Steven Wilson ο ηγέτης των Porcupine Tree

Steven Wilson ο ηγέτης των Porcupine Tree

Ο Steven Wilson είναι ο ιδρυτής, κύριος συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και παραγωγός του συγκροτήματος Porcupine Tree.

Λίγα βασικά στοιχεία:

• Οι Porcupine Tree δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως προσωπικό project του Wilson, αλλά εξελίχθηκαν σε πλήρες συγκρότημα με μέλη όπως ο Richard Barbieri (πλήκτρα), ο Colin Edwin (μπάσο) και ο Gavin Harrison (τύμπανα).

• Η μουσική τους κινείται ανάμεσα στο progressive rock, art rock, ambient, και metal, με επιρροές από Pink Floyd, King Crimson, αλλά και σύγχρονες τάσεις.

• Μερικοί από τους πιο γνωστούς δίσκους των Porcupine Tree είναι:

  • In Absentia (2002)

  • Deadwing (2005)

  • Fear of a Blank Planet (2007)

  • Closure/Continuation (2022), που σηματοδότησε την επιστροφή τους μετά από 13 χρόνια απουσίας.

Εκτός από τους Porcupine Tree, ο Steven Wilson έχει μια πλούσια σόλο καριέρα με άλμπουμ όπως Hand. Cannot. Erase. και The Future Bites, ενώ είναι και παραγωγός/μειξάριστης remixes για καλλιτέχνες όπως οι King Crimson, Yes, Jethro Tull και Roxy Music.

O Steven Wilson είναι μία από τις πιο δημιουργικές και πολυσχιδείς μορφές του σύγχρονου progressive rock. Παρακάτω μια συνοπτική αλλά πλήρης περιγραφή της καλλιτεχνικής του πορείας:

Πρώτα χρόνια & πρώτα projects (1980s – αρχές 1990s)

Ο Wilson γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο και από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική παραγωγή και την ηχογράφηση στο σπίτι.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δημιούργησε δύο projects:

• No-Man (μαζί με τον Tim Bowness) — πιο ambient/art pop ύφος.

• Porcupine Tree — αρχικά ως φανταστικό συγκρότημα, project-παρωδία ψυχεδελικού rock, που όμως εξελίχθηκε σε σοβαρό καλλιτεχνικό εγχείρημα.

Η άνοδος των Porcupine Tree (1990s – 2009)

Από τα πρώτα άλμπουμ (On the Sunday of Life..., Up the Downstair, The Sky Moves Sideways) διαφαίνεται η αγάπη του Wilson για τον ήχο των Pink Floyd και τη σύγχρονη ψυχεδέλεια.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, με άλμπουμ όπως Signify και Stupid Dream, οι Porcupine Tree απέκτησαν σταθερό line-up και απέκτησαν αναγνωρισιμότητα στο progressive κοινό.

Η χρυσή περίοδος ήρθε με:

• In Absentia (2002) — με πιο heavy prog ήχο.

• Deadwing (2005)

• Fear of a Blank Planet (2007) — θεματικά ώριμο, με επιρροές από τη σύγχρονη αποξένωση και την τεχνολογία.

Μετά το The Incident (2009), το συγκρότημα «πάγωσε» τη δραστηριότητά του για πάνω από μια δεκαετία.

Σόλο καριέρα & νέα κατεύθυνση (2010 – σήμερα)

Ο Wilson ξεκίνησε μια σόλο πορεία με πιο προσωπικό και πειραματικό ύφος:

• Insurgentes (2008) — πρώτο προσωπικό άλμπουμ, σκοτεινό και κινηματογραφικό.

• Grace for Drowning (2011) — πιο progressive/jazz προσέγγιση.

• The Raven That Refused to Sing (2013) — άλμπουμ-ύμνος του prog rock, εμπνευσμένο από ιστορίες φαντασμάτων.

• Hand. Cannot. Erase. (2015) — συγκλονιστικό concept album βασισμένο σε αληθινή ιστορία απομόνωσης στο Λονδίνο.

• To the Bone (2017) και The Future Bites (2021) — πιο pop/ηλεκτρονική στροφή, με κοινωνικά και τεχνολογικά σχόλια.

