρος του αναδημοσιεύεται, με έβαλε σε σκέψεις η συμπεριφορά των δισεκατομμυριούχων celebrities και icon performers αλλά και μουσικών που διαγκωνίζονται για το ποιός θα αναδείξει καλύτερα την φιλανθρωπική του δράση και θα προβάλλει την ενσυναίσθησή του, ο λεγόμενος celebrity humanitarianism με τη γνωστή συνταγή «είμαστε με την ειρήνη — αρκεί να μη μας στοιχίσει».
Πρώτη και καλύτερη η Madonna που και τι δεν έχει κάνει, έχει ποζάρει με τον Netanyahu, έχει τραγουδήσει στο Τελ Αβίβ με φόντο την ισραηλινή σημαία, έχει δηλώσει ότι “αγαπά το Ισραήλ”. Και λίγο αργότερα, εμφανίζεται να εκλιπαρεί τον Πάπα στο Instagram να “πάει στη Γάζα και να δώσει το φως του”. Θυμίζει όσους ανάβουν κερί στον Άγιο Φανούριο για να βρουν αυτό που οι ίδιοι πέταξαν.
Οι U2, από την άλλη με κύριο εκπρόσωπό τους τον Bono, έχουν μάστερ στη «σωστή δόση» ανθρωπισμού. Ξέρουν πότε να καταγγείλουν, πότε να σωπάσουν και πότε να πουν κάτι αόριστο. Δεν είναι «ειδικοί στις πολιτικές της περιοχής», λένε — ή μάλλον είναι, αλλά όχι όταν απειλείται η σχέση τους με χορηγούς και συναυλιακούς κολοσσούς. Μόνο όταν το κοινό στα social έγινε πιεστικό, έβγαλαν τελικά μια δήλωση για τη Γάζα: καταδίκη της “καταστροφής αμάχων”, αναφορές στην “πείνα ως όπλο πολέμου”, λέξεις όπως “ανθρωπιστική κρίση” και “στρατιωτική κατοχή”.
Ο ορισμός του billionaire pacifism: στις λέξεις είσαι με τους αδύναμους, στις πράξεις με τους ισχυρούς.
Όλοι τα βλέπουν όλοι τα ακούν, λίγοι εκφράζουν άποψη. Χυλός....
Πηγή: https://popaganda.gr/postscripts/to-ypokritiko-sympan-tis-madonna-kai-ton-u2
Επιμέλεια Δημήτριος Φυλακτόπουλος 27/8/2025
