Η ροή του αφιερώματος για τις «Γυναίκες που αγαπήσαμε», συνεχίζει να είναι υπέροχα εθιστική

Η ροή του αφιερώματος για τις «Γυναίκες που αγαπήσαμε», συνεχίζει να είναι υπέροχα εθιστική και απόλυτα επιδραστική … και μέσα απ τις καθημερινές εκπομπές, προσθέσουμε τόσες πολύτιμες πληροφορίες  στις μουσικές μας γνώσεις και ανοίγουμε ακόμα πιο διάπλατα τους μουσικούς μας ορίζοντες!

Εξακολουθώ να χαίρομαι πολύ που ακούω σπουδαίες αγαπημένες μου φωνές που έχω ήδη προτείνει ν ακουστούν, απ όλες τις περασμένες δεκαετίες και από κάθε γκάμα μουσικής, όπως σήμερα την Adele και την Cyndi Lauper. Για την Cyndi Lauper στην οποία αναφερθηκα την περασμένη εβδομάδα, δεν πρόλαβα να στείλω πιο εμπεριστατωμένες απόψεις μου και σχόλια, λόγω του ότι μου διέκοψε τον ειρμό και τη διάθεση, η απώλεια της Marianne Faithful που συνέπεσε εκείνη την ημέρα.  Ωστόσο σήμερα με την αναφορά σου σ’ αυτήν,  με κάλυψες σχεδόν στα περισσότερα που ήθελα να σχολιάσω γι αυτή την σπουδαία ταλαντούχα γυναίκα και υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επίσης για την Lulu, να πω, πως όποτε τυχαίνει ν ακούσω γι αυτήν και ιδιαίτερα αυτό το αγαπημένο μου theme song  απ την ταινία “To sir with Love”, συγκινούμε, διοτι τότε σε πολύ μικρή ηλικία που είχα δει αυτή την ταινία, είχα λατρέψει τόσο την ίδια την ταινία, όσο και τον Sydney Poitier και την Lulu, την οποία εκεί πρωτογνώρισα. Φοβερο κομμάτι που με αγγίζει πολύ βαθειά από τότε σαν παιδί, μέχρι σήμερα σαν ώριμη γυναίκα.

Οσο για την Sandy Shaw, έμαθα κάτι τόσο ενδιαφέρον και υπέροχο που  δεν ήξερα. Οτι είχε τραγουδήσει το τραγούδι των Smiths  “Hand in Glove”! Απίστευτο! Διοτι τους Smiths τους παρακολουθούσα πάρα πολύ κι έχω όλες τις συλλογές τους, όπως και του Morrissey, αλλά δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου ότι ήταν αγαπημένη τους τραγουδίστρια η Sandy Shaw και μάλιστα ότι είχε ερμηνεύσει  τόσο ξεχωριστά αυτό το κομμάτι!

Θα ήθελα να σχολιάσω το κάθε τι που άκουσα σήμερα, και όπως το ίδιο αισθάνομαι να κάνω κάθε μέρα, αλλά είναι αδύνατον! Οπότε θα κλείσω αυτό το μαιιλ μου με δύο ακόμα ονόματα που θα με ενδιέφεραν ν ακουστούν. Η μια είναι η κλασική θαυμάσια τραγουδίστρια και ηθοποιός της δεκαετίας του 50 και 60 Doris Day , την οποία είχα γνωρίσει μικρό παιδί απ  τα άλμπουμ του πατέρα μου και στην οποία είχα αναφερθεί κάποια στιγμή μετά την ανακάλυψη δίσκου της βινυλίου το περασμένο καλοκαίρι στην Ελλάδα. Εξακολουθεί και μ εντυπωσιάζει η φοβερή διασκευή του κομματιού της “Que sera sera “ απ τους σύγχρονους pixies!

Και απ τα παλιά στα πιο σύγχρονα , θα ήθελα να προτείνω μια άλλη εξαιρετική κατά τη γνώμη μου, τραγουδίστρια της country folk κυρίως μουσικής, την Sarah Jarosz απ το Τεξας, την οποία ακουω συχνά στον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό WERS.  Δεν θυμάμαι αν την έχω ακούσει στην εκπομπή σου, ή την είχες παρουσιάσει στο παρελθόν, πριν ακόμα αρχίσω να σ ακούω συστηματικά. Ειναι θαυμάσια ερμηνεύτρια, υποψήφια αρκετές φορές για Grammy στις κατηγορίες folk και Americana, και βραβευμένη με Grammy award για το folk άλμπουμ της “Undercurrent”  καθώς και για το τραγούδι της “House of Mercy” ως “Best American roots performance”.

Αυτά και για σήμερα. Πάντα με ενθουσιασμό και όμορφη διάθεση θα  συνεχίζω να ακούω το αφιέρωμα για τις γυναίκες που έχουν γράψει και συνεχίζουν να γράφουν καταπληκτική ιστορία στη μουσική.

Μαρία Μενδρινού