Διαβάζω και ακούω για τον θάνατο των… ειδών της μουσικής. Διαβάζω για τα είδη και υπο-είδη που «γεννιούνται» και ξεπροβάλλουν από κάθε άκρη του κόσμου, αλλά κυρίως από κάθε απομακρυσμένο υπολογιστή από κάποια γωνιά του πλανήτη. Στον νέο αυτό «χάρτη» που ξεδιπλώνεται εμπρός μου, πριν προλάβω ν’ αφουγκραστώ και ν’ αφομοιώσω το κάθε ερέθισμα, οι αισθήσεις μου αντιλαμβάνονται και μια καινούργια του μετάλλαξη. Διαβάζω αλλά κυρίως βλέπω τον «θάνατο» εδώ και χρόνια των πάλαι ποτέ παραδοσιακών δισκοπωλείων και κατ’ επέκταση των ανθρώπων που αγαπούν την μουσική που παράγεται και πωλείται με ‘κείνο τον παλιομοδίτικο «φυσικό» τρόπο.
Έτσι μιας και η «βιολογική» αλυσίδα της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας έχει αλλάξει εντελώς εμείς ως ακροατές αλλά και ως «παίκτες» αυτού του νέου χώρου πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες.
Η επικράτηση νέων τρόπων, παραγωγής, μετάδοσης, ακρόασης και χρήσης μουσικής έχει αλλάξει με την χρήση του ίντερνετ όλο τον παγκόσμιο μουσικό χάρτη.
Τα νέα «είδη» έχουν δείξει εδώ και χρόνια την ανθεκτικότητα τους στις νέες συνθήκες βίωσης τους, ακρόασης και ακροαματικότητας. Η βιομηχανία πάντα «γεννά» νέα προϊόντα αλλά πιστεύω πως κυρίως επαφίεται στο μυαλό των δημιουργών και τους καλλιτεχνών πως θα περάσουν το «νέο» μήνυμα στον κόσμο.
Το Rap, Hip-Hop, Beatboxing. Electro-pop, Emo-rap, Crunk, Snap, Trap, Drill ίσως να ακούγονται σαν «άγνωστες» λέξεις από μια πιο «άγνωστη» γλώσσα για τους πολλούς, αλλά για τους μυημένους δεν είναι παρά ένας πιο εύκολος τρόπος επικοινωνίας για να ξεχωρίζουν ποιος είναι «μπροστά» ποιος «πίσω» και ποιος είναι πιο «ψαγμένος» με τους νέους κώδικες του «δρόμου» που το ίντερνετ, τα smartphone, τα tablets, η καλωδιακή τηλεόραση και η video-art, αλλάζει καθημερινά την ζωή μας χωρίς επιστροφή.
Η μουσική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας, χαράς και διασκέδασης για όλους. Πολλοί διατείνονται πως το ροκ «πέθανε» κάπου μετά το 1980. Δεν είμαστε εδώ για να εξιχνιάσουμε κανένα έγκλημα, ούτε να κάνουμε μάθημα νεκροψίας και μουσικής ανθρωπογεωγραφίας. Η μουσική εξελίσσεται, το ροκ εξελίσσεται και αν έχουμε ανοιχτά τ’ αυτιά μας, πάντα μπορούμε, όχι μόνο ν’ ακούμε καλή μουσική, αλλά και να την απολαμβάνουμε στο σύνολο της.
Πιο κάτω διάλεξα 13 κομμάτια που καλύπτουν με την ευρύτερη έννοια το ροκ κάτω από πολλές επιμειξίες, προσμίξεις και αποχρώσεις. Προσπάθησα ν’ αποφύγω κομμάτια πριν το 2000, εκτός από ένα που το θεώρησα «μπροστά» από την εποχή του. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει «σύγχρονο» και «παλιό» με στενές έννοιες, υπάρχει απλώς καλή και κακή μουσική όπως και άνθρωποι με γούστο που τους αρέσει να δοκιμάζουν «γεύσεις».
01-LIVING THINGS – LET IT RAIN – 2009
Οι Living Things, ήταν μια πολλά υποσχόμενη μπάντα από το Μιζούρι που αποτελούνταν από τρία αδέλφια! δεν κατάφεραν να συνεχίζουν μετά το 2011, αλλά άφησαν πίσω τους εξαιρετικά τραγούδια και δίσκους. Έχοντας αφομοιώσει την δυναμική των Stooges και την ερμηνευτική μανιέρα του Mick Jagger στο τραγούδι, “Let it rain” από τον τελευταίο τους δίσκο “Habeas Corpus” -2009 μας χαρίζουν ασπρόμαυρα ροκ όνειρα.
