Οι Beatles μας βάζουν στα σπίτια τους και 63 χρόνια μετά το πρώτο επίσημο τραγούδι τους μας δείχνουν την απλότητα με την οποία έγραψαν και μας χάρισαν όλα αυτά τα αριστουργήματα με τα οποία γράφτηκε η ιστορία τους.
Δεν θα είναι υπερβολή αν πω ότι ήμουν ίσως ο πρώτος, εντάξει θεωρητικά είναι αδύνατον, που άκουσε τους Beatles, στην Ελλάδα, όμως θυμάμαι σαν να ήταν χθες που άκουσα για πρώτη φορά την νέα είσοδο του Love Me Do στο Βρετανικό τοπ 20. Αυτά τα ακούσματα τα μετέφερα σε αρκετούς φίλους της εποχής οι οποίοι θα τολμούσα να πω, εκτός από αυτούς που ήταν στο κοντινό περιβάλλον μου, έμαθαν τους Beatles κατά την διάρκεια του 1963.
Σχεδόν ολες οι αναρτήσεις μου περιέχουν πάντα ένα είδος παράπονου, γιατί αυτό και γιατί εκείνο, ειλικρινά πιστεύω ομως ότι είμαι τόσο αδικημένος γι' αυτά που έχω προσφέρει στον κόσμο, κυρίως βέβαια μέσω του Γιάννη, ώστε δικαιολογούμε σε κάποιο βαθμό, αλλά παράλληλα ήταν κάτι που το έκανα ηθελημένα, ποτέ δεν μου άρεσε η δημοσιότητα και ήθελα να είμαι πάντα στο περιθώριο, σαν, μαζοχιστικά να μου άρεσε η μη αναγνώριση στο ότι έκανα, απλά για να μπορώ να παραπονιέμαι στον εαυτό μου.
Κάτι σαν τον Lennon που σε αντίθεση με τον Paul, ποτέ δεν έλεγε εγώ έκανα αυτό, εγώ εκείνο.
Ακούω τώρα το Anthology 4 και τα τραγούδια έρχονται τόσο όμορφα στο μυαλό μου σε συνδυασμό με την κάθε εποχή, ώστε θα με μαλώσω που στιγμιαία πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη να μην τα ακούσω.
