Γιάννη,
Χθες Δευτέρα, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ απ την εκπομπή σου που αυτόματα θελησα να σχολιασω πανω σ αυτήν και μόνον … και ν αφήσω πίσω για άλλη μια φορά τις σημειώσεις μου πάνω σε προηγουμενες εκπομπες, τοσο του δεύτερου μερους της Disco οσο και αλλες επικαιροτητας απ τα μέσα Ιουνίου μεχρι σήμερα. Φυσικά υπάρχουν και τα αφιερώματα στο 62 και 72… που έχασα μέσα στο καλοκαίρι και ακούω πάλι αναδρομικά όποτε μπορώ επισης με τεράστιο ενδιαφέρον … Ωστοσο … δεν εινσι εύκολο να συνοψίσω έτσι απλά τόσα πολλά εκπληκτικά πράγματα που ακούω και να σχολιάζω ανάλογα, ιδιαίτερα όταν βγαίνουν μπροστά καινουργιες εκπομπες με νέες υπέροχες μουσικές αναφορές οπως αυτή της Δευτέρας.
Η χθεσινή εκπομπή λοιπόν με γοήτευσε απ την αρχή μεχρι το τελος … και για τα δικά μου γούστα και μουσικες εμπειρίες, ήταν απ τις καλύτερες εκπομπές επικαιροτητας που έχω ακούσει από τις αρχές αυτου του χρόνου. Ήταν εντελως στο στοιχείο μου η μουσική και οι τραγουδιστές/ τραγουδίστριες/ τραγουδοποιοί, εξαιρώντας ισως την Sabrina Carpenter, η οποια είναι μεν καλή για τα σημερινά μουσικά δεδομενα οπως λες κι εσυ … και για τα συγχρονα pop ακουσματα αλλά ενταξει… δεν θα μπορουσα και να τη συμπεριλάβω στα αριστουργήματα των υπολοίπων .
Το ξεκινημα με Beth Hart και το καινούργιο της τραγουδι “Wondeful world” ήταν ακριβως αυτό που χρειαζόμουν Δευτέρα πρωι για να μου φιαξει τη διάθεση και την ημερα. Να επαναλάβω, οπως στο χθεσινο μου sms, ότι την έχω δει δυο τρεις φορες live (και με τον Joe Bonamassa), γιατί πραγματικά ειναι εξαιρετική ερμηνεύτρια και η φωνή της εκπληκτική! Και να επιβεβαιώσω εδώ αυτό που είπες … οτι οντως υπάρχουν πιο «μοδάτες» τραγουδίστριες … αφου οι μουσικες κατευθύνσεις της εποχής είναι διαφορετικές απ αυτες που αγαπήσαμε εμείς, όμως εγώ δεν πηγα ποτέ με τη μουσική μόδα αλλά με αυτους που καταξιώθηκαν μέσα στα χρόνια για την διαχρονική τους ξεχωριστή μουσική ταυτότητα και που τα τραγουδια τους ηχουν στ αυτια μου κάθε στιγμή που θα τ ακούσω μέσα από μια αναλλοίωτη μαγεία. Και βέβαια δεν αναιρώ το οτι ακούω και πολλά σύγχρονα κομματια που αξίζουν και είναι εξαιρετικα, ιδιαιτερα αυτά που δεν προλαβαίνουν να επιβιώσουν!
Στη συνέχεια τι να πω ή να ξαναπω για τον ανεπανάληπτο Nick Cave με το νεο του καταπληκτικό άλμπουμ “Wild god”! Καταλαβαίνω ολα αυτά που ειπες γι αυτους που δεν τον αποδέχονται… Ωστοσο συμφωνω μαζί σου ότι εινσι απ τους σπουδαιότερους τραγουδιστες /τραγουδοποιους … και το 18ο άλμπουμ του απ τα καλλίτερα της χρονιάς. Οπως κι ο επισης σπουδαιος και αγαπημένος μου Paul Weller… του οποιου το άλμπουμ “66“ έχω ακούσει αρκετες φορες και το θεωρώ πολύ δυνατό κι αυτό!
Το τραγουδι “Whirlwind” της Lainey Wilson επισης με ενθουσίασε! Είναι φοβερή ερμηνεύτρια της country κσι επισης συμφωνω για ολα όσα λες και εχεις ξαναπεί γυρω απ τη μουσική country και για το πόσο σπουδαιο μουσικό ειδος είναι … κι έχω κι εγώ σχολιασει στο παρελθόν για την εκτίμηση μου στη μουσική αυτή από τα παλιοτερα χρόνια. Χαίρομαι πραγματικά πολύ που βρίσκεται πάλι μπροστά με ένα καπως διαμορφωμενο στυλ και υφος.
Οι “Smile” … είναι επισης εξαιρετικοί και εντυπωσιάστηκα που στη συναυλία τους στην Αθήνα αυτό το καλοκαίρι δεν ειχαν την αναλογη απήχηση. Το τραγουδι που επέλεξες “Don’t get me started”, μου άρεσε πολύ!
Πολύ καλή κι η Laura Marling, με το κομμάτι “No one is gonna love you like I can” , οπως κι η Γαλλίδα Catherine Ribeiro που έφυγε απ τη ζωή.
Και ολα τα αλλά θέματα που ανέπτυξες και σχολίασες μέσα στην εκπομπή, ήταν πολύ σημαντικα και ουσιαστικά.
Και να κλείσω αυτό το μσιιλ μου με την αναφορά σου στην ταινία του Truffaut «Η γυναίκα της διπλανής πόρτας» η οποία είναι και για μένα από τις πολύ ξεχωριστές και αγαπημένες μου ταινίες και συμφωνώ απολυτα για την φοβερή ερμηνεία τοσο του Gerald Depardieu οσο και της υπέροχης Fanny Ardant. Λατρεύω κι εγώ και παρακολουθώ τον καλό κινηματογράφο, οπως κι εσύ και το έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν και ξεχωρίζω τις εμβληματικες ταινίες των περασμένων δεκαετιών.
Ανυπομονώ για τη σημερινή εκπομπή πίσω στο 1972 σε λιγες ωρες… για ν αλλάξουμε λίγο κλίμα.
Μαρία Μενδρινού
