Bauhaus μια μπάντα με ειδικό κοινό
Οι Bauhaus είναι μια μπάντα με ειδικό και ιδιαίτερα αφοσιωμένο κοινό.
Αν και ποτέ δεν έγιναν mainstream με την εμπορική έννοια, θεωρούνται η πρωτοποριακή μπάντα του gothic rock, όπου ουσιαστικά έθεσαν τα θεμέλια της αισθητικής και του ήχου που θα ακολουθούσαν πολλοί άλλοι.
Γιατί έχουν “ειδικό κοινό”
-
Σκοτεινή αισθητική: Ο μινιμαλισμός, η μετα-πανκ ενέργεια και ο θεατρικός χαρακτήρας τους απευθύνονται σε ανθρώπους που έλκονται από πιο υποβλητικά ή “μη εμπορικά” καλλιτεχνικά ρεύματα.
-
Πρωτοποριακός ήχος: Μίξη post-punk, art rock και avant-garde στοιχείων που δεν είναι για όλους.
-
Εικαστική ταυτότητα: Ο όρος Bauhaus παραπέμπει και στη γερμανική σχολή τέχνης, κάτι που ενισχύει τη σύνδεση με ακροατές που εκτιμούν την αισθητική και την τέχνη.
-
Cult status: Τραγούδια όπως Bela Lugosi’s Dead έγιναν ύμνοι για συγκεκριμένες subcultures (goth, darkwave, alternative), δημιουργώντας μια κοινότητα που τους λατρεύει ως “ιδρυτές” του είδους.
Ποιοι τους ακολουθούν
-
Fans της goth σκηνής
-
Λάτρεις του post-punk και του dark alternative
-
Άτομα με ενδιαφέρον για εικαστικές τέχνες και avant-garde αισθητική
-
Μουσικόφιλοι που εκτιμούν το υποβλητικό, θεατρικό, μη εμπορικό ύφος
Οι Bauhaus αποτελούν μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες του μετα-πανκ κινήματος και θεωρούνται οι θεμελιωτές του gothic rock. Σχηματίστηκαν το 1978 στο Northampton της Αγγλίας από τους Peter Murphy (φωνή), Daniel Ash (κιθάρα), David J (μπάσο) και Kevin Haskins (ντραμς). Το όνομα της μπάντας προέρχεται από τη γερμανική σχολή τέχνης Staatliches Bauhaus, γεγονός που δεν ήταν τυχαίο, καθώς από την αρχή ήθελαν να εκφράσουν μια αισθητική που συνδύαζε μινιμαλισμό, γεωμετρική καθαρότητα και έντονη θεατρικότητα. Η ουσία της μουσικής τους ήταν μια σκοτεινή, ψυχρή και ατμοσφαιρική προσέγγιση που αντλούσε στοιχεία από το punk, αλλά απομακρυνόταν από την ωμή ενέργειά του, υιοθετώντας έναν πιο καλλιτεχνικό, πειραματικό χαρακτήρα.
Η πρώτη τους ηχογράφηση, το "Bela Lugosi’s Dead" (1979), κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη εταιρεία Small Wonder και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια στην ιστορία της goth σκηνής. Με διάρκεια σχεδόν εννέα λεπτών και υποβλητικό, σχεδόν νεκρικό ρυθμό, το κομμάτι καθιέρωσε τη μπάντα στο underground κοινό και ανέδειξε τον Murphy ως χαρισματικό, σχεδόν μυθικό frontman. Το 1980 υπέγραψαν με την 4AD και στη συνέχεια με την Beggars Banquet, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο άλμπουμ τους "In the Flat Field". Ο δίσκος χαρακτηριζόταν από ωμότητα, εντάσεις και μια ιδιαίτερη αισθητική που δίχαζε τους κριτικούς αλλά συγκέντρωσε φανατικό ακροατήριο· σήμερα θεωρείται ορόσημο της post-punk εποχής.
Με το "Mask" (1981), οι Bauhaus διεύρυναν τον ήχο τους ενσωματώνοντας περισσότερο πειραματισμό, κρουστά και ασυνήθιστες ενορχηστρώσεις, αποδεικνύοντας ότι δεν ήθελαν να περιοριστούν σε ένα στενό είδος. Ακολούθησε το "The Sky’s Gone Out" (1982), ένας πιο ώριμος δίσκος που συνδύαζε σκοτεινή ατμόσφαιρα με πιο μελωδικές στιγμές. Το τέταρτο άλμπουμ τους, "Burning from the Inside" (1983), ηχογραφήθηκε σε μια περίοδο εντάσεων και εσωτερικών συγκρούσεων, κυρίως λόγω της κατάστασης υγείας του Murphy και της αυξανόμενης δημιουργικής απόστασης μεταξύ των μελών. Παρά τα προβλήματα, το άλμπουμ διαθέτει μερικές από τις πιο ιδιαίτερες συνθέσεις τους, αν και η ηχογράφησή του σηματοδότησε ουσιαστικά το τέλος της πρώτης περιόδου της μπάντας.
Οι Bauhaus διαλύθηκαν το 1983, λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ και μια σειρά συναυλιών. Τα μέλη συνέχισαν σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια: ο Peter Murphy ακολούθησε επιτυχημένη σόλο καριέρα με ιδιαίτερο ύφος, ενώ οι Ash, David J και Haskins σχημάτισαν τους Love and Rockets, ένα συγκρότημα με πιο ψυχεδελικό και εναλλακτικό προσανατολισμό που γνώρισε εμπορική επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα, ο Ash δημιούργησε και τους Tones on Tail, άλλο ένα project με cult status.
Η επιρροή των Bauhaus δεν σταμάτησε με τη διάλυσή τους. Η αισθητική τους, τόσο οπτική όσο και μουσική, έγινε βασικό στοιχείο της διεθνούς goth κουλτούρας. Από τον τρόπο ένδυσης έως τον θεατρικό τρόπο σκηνικής παρουσίας, οι Bauhaus επηρέασαν αμέτρητους καλλιτέχνες και κινήματα. Η επανένωση του 1998 για μια περιοδεία έδειξε ότι η φήμη τους είχε ενισχυθεί σημαντικά και ότι το κοινό τους είχε μεγαλώσει. Ακολούθησαν επιλεκτικές επανασυνδέσεις, με κορυφαία την κυκλοφορία του "Go Away White" το 2008, του πρώτου τους άλμπουμ μετά από 25 χρόνια. Παρότι ο δίσκος είχε θετική υποδοχή, η μπάντα ανακοίνωσε ξανά τη διάλυσή της πριν ακόμη ξεκινήσει πλήρη προώθηση.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι Bauhaus παρέμειναν ένα σημείο αναφοράς για το εναλλακτικό και σκοτεινό ροκ. Η αισθητική τους εξακολουθεί να επηρεάζει τόσο μουσικούς όσο και δημιουργούς άλλων τεχνών. Παρά τις διακοπτόμενες επανασυνδέσεις τους, κάθε εμφάνιση ή νέα κυκλοφορία συνοδεύεται από έντονη προσμονή. Η κληρονομιά τους έγκειται όχι μόνο στον πρωτοποριακό ήχο τους, αλλά και στη διαμόρφωση μιας ολόκληρης υποκουλτούρας που συνεχίζει να εξελίσσεται γύρω από τις ιδέες και τα συναισθήματα που αυτοί πρώτοι αποτύπωσαν.
