Η δυναμική των Aerosmith μετά από δεκαετίες πορείας είναι εντυπωσιακή. Λίγα συγκροτήματα καταφέρνουν να διατηρήσουν τόσο ζωντανή σκηνική παρουσία, χαρακτηριστικό ήχο και χημεία μεταξύ των μελών τους για τόσο μεγάλο διάστημα.
Η φωνή του Steven Tyler, η κιθάρα του Joe Perry και η συνολική ενέργεια της μπάντας δείχνουν πως, παρά τα χρόνια και τις δυσκολίες, έχουν μια αυθεντικότητα που δύσκολα αντιγράφεται. Κάθε εμφάνισή τους μοιάζει σαν να δίνουν το 100% ξανά και ξανά.
Η ιστορία των Aerosmith είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές διαδρομές στο χώρο της αμερικανικής ροκ μουσικής. Το συγκρότημα σχηματίστηκε επισήμως το 1970 στη Βοστώνη, όταν ο τραγουδιστής Steven Tyler γνώρισε τον κιθαρίστα Joe Perry και τον μπασίστα Tom Hamilton, οι οποίοι έπαιζαν ήδη μαζί. Σύντομα προστέθηκαν ο κιθαρίστας Brad Whitford και ο ντράμερ Joey Kramer, ολοκληρώνοντας τη σύνθεση που θα έμενε γνωστή ως "το πιο καυτό συγκρότημα της Αμερικής". Από την αρχή, οι Aerosmith ξεχώρισαν για τον συνδυασμό μπλουζ ροκ και hard rock, για την εκρηκτική παρουσία του Tyler και για τη χημεία μεταξύ Tyler και Perry, το περίφημο “Toxic Twins” δίδυμο.
Το 1973 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Aerosmith, στο οποίο περιλαμβανόταν και το “Dream On”, τραγούδι που αργότερα θα γινόταν κλασικό. Αν και το άλμπουμ δεν γνώρισε άμεσα τεράστια επιτυχία, αποτέλεσε το θεμέλιο για την ανοδική τους πορεία. Ακολούθησαν τα Get Your Wings (1974) και Toys in the Attic (1975), το οποίο περιείχε μεγάλες επιτυχίες όπως το “Sweet Emotion” και τη θρυλική εκτέλεση του “Walk This Way”, που τους καθιέρωσε ως ηγέτες του αμερικανικού ροκ. Η περίοδος αυτή θεωρείται από πολλούς ως η “χρυσή εποχή” του συγκροτήματος, με συνεχείς περιοδείες, υψηλές πωλήσεις και τη δημιουργία ενός φανατικού κοινού.
Ωστόσο, η άνοδος συνοδεύτηκε και από έντονες προσωπικές και επαγγελματικές δυσκολίες. Η κατάχρηση ουσιών από μέλη του συγκροτήματος, ιδιαίτερα από το δίδυμο Tyler–Perry, οδήγησε σε εσωτερικές συγκρούσεις και πτώση της δημιουργικότητας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80, αυτή η κατάσταση κορυφώθηκε, με τον Perry να αποχωρεί το 1979 και τον Whitford το 1981. Τα άλμπουμ της περιόδου εκείνης δεν κατάφεραν να έχουν την ίδια απήχηση και το μέλλον του συγκροτήματος φαινόταν αβέβαιο.
Η αναγέννηση ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ο Perry και ο Whitford επέστρεψαν και ολόκληρο το συγκρότημα μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Το 1986 συνεργάστηκαν με τους Run-DMC σε μια νέα εκδοχή του “Walk This Way”, μια συνεργασία που όχι μόνο αναζωογόνησε το ίδιο το τραγούδι αλλά και έφερε σε επαφή το ροκ με τη χιπ χοπ κουλτούρα, ανοίγοντας νέους δρόμους στη μουσική βιομηχανία. Το Permanent Vacation (1987) και ακόμη περισσότερο το Pump (1989) σηματοδότησαν την πλήρη επιστροφή των Aerosmith στο προσκήνιο, με επιτυχίες όπως “Dude (Looks Like a Lady)”, “Love in an Elevator” και “Janie’s Got a Gun”.
Η δεκαετία του ’90 συνεχίστηκε εξίσου δυναμικά. Το Get a Grip (1993) έγινε ένα από τα πιο εμπορικά άλμπουμ τους, χάρη σε τραγούδια όπως “Cryin’”, “Crazy” και “Amazing”, τα οποία συνοδεύτηκαν από εντυπωσιακά βιντεοκλίπ. Το 1998, το “I Don’t Want to Miss a Thing” από το soundtrack της ταινίας Armageddon έγινε το πρώτο τους τραγούδι που έφτασε στο Νο.1 των charts, ανοίγοντάς τους νέες γενιές ακροατών.
Στον 21ο αιώνα, οι Aerosmith συνέχισαν να περιοδεύουν και να κυκλοφορούν μουσική, διατηρώντας μια από τις πιο σταθερές και ενεργές παρουσίες στη ροκ σκηνή. Παρά προβλήματα υγείας, εντάσεις και παύσεις, η μπάντα κατάφερε να παραμείνει ενεργή για πάνω από πέντε δεκαετίες. Η είσοδός τους στο Rock and Roll Hall of Fame το 2001 επιβεβαίωσε τη σημασία τους στην ιστορία της μουσικής.
Σήμερα, οι Aerosmith θεωρούνται ένα από τα πιο επιδραστικά και διαχρονικά συγκροτήματα στην παγκόσμια ροκ σκηνή. Η ιδιαίτερη ενέργεια, ο χαρακτηριστικός ήχος και η αδιάκοπη παρουσία τους στη μουσική βιομηχανία αποδεικνύουν πως, παρά τις αντιξοότητες, η δυναμική τους παραμένει μοναδική.
Η πρόσφατη συνεργασία τους με τον Yungblud είναι μέσα στον ήχο της εποχής
