Ηρθε η στιγμή να σχολιάσω ένα ακόμα κλασικό αριστούργημα της πρώτης progressive εποχής που είχαμε την τύχη να ακούσουμε στην εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη, με αφορμή την απώλεια του μπασίστα και βασικού ιδρυτικού μέλους των Moody Blues John Lodge στις 10/10/2025.
Το συγκεκριμένο καθοριστικό για τους Moody Blues concept progressive album “Days of future passed” του 1967, έχω να το ακούσω ολοκληρωμένο πολλά χρόνια! Καθώς επίσης και να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναδώ και να ξαναθαυμάσω, έστω και διαδικτυακά, αυτό το καταπληκτικό εξώφυλλο του δίσκου βινυλίου. Συγκινήθηκα πραγματικά!
Θεωρώ πως η σύλληψη αυτής της ευφυούς ιδέας των δημιουργών του γκρουπ, σχετικά με τον ιδιαίτερο συμβολισμό και την περιγραφή των συναισθημάτων που βιώνουν στο κάθε κομμάτι της μέρας ή της κάθε αντίστοιχης μέρας που κυλά, που λέγεται ζωή, (Η μέρα ξεκινά, Η αυγή, Το πρωινό, Το μεσημέρι, Το Απόγευμα , Το βράδυ και η Νυχτα) μέσα απ τους υπέροχους στίχους και την ανάλογη μουσική, απ τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι τις νυχτερινές και μεταμεσονύκτιες, αποτέλεσε τη μοναδικότητα αυτού του άλμπουμ.
Το πιο ενδιαφέρον και συναρπαστικό, κατά την άποψή μου πάντα, σημείο του άλμπουμ, είναι εκεί που στην αρχή της ημέρας … “ Η μέρα ξεκινά”
(The Day Begins)” κάπου στη μέση του κομματιού, ακούμε για λίγο να γίνεται η σύνδεση με τη νύχτα (The Night) μέσα απ την απαλή και χαμηλή μουσική υπόκρουση του αριστουργηματικού επιλόγου “ Nights in White Satin”, το οποίο θα ακουστεί αυτούσιο στο τέλος και θα αποτελέσει και το αποκορύφωμα της ομορφιάς της νύχτας να ολοκληρώνει την τελειότητα του κύκλου ενός ολόκληρου 24ωρου. Σαν δηλαδή η ανάμνηση του μεγαλείου της νύχτας που πέρασε, λόγω της τελειότητας της, να μπορεί να συνοδεύει το ξεκίνημα της καινούργιας μέρας, ώστε η διάρκεια της να είναι αισιόδοξη μέχρι το τέλος της … και να ενώνεται ξανά με το ξεκίνημα της επόμενης μέρας!
Η μουσική αυτού του άλμπουμ, μέσα απ όλα τα κομμάτια/μέρη του 24ωρου, τα οποία έχουν φανερά σημαντικές επιρροές από σπουδαία κλασικά δημιουργήματα, θα παραμένει ένα διαχρονικό εμβληματικό έργο, του οποίου ιδιαίτερα το κλείσιμο με το κομμάτι “Nights in White Satin”, θα μας απογειώνει κάθε φορά που θα το ακούμε!
