Otis Redding αν ζούσε ίσως γινόταν Βασιλιάς της Soul
Ο Otis Redding, με τη φωνή, το πάθος και τη δύναμη που μετέφερε σε κάθε ερμηνεία του, είχε όλα τα στοιχεία για να γίνει ο «Βασιλιάς της Soul» αν δεν είχε φύγει τόσο νωρίς.
Τραγούδια όπως το Try a Little Tenderness, I've Been Loving You Too Long, και φυσικά το (Sittin’ On) The Dock of the Bay (που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του) δείχνουν πόσο μπροστά ήταν μουσικά — συνδύαζε το raw συναίσθημα του gospel με τη ρυθμικότητα του rhythm & blues.
Αν ζούσε, πιθανότατα θα είχε σταθεί δίπλα (ή και πάνω) σε ονόματα όπως ο James Brown, ο Marvin Gaye και ο Sam Cooke.
Αν ο Otis Redding ζούσε – ο χαμένος βασιλιάς της soul
Τον Δεκέμβριο του 1967, η soul μουσική έχασε τη φωνή που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε νέα εποχή. Ο Otis Redding, μόλις 26 ετών, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στη λίμνη Monona του Ουισκόνσιν. Λίγες μέρες πριν, είχε ηχογραφήσει το (Sittin’ On) The Dock of the Bay, ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει ο πρώτος μεταθανάτιος αριθμός ένα της soul και ίσως το προοίμιο μιας πιο ώριμης, στοχαστικής κατεύθυνσης για το είδος. Αν ο Otis είχε ζήσει, η ιστορία της μαύρης μουσικής ίσως να είχε γραφτεί διαφορετικά.
Ο Redding ήταν ήδη ο αδιαμφισβήτητος πρεσβευτής του ήχου του Stax Records — ενός πιο ωμού, αυθεντικού ύφους σε αντίθεση με τη στιλπνή Motown. Η φωνή του είχε το πάθος του gospel, την ένταση του blues και τη σωματικότητα του rhythm & blues. Σε μια εποχή που η Αμερική έβραζε από κοινωνικές και φυλετικές εντάσεις, ο Otis εξέφραζε τη φωνή του λαού με τρόπο που κανείς άλλος δεν μπορούσε. Ήταν ο τραγουδιστής που μπορούσε να ραγίσει καρδιές σε ένα στάδιο γεμάτο ή να μετατρέψει μια απλή ερωτική μπαλάντα σε ψυχική εξομολόγηση.
Αν δεν είχε χαθεί τόσο νωρίς, πολλοί πιστεύουν ότι θα είχε γίνει ο «βασιλιάς της soul», ένας ρόλος που μετά τη δολοφονία του Sam Cooke έμεινε κενός. Το ύφος του ήδη άρχιζε να εξελίσσεται – το Dock of the Bay είχε folk αποχρώσεις, ένα στοιχείο σπάνιο για την εποχή. Είναι πολύ πιθανό να είχε ακολουθήσει τα βήματα της κοινωνικά συνειδητοποιημένης soul των αρχών του ’70, να είχε σταθεί δίπλα στον Marvin Gaye του What’s Going On ή να είχε επηρεάσει την αναδυόμενη funk σκηνή του James Brown και αργότερα των Isaac Hayes και Curtis Mayfield.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, μπορούμε να φανταστούμε τον Otis να συνεργάζεται με την Aretha Franklin, να γράφει μουσική με τον Stevie Wonder, ίσως ακόμη και να ανοίγει δρόμο για την είσοδο της soul στα rock φεστιβάλ — όπως είχε ήδη κάνει στο Monterey Pop Festival του ’67, όπου εντυπωσίασε το λευκό κοινό και έσπασε τα φυλετικά σύνορα της μουσικής βιομηχανίας. Με την εκρηκτική σκηνική του παρουσία και τη φυσική του ηγετικότητα, θα μπορούσε εύκολα να έχει γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, κάτι ανάμεσα στον Elvis της soul και τον Dylan του πάθους.
Σήμερα, περισσότερο από πενήντα χρόνια μετά, η επιρροή του ακούγεται ακόμα. Από τον Al Green ως τον Leon Bridges, από τη Amy Winehouse ως τον Anderson .Paak, όλοι κουβαλούν λίγο από το πνεύμα του Otis Redding — εκείνο το μείγμα μελαγχολίας και δύναμης που έκανε τη soul κάτι περισσότερο από μουσική: την ψυχή του ανθρώπου σε ήχο. Αν είχε ζήσει, ίσως να μην ψάχναμε σήμερα ποιος είναι ο βασιλιάς της soul. Θα τον είχαμε ήδη βρει.
