Μιλάγαμε με τον Γιώργο Παπαστεφάνου για την δεκαετία του '50 και την αύρα που έβγαινε στην καθημερινότητα σε κάθε δραστηριότητα εκείνη την εποχή.
Τα πράγματα ήταν σαφώς πιο απλά, δεν υπήρχε αυτός ο ρυθμός που εξοντώνει τους ανθρώπους διαλύοντας συχνά οικογένειες.
Ναι δεν υπήρχε το διαδίκτυο. στηνόμασταν όμως όλοι έξω από ένα παράθυρο να ακούσουμε από το ραδιόφωνο τις συνέχειες του Τζων Γκρηκ, τρώγοντας αβγά με κακάο ή σοκολάτα.
Οι μεγαλύτεροι έκαναν συχνά πάρτι και η γειτονιά κάθε Σάββατο σχεδόν ήταν στο πόδι με εμάς τους μικρούς να χαζεύουμε τους μεγάλους.
Κυριακή απόγευμα όλοι στημένοι στα ραδιόφωνα που είχε η γειτονιά για να ακούσουμε τα ματς της αγωνιστικής.
Εμείς έχουμε ακόμα μέσα μας την μυρωδιά της δεκαετίας που ήμασταν παιδιά.
