Οι γενιές διαδέχονται η μία την άλλη και οι έφηβοι κάθε εποχής έχουν τα καλλιτεχνικά και μουσικά είδωλα τους.
Πάντα όμως, σε κα΄θε εποχή υπάρχουν οι αμφισβητίες του κατεστημένου και αυτοί που αναζητούν καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν θέσεις εναντίον του κατεστημένου, ίσως για να δικαιολογήσουν την δικια΄τους αποτυχία.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πραγματιά είχαν ταλέντο, αλλά διάφορες συγκιρίες τους στέρησαν την δυνατότητα να το αξιοποιήσουν, άλλωστε ο παράγοντας τύχη παίζει σημαντικό ρόλο.
Στην Ελλάδα έχουμε μία γενιά που ήταν πιο φιλική στο ροκ και μισούσε και ίσως ακόμα μισεί και κοροϊδεύει την ντίσκο, η ντίσκο όμως παραμένει με διάφορες εκδοχές της στην επικαιρότητα, αφού οι άνθρωποι θα χορεύουν για πάντα.
Οι ίδιοι, δεν έβλεπαν με καλό μάτι την επιτυχία εναλλακτικών ονομάτων όπως οι Cure, οι Depeche Mode, οι Smiths κα και με την βοήθεια ορισμένων καθοδηγητών που έψαχναν να βρουν ότι πιο άγνωστο για να επιδείξουν τις δήθεν ικανότητες τους, στράφηκαν σε άγνωστα περιθωριακά ονόματα μικρών εταιριών τα οποία βέβαια ποτέ δεν πέρασαν στο ευρύ κοινό. Το ότι τα ήξερε μία μικρή μερίδα του κοινού δεν τα κάνει αξιόλογα. Ο χρόνος κρίνει τα πάντα.
Όλη αυτή η γενιά που κυρίως ήταν οι έφηβοι των 80's σε μόνιμη βάση μισεί ό,τι γνωρίζει επιτυχία, οι επόμενες γενιές ή παρακολουθούν τις επιτυχίες, ή αδιαφορούν, δεν μισούν ας πούμε τις Lady Gaga, Taylor Swift κλπ, δεν τις ακούν και δεν τους αρέσουν, δεν τις βρίζουν.
Βέβαια αφού αυτή η συμπεριφορά τους ικανοποιεί και είναι μόνιμα αδιάφοροι στην διαμόρφωση γνώμης, η ζωή συνεχίζεται και αυτοί μπορούν να ζουν στον κόσμο τους.