Το 2022, οι Porcupine Tree επέστρεψαν με το άλμπουμ Closure/Continuation, που συνδύασε το παλιό prog με τη σύγχρονη αισθητική του Wilson.

Παραγωγός και remixer

Πέρα από τη δική του μουσική, ο Wilson έχει αναγνωριστεί διεθνώς για τις audiophile remixes σε 5.1 surround ήχο για ιστορικά άλμπουμ καλλιτεχνών όπως:

• King Crimson

• Yes

• Jethro Tull

• Roxy Music

• Tears for Fears

• Black Sabbath

Οι remixes του θεωρούνται υποδειγματικοί για τον σεβασμό στο πρωτότυπο υλικό και την καθαρότητα του ήχου.

Καλλιτεχνική ταυτότητα

Ο Steven Wilson διακρίνεται για:

• την ηχητική τελειομανία του,

• τη θεματική του εμβάθυνση (αποξένωση, τεχνολογία, θάνατος, μοναξιά),

• και τη διάθεση πειραματισμού — πάντα με σεβασμό στην παράδοση του progressive.

1. Πολλαπλές μουσικές ταυτότητες

Ο Wilson δεν περιορίζεται σε ένα μουσικό είδος· κινείται με φυσικότητα ανάμεσα σε:

• Progressive rock (Porcupine Tree, The Raven That Refused to Sing)

• Ambient και drone μουσική (Bass Communion)

• Experimental pop / art rock (Blackfield, No-Man)

• Electronica & synth-pop (στο The Future Bites)

Αυτό του επιτρέπει να εξερευνά νέες ηχητικές φόρμες χωρίς να επαναλαμβάνεται.

🔊 2. Ηχογράφηση & παραγωγή ως τέχνη

Ο Wilson θεωρεί την παραγωγή μέρος της ίδιας της καλλιτεχνικής διαδικασίας.

• Χρησιμοποιεί αναλογικά όργανα και παλιά synths σε συνδυασμό με ψηφιακή τεχνολογία, αναζητώντας πάντα τον πιο «ανθρώπινο» ήχο.

• Είναι εμμονικός με τη λεπτομέρεια: κάθε ήχος, κάθε ανάσα, κάθε reverberation έχει σημασία.

• Οι surround mixes (5.1) του έχουν καθιερώσει νέα στάνταρ στο audiophile κοινό.

🧩 3. Μουσική ως αφήγηση και concept

Δεν τον ενδιαφέρει μόνο η μουσική, αλλά και η ιδέα πίσω από αυτή.

Κάθε του δίσκος είναι συνήθως ένα conceptual έργο:

• Hand. Cannot. Erase. — απομόνωση και κοινωνική αορατότητα.

• Fear of a Blank Planet — εθισμός στην τεχνολογία και αποξένωση της νεολαίας.

• The Future Bites — κριτική στην κουλτούρα του καταναλωτισμού και των social media.

Αυτή η διεπιστημονική προσέγγιση (μουσική, ψυχολογία, κοινωνιολογία, τεχνολογία) δείχνει το εύρος του.

4. Συνεχής εξέλιξη – ποτέ στάσιμος

Κάθε νέο του άλμπουμ σπάει τις προσδοκίες του προηγούμενου.

Όπως έχει πει ο ίδιος:

“If you’re not changing, you’re not really being creative.”

Αυτό σημαίνει ότι δεν φοβάται να αποξενώσει μέρος του κοινού του αν πιστεύει ότι ο ήχος πρέπει να εξελιχθεί — π.χ. η μετάβασή του από το prog rock στο pop/electronic στοιχείο του The Future Bites ήταν συνειδητή επιλογή.

5. Ολιστική αισθητική

Ο Wilson δίνει τεράστια σημασία στην οπτική και αισθητική ταυτότητα:

• Εξώφυλλα και artwork σε συνεργασία με τον φωτογράφο Lasse Hoile.

• Χρήση video art και projections στις συναυλίες του.

• Σκηνοθετημένες συναυλίες με θεατρική διάσταση.

Η μουσική του είναι πολυαισθητηριακή εμπειρία.