Τωρα βράδυ Κυριακής και στο κλείσιμο αυτης της εβδομάδας, θα σταθώ σ
ένα γενικότερο σχόλιό μου σε σχέση με τα τραγούδια που προτείνουμε όλοι εμείς οι ακροατές για το αφιέρωμα στις γυναίκες που αγαπήσαμε και θαυμάσαμε. Η αλήθεια είναι πως μέσα απ την απεριόριστη γκάμα και την ποικιλομορφία της μουσικής τόσων δεκαετιών καθως και τόσων διαφορετικών ειδών μουσικής και εξαίσιων φωνών που ακούμε, είναι πολύ δύσκολο να τις θυμηθούμε όλες, ακόμα κι αν κάποιες ειναι πραγματικά αγαπημένες μας! Σπανιες ή εμπορικές. Ακομα περισσότερο όταν δεν ανήκουν στην γενιά μας… Ή για να τις θυμηθούμε, θα πρέπει να τύχει ν ακούσουμε συμπτωματικά ένα αγαπημένο κομμάτι ή μια φωνή μέσα από κάποιον σταθμό ή εκπομπή για να μας την επαναφέρει στη ημνήμη όπως συνέβη για παράδειγμα με την Carla Thomas που μου την θυμησε ο ραδιοφωνικός σταθμός εδώ στη Βοστώνη, ή την καταπληκτική Irma Thomas που μας την θύμησες εσύ. Η Irma Thomas δεν μου ήταν άγνωστη. Την είχα μάθει πολλά χρόνια πριν, όταν είχα διαβάσει γι αυτο το υπέροχο τραγούδι “Time is on my side” ότι ήταν δικό της και οι Rolling Stones το ερωτεύτηκαν και το ηχογράφησαν με τέτοια επιτυχία που η εκτέλεση αυτή όπως πολύ σωστά ανέφερες αποτέλεσε και το ξεκίνημα της ιστορίας αυτού του τεράστιου συγκροτήματος.
Αλλά βέβαια υπαρχουν και τραγούδια ή φωνές που δεν τις γνωρίζουμε και γι αυτό η εκπομπή σου μέσα απ τα εξαιρετικά αφιερώματα, μας βοηθάει να συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να εκτιμούμε ανάλογα όλες αυτές τις εξαίσιες ερμηνεύτριες! Οπως για παράδειγμα την Doris Troy, για την οποια κάπου στο παρελθόν προφανώς είχα διαβάσει γι αυτην, αλλά δεν είχα απομνημονεύσει το ονομα της, και εξεπλάγην όταν έμαθα την ιστορία της μέσα απ την αναλυτική και διαφωτιστική σου αφήγηση διαπιστώνοντας μάλιστα πως την τεράστια επιτυχία της “Just one look” την γνώριζα περισσότερο μέσω εκτελέσεων άλλων σπουδαίων μουσικών καλλιτεχνών.
Χαρηκα επίσης πολύ που άκουσα την Maggie Reilly και μας την θυμησες, μέσα ιδιαίτερα απ τις δυο αυτές μεγάλες και πολύ όμορφες επιτυχίες της! Πολυ αγαπημένη κι αυτή!
Και στη συνέχεια αυτών που ανέφερα πιο πάνω, για τοσες φωνές που αγαπάμε αλλά δεν τις θυμόμαστε όλες άμεσα, σήμερα για παράδειγμα άκουσα μετά από καιρό ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι “The Living Tree”από την εξαιρετική φωνή της Nikki Lamborn του duo rock/blues/soul group “Never the Bride”. Αυτό το κομμάτι το άκουγα διαρκώς τα τελευταία πολλά χρόνια τώρα … και είναι απίστευτο πως μου διέφυγε να το προτείνω. Ετσι λοιπόν συμβαίνει με τόσες και τόσες άλλες σπουδαίες φωνές που δεν είναι πάντα εύκολο η μνήμη μας να τις φέρει μπροστά, εάν δεν υπάρξει κάποιο ερέθισμα ή έναυσμα.
Η Nikki Lamborn κατά την άποψή μου και τη δική μου παντα μουσική ιδιοσυγκρασία, έχει απίστευτη φωνή. Και το συγκεκριμένο πολύ ξεχωριστό τραγούδι όπως γνωρίζουμε το είχε προτείνει η ίδια μαζί με την άλλη τραγουδίστρια και κιθαρίστα του γκρουπ τους Catherine Feeney να το τραγουδήσει και να το ηχογραφήσει η Shirley Bassey. Της είχαν πει ότι ήταν γραμμένο ειδικά γι αυτήν. Η εκτέλεση ωστόσο της Lamborn και η φωνή της στο συγκεκριμένο τραγούδι με γοητεύει περισσότερο απ της Shirley Bassey.
Επισης θυμήθηκα και τη φωνή της Margo Timmins των Cowboy Junkies μέσα απ το τραγούδι τους Speaking Confidently. Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι, οπως πολύ ιδιαίτερη κι η φωνή της Margo Timmins. Και το γκρουπ των Cowboy Junkins κατά την γνώμη μου, πολύ ενδιαφέρον.
Θα επανέλθω και με άλλα. Η μουσική μας παρέα παραμένει ζωντανή και ενεργή! Και συνεχίζουμε την υπέροχη διαδραστική μας επικοινωνία!
Μαρία Μενδρινού