02-THE D4 –WHAT I WANT -2005
Στην άλλη άκρη της γης, στην Νέα Ζηλανδία, οι D4 θα μπορούσαν να είναι οι συνέχεια των Αυστραλών Saints, στην πρώτη τους περίοδο αλλά και γενικότερα η εξέλιξη του Νεοϋορκέζικου ήχου των seventies, αν δεν σταματούσαν το 2005 στο 2ο άλμπουμ “Out of my head”, απ’ όπου και το δυναμικό “What I want”
03-GIANTS OF SCIENCE – HERE’S THE PUNISHMENT -2005
Οι “Giants of Science” από την Αυστραλία είναι μια μπάντα που έχουν εμφανιστεί μαζί με τους MC5, Rollins Band, A Perfect Circle και άλλους. Μ’ αυτές τους τις συμμετοχές δεν αφήνουν περιθώρια για το τι παίζουν, αλλά για το πώς παίζουν. Το ομώνυμο κομμάτι από τον πρώτο τους δίσκο “Here’s the Punishment” το μεταφέρω εδώ από μια «ζωντανή» τους εμφάνιση στο Brisbane, γιατί μπορούμε να δούμε όλο το πάθος και την δύναμη τους επί σκηνής καθώς είναι ένα συγκρότημα που περιοδεύει συνεχώς.
04-AIRBOURNE –RUNNIN’ WILD -2008
Οι επίσης Αυστραλοί Airbourne μπορεί να ξεκίνησαν αρχικά σαν μια άλλη έκδοση των συμπατριωτών τους AC/DC, αλλά γρήγορα και σταθερά ανέβηκαν στην εκτίμηση του κόσμου γιατί ξέρουν να παίζουν όμορφα, με πολύ ενέργεια αλλά κυρίως να μεταφέρουν ατόφια το κέφι σε κάθε εμφάνιση τους. Hard Rock με άποψη, ταλέντο και εφευρετικότητα. Στην πρώτη τους μεγάλη επιτυχία “Runnin’ Wild”, στο video που ακολουθεί κάνει γκεστ εμφάνιση ως «οδηγός» ο Lemmy των Motorhead και το ταξίδι ξεκινά.
05-DANKO JONES – CODE OF THE ROAD -2008
Ένα άλμα στο Τορόντο του Καναδά για να συναντήσουμε ένα power-Hard-rock-punk-trio τους “Danko Jones” . Στο ίδιο μοτίβο με τους Airbourne, όσον αφορά το θέμα του video, αλλά με πιο αστυνομικό και «σκοτεινό» σενάριο. Στο τρομερά εκρηκτικό κομμάτι τους “Code of the road” μπλέκουν στην παρανομία, στην καταδίωξη, την διαφυγή από τον νόμο, το σεξ, τις επικίνδυνες γυναίκες αλλά κυρίως συναγωνίζονται στον γρήγορο τρόπο που παίζουν, επί και εκτός σκηνής.
06-THE CULT –PAINTED ON MY HEART –Ian Astbury -2000 Film: Gone in 60 seconds –ηχογραφήθηκε & με AEROSMITH
Το επόμενο κομμάτι δεν είναι «βγαλμένο» από κινηματογραφική ταινία αλλά γραμμένο για το remake του “Gone in 60 seconds” με τον Nicolas Cage. Το “Painted in my Heart” ηχογραφήθηκε το 2000 και από τους Aerosmith και από τους Cult, αλλά στο φιλμ προτιμήθηκε η απόδοση από τους Cult. Στο video που ανακατεύει την ερμηνεία των Cult με σκηνές από το φιλμ, έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε όλη την γοητεία της ερμηνείας του Ian Astbury μπροστά από το μικρόφωνο σε μια ερμηνεία που δικαιώνει την επιλογή των Doors, να τον διαλέξουν ως αντικαταστάτη του Jim Morrison στους “ The Doors of the 21st Century” το 2002.
07-THE BLINDERS –L’ ETAT C’ EST MOI -2018
Οι Blinders είναι από τις ελπιδοφόρες νέες μπάντες από την μουσική σκηνή του Manchester, που συνεχίζει να βγάζει νέα ονόματα. Με επιρροές από Cure, Clash, Fall, Nick Cave επιβεβαιώνουν με τον καλλίτερο τρόπο τι μπορεί να κάνει αλλά και τι μπορεί να προσφέρει ένα δυναμικό τρίο αν έχει «λόγο» και έμπνευση. Τα υπόλοιπα επί σκηνής.
08-OK GO! – DON’T ASK ME -2003
Οι “Ok Go!” ξεκίνησαν αρχικά από το Σικάγο πριν μεταναστεύσουν μουσικά στο Los Angeles, σαν μια παρέα φίλων με απλές ιδέες αλλά με πολύ φαντασία και μεράκι μπλέκοντας την μουσική, τον χορό, την video-art και την τεχνολογία κερδίζοντας την εκτίμηση του κόσμου και των ανθρώπων της τέχνης και του μάρκετινγκ, σταθερά και με αυξανόμενα άλματα σε πολύ διαφορετικούς χώρους. Το “Don’t ask me” είναι από την αρχή της καριέρας τους με πολύ αθωότητα και κέφι. Για πιο περίπλοκα πράγματα ψάξτε τους και θα σας εκπλήξουν φαντάζομαι ευχάριστα.
