Τα σημερινά παιδιά στην Ελλάδα  δεν αφιερώνουν σχεδόν καθόλου χρόνο στην μουσική

Όσοι από εμάς είχαν την τύχη να ασχοληθούν επαγγελματικά με την μουσική το πέτυχαν γιατί το είχαν σαν παιδικό όνειρο, αλλά παράλληλα είχαν και μεγάλη τύχη, όπως πρέπει να συμβαίνει άλλωστε σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνικές δραστηριότητες για να πετύχεις.

Όπως οι αθλητές περνούν τις περισσότερες ώρες τους στο στούντιο, ή οι μουσικοί εξασκούνται σε κάποιο όργανο που αγαπούν, έτσι κι εγώ μδ τον Πετρίδη περνάγαμε τον  περισσότερο χρόνο μας ακούγοντας ραδιόφωνο ή δίσκους μόλις αποκτήσαμε το πρώτο μας στερεοφωνικό.

Τα σημερινά παιδιά στην Ελλάδα  δεν αφιερώνουν σχεδόν καθόλου χρόνο στην μουσική, το ραδιόφωνο δεν είναι ελκυστικό γι' αυτούς ενώ αγνοούν τα μηχανήματα που αναπαράγουν ήχο.

Μόνο από τα κινητά τους σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές ίσως θα ακούσουν λίγο χιπ χοπ αλλά και πάλι αγνοώντας τους καλλιτέχνες.

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν θα αλλάξει εύκολα αυτό, ναι πάνε  σε συναυλίες, αλλά οι γνωστοί νέοι σε ηλικία  καλλιτέχνες είναι ακριβοί, ενώ οι παλιοί που φέρνουν τα διάφορα γραφεία έχουν έλθει αρκετές φορές και σε κάποια φάση θα πάψουν να συγκινούν τους νεότερους.

Η μουσική όμως δημιουργεί φιλίες, και σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, βέβαια αυτό δεν δείχνει να είναι στις προτεραιότητες των πολιτικών μας που πιστεύουν ότι η έλξη προς το ίδιο φύλο πρέπει να ενισχυθεί, έτσι μειώνονται οι σχέσεις και οι γεννήσεις παιδιών και αυξάνεται η φοβία προς το αντίθετο φύλο..