http://www.youtube.com/watch?v=GwpCb0qW-6Y
09-YOSHIDA BROTHERS –RISING -2006
Τον ίδιο αρχικά δρόμο ακολούθησαν και οι αδελφοί “Yoshida Brothers” από την Ιαπωνία. Ξεκινώντας σαν παραδοσιακό ντουέτο που έπαιζε των περιορισμένων ηχητικών δυνατοτήτων δίχορδο όργανο shamisen, έκαναν αρχικά επιτυχία επιμένοντας με το κέφι και το ταλέντο τους να γυρνάνε από επαρχία σε επαρχία. Κατόπιν προσθέτοντας νέους ήχους και περίτεχνους τρόπους παιξίματος, κατάφεραν να «περάσουν» την μουσική τους μέσα στις κονσόλες παιχνιδιών της Wii και της Nintento. Στο κομμάτι τους “Rising” πήγαν την φαντασία τους ένα βήμα παραπέρα. Απολαύστε τους.
10-ASTRID PROLL – CATASTROFE -2006 PUERTO RICO
Το rock σκληραίνοντας τον ήχο του, εξελίχθηκε σε Hard-rock μετά σε Heavy-metal, σε Grunge, Thrash και άλλα πολλά για να καταλήξει στον αρχικό του σκληρό ήχο ως Stoner. Στην παγκοσμιοποίηση των ειδών και των μουσικών όλα μπορούν να γίνουν. Έτσι και στο Πουέρτο Ρίκο εκτός από surf και μουσική Salsa, μπορείς να βρεις και τους “Astrid Proll” να παίζουν δαιμόνιο και «καταστροφικό» Stoner-rock. Η Astrid Proll ήταν η νεαρή φωτογράφος που στρατολογήθηκε στην δεκαετία του ’70 στην Γερμανία από τον Αντρέα Μπάαντερ στην ακροαριστερή οργάνωση του αντάρτικου πόλεων «Φράξια Κόκκινος Στρατός». Όπως καταλάβατε στο video που ακολουθεί τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά καταστροφικά.
11-TRANS AM – STRONG SENSATIONS -1996
Οι “Trans Am” εκτός από το αγωνιστικό macho αυτοκίνητο της Pontiac που παρήχθη ως αντίπαλος της Ford Mustag, είναι και ένα δυναμικό τρίο από το Maryland, που ενσωματώνουν στον ήχο τους επιρροές από πολύ διαφορετικά είδη. Ο ήχος τους είναι συμπαγής και πολύπλοκα δομημένος. Το κομμάτι τους “Strong Sensations” δεν υπάρχει σε κανένα δίσκο τους εκτός από μια «περίεργη» συλλογή που κυκλοφόρησε δωρεάν με το περιοδικό “Tuba Frenzy”.
12-DAVY KNOWLES –TEAR DOWN THE WALLS -2009
Ο Blues-rock κιθαρίστας Davy Knowles είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση βιρτουόζου και ευρηματικού συνθέτη και κιθαρίστα. Από μικρός έδειξε την κλίση στην κιθάρα και το blues και αφού σχημάτισε διάφορες μπάντες και απέκτησε εμπειρία, ακολούθησε σόλο καριέρα. Το ταλέντο του δεν άργησε να το ξεχωρίσει και να το προβάλλει ο Joe Satriani με τον οποίο περιόδευσε και τον συνόδευσε σε διάφορα μέρη. Εδώ προτίμησα μια εμφάνιση του, στην «ζωντανή» ραδιοφωνική εκπομπή “Bob & Tom Show”
13- ASAF AVIDAN – IN A BOX II –HER LIES –2012
Τελευταίο άφησα τον Εβραϊκής καταγωγής Asaf Avidan. Είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε και να τον απολαύσουμε τον περασμένο Μάρτιο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ο Avidan είναι μια ιδιαίτερη πραγματικά περίπτωση, που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο, την σοπράνο φωνή του με τα Delta-blues και την αυτοσχεδιαστική ικανότητα της Jazz με την Mc’ τεχνολογία, το Θεατρικό παιχνίδι του αρχαίου τραγωδού και τις επιρροές του από την Amy Winehouse. Τα κάνει όλα μόνος του και μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό και διψασμένους γι’ ακόμη περισσότερα.
Δείτε ακόμη:
>> Είμαστε για τα πανηγύρια ή κάνουμε εξαγωγή χιούμορ...; Μέρος 'Α
>> Γιορτές, καρναβάλια, πέταμα αετού, διασκεδάσεις και άλλα...πανηγύρια
>> Τσιγάρο και τέχνη στη μουσική αλλά... με εικόνες
>> Άν οι κωφοί τραγουδούν, οι τυφλοί ακούνε...;
>> Χριστούγεννα με άλμπουμ χωρίς σύνορα και Ταμπού...!
>> Πόλεμος, καλλίγραμμα πόδια και αλεξίπτωτα...!
>> Στο πάζλ των αναμνήσεων:«Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα»...
